Molluscum contagiosum: definitie, oorzaken, symptomen, diagnose en behandeling
Molluscum contagiosum is een virale huidinfectie die laesies van de huid en, zeldzamer, de slijmvliezen veroorzaakt. Molluscum contagiosum presenteert zich met huidlaesies met een typische koepelvorm genaamd papule met een holte in het midden, genaamd umbilication
Papels kunnen voorkomen in zeer variabele aantallen, variërend van enkele tot honderden.
De infectie kan ook in elk deel van het lichaam voorkomen, behalve de handpalmen en de voetzolen.
Molluscum contagiosum treft zowel volwassenen als kinderen, hoewel het bij de laatste veel vaker voorkomt.
Wat is molluscum contagiosum?
Molluscum contagiosum is een besmettelijke ziekte die de huid aantast en, in zeldzame gevallen, de slijmvliezen.
Het manifesteert zich door kleine, stevige verhogingen van de huid die, in tegenstelling tot puisten, geen pus bevatten en papels worden genoemd.
De papels die worden veroorzaakt door een groep virussen die tot de Poxviridae-familie behoren, hebben een diameter van 2 tot 5 millimeter, hebben een glad oppervlak en zijn roze van kleur.
Deze specifieke aandoening is bijzonder besmettelijk, omdat de laesies zich niet alleen snel en gemakkelijk van het ene huidgebied naar het andere verspreiden, maar ook van persoon tot persoon.
Molluscum contagiosum wordt meestal overgedragen via direct contact door een geïnfecteerde persoon aan te raken of zelfs via voorwerpen die door dezelfde persoon worden gebruikt: handdoeken, badjassen, sponzen of hygiënische uitrusting.
Vroegtijdig ingrijpen met gerichte behandelingen om deze infectie te bestrijden is van het grootste belang; bij sommige individuen, met name immuungecompromitteerde individuen zoals AIDS-patiënten, kan het echter moeilijker zijn om deze ziekte uit te roeien.
Om deze reden kunnen in deze meer ernstige gevallen meer invasieve behandelingen zoals chirurgie of cauterisatie van de laesies worden gebruikt.
Wat zijn de symptomen?
Alle huidoppervlakken kunnen worden aangetast door molluscum contagiosum, met uitzondering van de voetzolen en de handpalmen.
Zoals eerder vermeld, is het belangrijkste symptoom van deze aandoening het verschijnen van rozekleurige papels met een glad oppervlak, die gewoonlijk tussen de 2 en 5 millimeter in doorsnee zijn, maar bij immuungecompromitteerde patiënten een diameter tot 15 millimeter kunnen hebben.
De infectie komt bij kinderen meestal voor op het gezicht, de romp en de ledematen, terwijl bij volwassenen de schaamstreek, de penis of de vulva de meest getroffen gebieden zijn.
Hoewel ze erg opvallen, veroorzaken de laesies meestal alleen een jeukend gevoel en lichte pijn, waarbij het grootste ongemak verband houdt met een esthetische factor.
De diagnose van molluscum contagiosum is over het algemeen eenvoudig
Neem contact op met uw huisarts of een dermatoloog, die de aard van de aandoening nauwkeurig kan identificeren op basis van directe observatie van de laesies.
In gevallen waarin de diagnose onzeker is, kan de laesie grondig worden onderzocht door middel van een huidbiopsie, een minimaal invasieve test waarmee de weekdieren onder een elektronenmicroscoop kunnen worden geanalyseerd.
Hoewel de pathologie goedaardig is, is het in sommige gevallen nodig om de infectie verder te onderzoeken met een differentiaaldiagnose, om de mogelijkheid van een ernstiger pathologie zoals basaalcelcarcinoom, dermatitis herpetiformis, keratoacanthoma, herpes simplex en varicella uit te sluiten .
Genezingen en behandelingen
De behandeling van molluscum contagiosum is gericht op het elimineren van de door de infectie veroorzaakte huidonvolkomenheden en het voorkomen van verspreiding.
De meest geschikte behandeling voor deze aandoening kan variëren van patiënt tot patiënt, afhankelijk van leeftijd, omvang van de laesies en het getroffen gebied.
Er kan worden ingegrepen met chirurgische ingrepen, het aanbrengen van irriterende middelen, het toedienen van medicijnen of soms kan een combinatietherapie worden toegepast.
Omdat molluscum contagiosum vaak asymptomatisch kan verlopen, kan de diagnose van deze aandoening vaak worden uitgesteld.
De hoge besmettelijkheid van deze ziekte is echter een niet te onderschatten factor: juist daarom is het, om te voorkomen dat andere mensen besmet worden, van groot belang om de infectie onmiddellijk te herkennen.
Hoewel het een ziekte is die meestal spontaan verdwijnt, raden dermatologen aan om het molluscum toch te behandelen, omdat de genezingstijd veel sneller is als men een gerichte therapie ondergaat.
Over het algemeen gaat de infectie binnen 1-2 jaar spontaan achteruit, maar soms is de tijd langer, tot 2-3 jaar.
Papels kunnen echter, als ze groot en ontstoken zijn, littekens achterlaten.
Gezien de milde symptomen wordt behandeling van molluscum contagiosum voornamelijk aanbevolen om esthetische redenen en om overdracht ervan te voorkomen.
In apotheken zijn tal van specifieke medicijnen verkrijgbaar voor de genezing en behandeling van deze infectie.
Als alternatief voor medicamenteuze therapieën bestaat ook de mogelijkheid om de weekdieren onmiddellijk operatief te verwijderen.
Deze oplossing, die meer invasief is, wordt voornamelijk voorgeschreven in ernstigere gevallen of bij patiënten die al verzwakt zijn door andere ziekten, aangezien de laesies ernstiger kunnen lijken dan normaal en moeilijker kunnen verdwijnen.
Chirurgie wordt ook voorgeschreven voor patiënten met zeer grote laesies of in bijzonder kwetsbare delen van het lichaam, bijvoorbeeld wanneer het getroffen gebied zich in de buurt van de orbitale rand bevindt.
Drugs therapie
Het rechtstreeks aanbrengen van bepaalde medicijnen op laesies veroorzaakt door molluscum contagiosum is een praktijk die de genezingstijd aanzienlijk verkort.
De meest gebruikte medicijnen voor dit doel zijn salicylzuur, kaliumhydrochloride, sommige antivirale middelen, tretinoïne of retinoïnezuur.
Een van de behandelingen die minder pijn veroorzaakt en die daarom vooral bij jongere patiënten wordt gebruikt, is degene die is gebaseerd op het gebruik van een lokaal irriterend middel: cantharidine; deze behandeling geeft in korte tijd zeer bevredigende resultaten, maar kan blaarvorming veroorzaken.
Daarom is het bij toediening aan kinderen altijd een goed idee om de ouders op de hoogte te stellen van de mogelijke bijwerkingen.
Ook om dezelfde reden wordt cantharidine niet toegepast als de papels zich op het gezicht of rond de ogen bevinden.
Behandeling van het weekdier met deze stof houdt in dat een kleine druppel cantharidine rechtstreeks op de laesie wordt aangebracht, waarbij er speciaal op moet worden gelet de vloeistof niet aan te raken, omdat contact huidirritatie kan veroorzaken.
Om dezelfde reden moeten de met cantharidine behandelde gebieden dan worden verbonden om niet te wrijven.
Na 6 uur moet cantharidine worden afgewassen met water en zeep.
Als alternatief kunnen voor de behandeling en genezing van molluscum contagiosum thuis uitgevoerde producten op basis van kaliumhydroxide ook in de apotheek worden gekocht: de behandeling duurt ongeveer 15 dagen en heeft bevredigende resultaten, zelfs in het geval van recidieven.
Verdere behandelingen maken gebruik van medicijnen die over het algemeen worden gebruikt om acne te behandelen of antivirale middelen die rechtstreeks op de laesies worden aangebracht.
Medische behandelingen
Als de laesies zich voordoen in bijzonder agressieve vormen die medicijnen niet altijd snel kunnen uitroeien, is het raadzaam om een specialist te raadplegen voor specifieke medische interventie.
De behandelingsmodaliteiten zijn gevarieerd en omvatten verschillende operaties.
Er moet echter rekening mee worden gehouden dat de chirurgische verwijdering van papels veroorzaakt door molluscum contagiosum onuitwisbare littekens op de huid kan achterlaten. Daarom moet de patiënt worden gewaarschuwd voor de risico's die dergelijke operaties kunnen opleveren.
Bovendien is het mogelijk dat de infectie terugkeert en zich opnieuw manifesteert, zelfs nadat de behandeling van de infectie is beëindigd.
Om het risico op herhaling te minimaliseren, is het raadzaam om de behandeling te starten in de vroege fase van de infectie, dwz wanneer de laesies gering en klein zijn.
Als er weinig papels zijn, kunnen ze onder plaatselijke verdoving worden weggesneden met behulp van een curette of een scherpe lepel.
Er zijn ook andere alternatieve behandelingen zoals verbranding, het gebruik van jodiumontsmettingsmiddelen of bepaalde zuren die de papels vernietigen.
Daarnaast is er cryotherapie of koudetherapie, waarbij de werking van vloeibare stikstof wordt gebruikt om de laesies te verbranden en aan te moedigen eraf te vallen.
Deze behandelingen zijn zeer effectief, maar moeten met de nodige voorzichtigheid worden uitgevoerd omdat ze erg pijnlijk kunnen zijn, vooral als ze zonder verdoving worden uitgevoerd. Daarom worden ze over het algemeen alleen bij volwassenen uitgevoerd.
Ten slotte is er lasertherapie of verkleuring met specifieke chemische middelen en verwijdering met behulp van een tang, die de laesies voorzichtig samenknijpt om de kern te verwijderen.
Hoe molluscum contagiosum voorkomen?
Omdat het een gemakkelijk overdraagbare infectie is, is het voorkomen van molluscum contagiosum helaas niet eenvoudig.
Er zijn echter enkele voorzorgsmaatregelen die met name de kans op besmetting kunnen beperken
- vermijd het gebruik van doekjes en handdoeken die door anderen worden gebruikt;
- neem voorzorgsmaatregelen in gemeenschappelijke ruimtes die door veel mensen worden bezocht, zoals sauna's, zwembaden en sportscholen;
- beperk contact met anderen als je gewend bent aan sporten.
Om het risico op terugval te verminderen, is de beste oplossing echter om de molluscum contagiosum te behandelen zodra deze de eerste symptomen vertoont, om te voorkomen dat deze zich zowel naar andere delen van het lichaam verspreidt als andere mensen infecteert.
Lees ook
Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android
Molluscum Contagiosum: oorzaken, symptomen, diagnose en behandeling
Wat is een lipoom en hoe het te behandelen?
Wat is het papillomavirus en hoe kan het worden behandeld?
Schildklierknobbeltje: tekenen die niet moeten worden onderschat
Chirurgisch beheer van de mislukte luchtweg: een gids voor precutane cricothyrotomie
Schildklierkanker: soorten, symptomen, diagnose