Alopecia: symptomen en behandeling van verlies van haarzakjes

By Cristiano Antonino On Februari 17, 2023

De term Alopecia verwijst naar het "gebrek aan haar of haar in alle lichaamsdelen", secundair aan de verschillende mechanismen die de etypathogenese bepalen

De term is afgeleid van het Latijnse alopecias, wat vos of vos betekent, in verband met het feit dat de vos de gewoonte heeft zijn haar in delen te verliezen.

Alopecia, die beperkt of diffuus kan zijn, gaat in bepaalde gevallen gepaard met atrofie en vernietiging van het haarzakje.

Hoewel alopecia het verlies van alle soorten haar betekent en elk district kan aantasten, wordt de hoofdhuid het zwaarst getroffen.

Op basis van de etiopathogenese kunnen we vier hoofdvormen van alopecia onderscheiden: androgenetische, areata, littekens en post-chemotherapie alopecia

Androgenetische alopecia is een genetisch bepaalde aandoening die echter de aanwezigheid van mannelijke steroïde hormonen (androgenen) vereist om te worden gerealiseerd. Bij afwezigheid van een van deze factoren treedt er geen kaalheid op: familiale aanleg en androgenen moeten waarschijnlijk beide aanwezig zijn, vandaar de naam androgenetische alopecia. (Heilmann-Heimbach et al., 2016; Heilmann-Heimbach et al., 2017; Inui en Itami, 2013; Marcińska et al., 2015; Pirastu et al., 2017).

Alopecia areata daarentegen wordt beschouwd als een auto-immuunziekte die beperkt is tot haarfollikelcomponenten die worden gemedieerd door T-lymfocyten. (Bodemer et al., 2000; Kalish, Johnson, & Hordinsky, 1992).

Dit laatste manifesteert zich in de meeste gevallen spontaan en asymptomatisch, zodat haaruitval plotseling en abrupt is en binnen een paar dagen of weken kan optreden, waardoor personen die het krijgen meer vatbaar zijn voor psychisch ongemak.

Het gebied dat het meest wordt aangetast door alopecia is de hoofdhuid, zozeer zelfs dat het bij de meesten bekend staat als de 'haaruitvalziekte'.

Op plaatsen waar het haar niet teruggroeit, ontstaan volledig haarloze gebieden, waar de huid echter gezond en normaal van kleur lijkt.

Alopecia, een aandoening met een zeer oude geschiedenis, zou al bekend zijn bij de Egyptenaren en de Griekse en Romeinse filosofen, die erover spraken in hun wetenschappelijke geschriften, op zoek naar een oplossing en genezing.

Alopecia areata van inflammatoire oorsprong: definitie en waaruit het bestaat

Bij deze vorm van alopecia kan men niet spreken van een chronische ziekte aangezien in sommige situaties de ontsteking tijdelijk is en vanzelf verdwijnt, zonder blijvende aantasting van de haarvormende papillen.

Het is afgeleid van auto-immuunziekten die veroorzaken witte bloedcellen om de haarzakjes aan te vallen, waardoor haargroei wordt voorkomen.

Het komt voornamelijk voor op de hoofdhuid (slapen en nek van de nek zijn de meest getroffen gebieden), waardoor afgeronde gebieden volledig kaal worden, en kan ook andere anatomische delen aantasten, zoals wimpers, wenkbrauwen, oksels en schaambeen.

Naast haaruitval gaat alopecia areata vaak gepaard met nagelveranderingen, gebieden die ook rijk zijn aan keratine.

Ziekteprevalentiepercentages van 0.1% tot 0.2% zijn geschat voor de Verenigde Staten. (Gilhar, et al., 2012).

Hoewel de ziekte het vaakst begint in de kindertijd en adolescentie, kan deze in elke levensfase voorkomen.

In 60% van de gevallen vertoonde alopecia areata die op jonge leeftijd optrad een ernstiger prognose. (Gilhar et al., 2012).

Personen met het syndroom van Down of auto-immuniteitsproblemen worden getroffen.

Het is vaak een aandoening met een tijdelijk verloop. Na zorgvuldige diagnose en juiste behandeling kunnen de haren in de getroffen gebieden teruggroeien.

Alopecia: de symptomen

Naast het gebruikelijke verlies van haar en lichaamshaar, kan alopecia, zoals reeds vermeld, nagelaandoeningen veroorzaken zoals nagelpitting (komvormige of dwarse inzinkingen van de nagels) en leukonicia (de buitenste laag van een of meer nagels krijgt een andere kleur dan normaal).

Opgemerkt moet worden dat een merkbare toename van deze symptomen kan worden veroorzaakt en verergerd door ernstige fysieke en emotionele stress, maar ook kan worden geassocieerd met bestaande pathologieën zoals vitiligo en schildklierproblemen.

Waar haar uitvalt, lijkt de door alopecia aangetaste huid meestal sterk op een gezonde huid.

De aandoening is asymptomatisch en gaat zelden gepaard met plaatselijke jeuk, tintelingen en branderigheid (soms een paar dagen voor haaruitval).

De oorzaken van alopecia areata

De oorsprong van de ziekte is nog niet volledig opgehelderd. De aanwezigheid van auto-antilichamen tegen het haarzakje wordt sterk gesuggereerd, maar nog niet bevestigd (Gilhar & Kalish, 2006; Leung, et al. 2010; Tobin, Hann et al. 1997; Wang et al. ., 2016).

Ernstige fysieke of emotionele stress lijkt echter een van de triggers te zijn voor de manifestatie van symptomen.

Andere ziekten, zoals atopische dermatitis, thyroiditis, systemische lupus erythematosus, reumatoïde artritis, chronische atrofische gastritis, coeliakie, vitiligo, diabetes, lijken sterk geassocieerd te zijn met alopecia areata.

Alopecia areata is niet besmettelijk, maar kan wel een vervelende erfenis zijn.

Soorten alopecia

Naast de reeds beschreven alopecia's is androgenetische alopecia de meest voorkomende vorm van de ziekte van de eigenlijke alopecia's: het treft ongeveer 40-50% van de vrouwen, vooral na de menopauze, en 70% van de Europese mannen, met een lagere incidentie in het Aziatische en Afrikaanse ras (Heilmann-Heimbach et al., 2017; Marcinska et al., 2015; Pirastu et al., 2017).

Men kan dus spreken van mannelijke androgenetica en vrouwelijke androgenica.

Bij mannen is de manifestatie typisch (mannelijk haarverlies) en bestaat uit een geleidelijk dunner worden van het haar vanaf de slapen en de clitoris en zich uitstrekkend over de hele schedel, met uitzondering van het gebied boven de oren, terwijl bij vrouwen het manifesteert zich met diffuse verdunning in het bovenste deel van het hoofd.

Het is een genetisch bepaalde aandoening waarbij tal van genen, hormonen en omgevingsfactoren een sleutelrol spelen in de ontwikkeling van de ziekte, wat een polyvalente etiologie aantoont (Heilmann-Heimbach et al., 2016; Heilmann-Heimbach et al., 2017; Inui en Itami, 2013; Marcińska et al., 2015; Pirastu et al., 2017).

Tijdelijke alopecia

Niet-littekenvormende vormen van alopecia kunnen tijdelijk zijn.

Dit betekent dat, indien correct behandeld (of als de actie die het veroorzaakt wordt gestopt), de symptomen na korte tijd vanzelf verdwijnen.

Post-zwangerschap alopecia behoort tot deze categorie, evenals alopecia als gevolg van ondervoeding (die verdwijnt wanneer de voedselwaarden weer normaal worden), alopecia als gevolg van psycho-fysieke trauma's (het verdwijnt aan het einde van de periode van stress), alopecia areata en alopecia als gevolg van medicatie, die eindigt zodra hun inname wordt onderbroken.

Littekenvormen daarentegen zijn permanent.

Het haarzakje, met daarin de haarvormende papil, houdt op te functioneren en verdwijnt.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Sclerodermie, discoïde lupus erythematosus, lichen planus, folliculitis decalvans, mycose en neoplasmata leiden tot alopecia met littekens.

Classificatie volgens anatomisch gebied van voorkomen

Alopecia Areata Monolocularis treft slechts één punt van de hoofdhuid waar haaruitval optreedt.

Integendeel, Alopecia Areata Multilocularis kan meerdere punten van de hoofdhuid tegelijkertijd aantasten.

Totale Alopecia veroorzaakt haaruitval op de gehele hoofdhuid.

Aan de andere kant spreekt men van universele of absolute alopecia wanneer, om te worden beïnvloed door de disfunctie, het niet alleen de follikels van de hoofdhuid zijn, maar die van het hele lichaam, die overal haaruitval veroorzaken.

De meest getroffen gebieden lijken wimpers, wenkbrauwen, oksels en schaambeen te zijn. Universele alopecia is de zeldzaamste en is moeilijk volledig op te lossen.

De laatste twee gevallen die kunnen optreden zijn Alopecia Barbae, die de baard aantast, en Alopecia Areata Ophiasis, die alleen in bepaalde uitwendige delen van de hoofdhuid voorkomt, bijvoorbeeld die het dichtst bij de oren, slapen en nek.

Alopecia: diagnose

De diagnose is klinisch met observatie van de manifestatie en het type alopecia in de verschillende delen van het lichaam.

Om een gedetailleerde diagnose te stellen van het type alopecia, zijn echter meer diepgaande diagnostische technieken nodig.

Onder deze zijn de meest geaccrediteerde het "trekken" en het "trichogram".

In sommige gevallen kan de specialist besluiten een biopsie van de aangetaste huid voor te schrijven of direct uit te voeren.

Deze procedure laat een klein litteken achter, maar is zeker veel effectiever voor diagnostische doeleinden.

Voor alle soorten alopecia zal de arts, om een zo waarheidsgetrouw mogelijke diagnose en effectieve behandelingen te bieden, zijn observaties doen, ook rekening houdend met de leeftijd waarop het begint, en andere factoren zoals mogelijke erfelijkheid, verloop van de ziekte en zijn manifestaties, respons op reeds ondergaan behandelingen, aan- of afwezigheid van auto-immuunziekten.

Welke behandelingen om alopecia te bestrijden

Zoals bij alle pathologieën, is het de arts die de juiste therapie voor alopecia kiest, afhankelijk van de diagnose van het type alopecia, de ernst van de symptomen, gerelateerde pathologieën en de kenmerken van de specifieke patiënt.

De therapieën van vandaag zijn gericht op het oplossen van het symptoom door de hergroei van haar te versnellen.

Naast de parenterale route (injecties) heeft de orale of topicale route (aanbrengen van zalven, crèmes, lotions) de voorkeur.

Afhankelijk van het type gediagnosticeerde alopecia, kunnen veel soorten medicijnen en therapieën worden voorgeschreven. Enkele hiervan zijn:

corticosteroïden (betamethason, fluocinonide, clobetasol) die voornamelijk oraal of topisch moeten worden ingenomen, aangezien de bijwerkingen groter zijn bij systemische therapie. Dit laatste heeft alleen de voorkeur in meer ernstige en gevorderde gevallen;
minoxidil. Dit actieve ingrediënt bevordert de haargroei bij plaatselijk gebruik gedurende een paar maanden;
immunosuppressiva (cyclosporine, triamcinolon). Deze worden gebruikt in ernstige en recidiverende gevallen. De arts schrijft ze voor nadat andere therapieën niet de gewenste effecten hebben opgeleverd. De bedoeling is om de cellen van het immuunsysteem rechtstreeks te beïnvloeden om hun 'aanval' op de haarzakjes te verminderen en haar terug te laten groeien;
UVA-gebaseerde fototherapie gecombineerd met medicijnen met fotosensibiliserende principes. Er is waargenomen dat blootstelling aan de zon, op een gezonde en langdurige manier (met de juiste bescherming), gunstige effecten heeft op de huid en het ziekteverloop;
alternatieve therapieën. Hun aantrekkingskracht is de afgelopen jaren gegroeid en maakt gebruik van de voordelen die hypnose en acupunctuur hebben voor het hele organisme.

Op hormonen en cortisone gebaseerde therapieën zijn vaak het laatste redmiddel en worden vanwege de bijwerkingen niet aanbevolen voor jongere patiënten.

Voor de laatste hebben niet-hormonale lokale methoden de voorkeur die niet indirect de groei en de juiste hormonale activiteit beïnvloeden.

Gevolgen voor het dagelijks leven

Alopecia is geen agressieve en lichamelijk slopende ziekte, aangezien haaruitval en haaruitval op zich niet pijnlijk is.

Waar niet iedereen zich echter van bewust is, zijn de negatieve implicaties die het heeft op het leven van degenen die het oplopen, vooral in de psychologische en relationele sfeer van het individu.

Alopecia, of het nu gaat om areata of androgenetica, leidt tot verlies van zelfrespect en vervorming van iemands imago.

Haar valt niet alleen uit en laat volledig kale plekken achter, maar groeit in sommige gevallen ook wit terug, voordat het terugkeert naar zijn natuurlijke kleur.

De plotselinge verandering in iemands lichaamsbeeld kan leiden tot depressie en angst (vooral bij vrouwen) in afwachting van het teruggroeien van het haar.

Daarom is psychologische hulp vaak nodig voor de getroffenen.

Er zijn echter goede oplossingen op de markt die patiënten helpen zich tijdelijk beter te voelen.

Het gebruik van een pruik die het probleem voor nieuwsgierige blikken verbergt en het trauma van de esthetische verandering overwint, kan zo'n oplossing zijn.

Alopecia is echter een ernstige aandoening die moet worden behandeld omdat het andere onderliggende oorzaken kan verbergen.

Bij de eerste tekenen is het een goed idee om direct een specialist te bezoeken voor een consult.