Kraakbeenletsels: chondropathie

By Cristiano Antonino On 13-2023-XNUMX

'Chondropathie' is een algemene term voor elke kraakbeenlaesie. Vaak zijn dit inflammatoire of posttraumatische veranderingen

Kraakbeen is een gespecialiseerd bindweefsel dat in verschillende lichaamsdelen wordt aangetroffen

Het is aanwezig tussen botten en heeft tot doel ondersteuning te bieden, schokken op te vangen en wrijving tussen botkoppen te verminderen.

Net als elk ander weefsel kan kraakbeen worden blootgesteld aan trauma en letsel, waardoor het onderhevig is aan progressieve erosie.

Wanneer het oppervlak dunner wordt, is er botwrijving die op de lange termijn verschillende gevolgen kan hebben voor het aangetaste gewricht en de hele omgeving.

De situatie kan verder worden verergerd door de vorming van osteofyten, echte botdoornen die in het periarticulaire gebied worden gecreëerd, waardoor alle weefsels verder worden beschadigd.

Helaas is kraakbeen een weefsel zonder bloedvaten en daarom is de reconstructie bijzonder gecompliceerd.

Dit is de reden waarom chondropathieën tot degeneratieve ziekten behoren en meestal is de enige manier om ze op te lossen een kunstmatige kraakbeenreconstructie door middel van een operatie.

Een meta-analyse van beschikbare onderzoeken heeft aangetoond dat jongeren, sporters en sporters het meest getroffen zijn door allerlei soorten chondropathieën.

Terwijl de reden waarom deze laatste in de lijst zijn opgenomen ligt in de lagere beschikbaarheid van kracht en spiermassa, is de kwestie voor de andere twee categorieën complexer.

Adolescenten en jonge mensen behoren tot de meest getroffenen, niet alleen omdat ze actiever zijn, maar ook omdat er in de groeifase een hermodellering van de kraakbeenstructuur kan optreden die het vatbaar maakt voor pathologische veranderingen.

Bij sporters wordt chondropathie in plaats daarvan veroorzaakt door herhaalde microtrauma's die in de meeste gevallen het gevolg zijn van het oefenen van krachtige oefeningen, zoals atletische activiteiten, die de gewrichten zwaar belasten.

Hoeveel invloed heeft het type kraakbeen op de ontwikkeling van een chondropathie?

Hoewel het kraakbeenweefsel dat door het hele lichaam wordt aangetroffen, uit één en slechts één type cel bestaat, de chondrocyten, zijn er verschillende soorten kraakbeen geïdentificeerd op basis van hun samenstelling en anatomische locatie.

Hyalien kraakbeen is het meest voorkomende kraakbeen in het lichaam en is het kraakbeen dat, vanwege de ligging niet in direct contact met de gewrichten, zeer zelden gewond raakt.

Dit is het kraakbeen dat zich in de neus bevindt, maar ook in het strottenhoofd, de luchtpijp, de bronchiën en de ribben.

Elastisch kraakbeen kan reageren op plotselinge schokken en buigen zonder te breken.

Het is degene die bijdraagt aan de vorming van onze oorschelpen, buis van Eustachius en epiglottis.

Ten slotte is vezelachtig kraakbeen typisch voor tussenwervelschijven en menisci.

Omdat het direct in de gezamenlijke wijken ligt, is het de enige die van nature het meest bestand is tegen spanningen en belastingen.

Soorten chondropathie en symptomen

Hier is een lijst met de meest voorkomende chondropathieën en de symptomen waarmee ze verband houden.

Artrose, beter bekend als artrose, is een ontstekingsproces dat de kraakbeenlaag aantast die de botten bedekt. Degeneratief van aard, het kan na verloop van tijd verergeren. De meest ernstige beelden worden namelijk gevonden bij oudere patiënten. Artrose kan in alle gewrichten voorkomen, maar de meest gevoelige zijn die van de handen, knieën en wervelkolom. Artrose presenteert zich met symptomen zoals gewrichtspijn, oedeem en stijfheid die beweging moeilijk maken. Als het niet op tijd wordt behandeld, kan het zeer pijnlijke botosteofyten veroorzaken.
Patella of patellaire chondropathie. Dit is de meest voorkomende vorm van artrose, gekenmerkt door erosie van het kraakbeen tussen de patella en het dijbeen. In een vergevorderd stadium treft de ontsteking het gehele kniegewricht. Wanneer de kraakbeenachtige laag tussen de twee botten, die elkaar meestal niet raken, verdwijnt, beginnen ze tegen elkaar te wrijven, waardoor de omliggende zachte weefsels ontsteken. Het kan slechts één knie of beide aantasten en is typerend voor atleten. Daarom wordt het ten onrechte 'runner's knee' genoemd. Bij adolescenten is het het effect van bepaalde hormonale veranderingen die het kraakbeen zwakker maken. Hoewel het bij volwassenen asymptomatisch kan zijn, kan er bij het vorderen van de leeftijd pijn optreden bij inspanning of in rust, moeilijkheden bij het op- en aflopen van trappen en kraken bij het buigen van de knie.
Chondrosarcoom. Het is een kwaadaardige tumor die ontstaat uit de chondrocyten van het kraakbeen. Dankzij het vasculaire en lymfestelsel kan het zich uitstrekken tot de botten. De kraakbeenachtige gebieden die het meest worden aangetast door dit neoplasma zijn de scapulae, humerus, ribben, femur en iliacale botten. Symptomen zijn bot- en gewrichtspijn met aanleg voor pathologische fracturen en metastase.
Costochondritis is een chondropathie die het ribkraakbeen aantast. Het verschijnt meestal als gevolg van een intens borsttrauma, zoals opgelopen tijdens sportactiviteiten of na verkeersongevallen. Het kan, zeldzamer, optreden als gevolg van bacteriële infecties, tumoren (borst en longen) en infectieziekten zoals tuberculose, salmonella, stafylokokken en seksueel overdraagbare aandoeningen. Het typische symptoom is pijn op de borst, die ook kan uitstralen naar de buik en rug.
Het syndroom van Tietze is een aandoening, nu beschouwd als een ernstige vorm van costochondritis, gekenmerkt door pijn en zwelling van het bovenste ribkraakbeen. De pijn is meestal eenzijdig en wordt verergerd door abrupte borstbewegingen (hoesten, wurging, rompflexie), maar ook door angst, stress en microklimaatvariaties.

Hernia is een typische chondropathie

De tussenwervelschijven fungeren als een kussen tussen de ene wervel en de andere en hebben tot doel de schokken en trauma's op te vangen waaraan de wervelkolom wordt blootgesteld.

Het kan gebeuren dat als gevolg van een trauma, onjuist tillen van gewichten, maar ook als gevolg van een verkeerde houding en fysiologische veroudering het kraakbeen van deze tussenwervelschijven breekt, waardoor de nucleus pulposus naar buiten komt.

De symptomen zijn rugpijn, gevoelloosheid en pijn in de onderste ledematen met mogelijk ischias, nek pijn en stijfheid.

Minder gebruikelijk dan de vorige, is polychondritis een ontsteking van het hyaline of elastische kraakbeen van de neus, oorschelp, strottenhoofd, luchtpijp, bronchiën en ribben.

De trigger is een afwijking van het immuunsysteem die symptomen veroorzaakt zoals zwelling en pijn en, in het geval van de bovenste luchtwegen, heesheid.

Osteochondritis verwijst naar een groep degeneratieve ziekten die het gewrichtskraakbeen en het onderliggende bot aantasten.

Het presenteert zich met pijn en moeilijke mobiliteit, zwelling en gewrichtszwakte.

Ze kunnen degenereren tot osteonecrose. Knieën, enkels en ellebogen worden het meest aangetast en worden vaak veroorzaakt door blessures en zware sportactiviteiten.

Chondropathieën van genetische oorsprong omvatten chondrodysplasie, die zich manifesteert als skeletafwijkingen en verkeerde uitlijning, en achondrodysplasie die wordt gekenmerkt door verminderde kraakbeenvorming in de pijpbeenderen.

Bij achondrodysplasie groeien de botten niet volledig, wat resulteert in dwerggroei.

Stadia van ernst

Voor een beter begrip van het probleem en een beter beheer van patiënten, zijn chondropathieën ingedeeld in 5 verschillende groepen volgens de kenmerken van de laesie en de intensiteit van de symptomen.

Chondropathieën kunnen om verschillende redenen voorkomen

De meest voorkomende oorzaak is posttraumatisch.

Ook kan het gewricht beschadigd raken door een ontsteking, wat een direct gevolg kan zijn van verkeerde houdingen.

In beide gevallen hebben chondrocyten veel tijd nodig om zich voort te planten en doen ze dit nooit volledig. Daarom neigt elk type chondropathie degeneratief te zijn.

Patellaire chondromalacie is een pathologie die wordt gekenmerkt door degeneratie van het oppervlak aan de achterkant van de knieschijf.

Het is gebruikelijk in de jeugd.

Tieners zijn niet alleen actiever en sportiever (ze onderwerpen hun lichaam aan grotere trauma's), maar ze hebben ook een hormonale regeling die de sterkte van het kraakbeen nadelig beïnvloedt, waardoor het zwakker wordt en sneller beschadigd raakt.

Intense sportactiviteit is de belangrijkste oorzaak van vele soorten chondropathie vanwege de voortdurende microtrauma's die het lichaam ondergaat bij activiteiten met hoge impact.

Als deze oorzaak wordt vermoed, zelfs in een vroeg stadium en met milde symptomen, is het een goed idee om de activiteit te stoppen.

De sporten die het meest vatbaar zijn voor chondropathie zijn hardlopen, joggen, atletiek, voetbal, rugby en basketbal.

Geslacht en genetica spelen ook een rol bij het ontstaan van chondropathie.

Deze aandoeningen komen vaker voor bij vrouwen, waarschijnlijk omdat ze minder kracht en spiermassa hebben dan mannen.

Chondropathie, de diagnose

Om een chondropathie te diagnosticeren, is het noodzakelijk om uw arts te bezoeken zodra u typische symptomen ervaart, met name pijn, zwelling en kraken van gewrichten.

Het onderzoek omvat een initiële geschiedenisfase, gevolgd door een grondig lichamelijk onderzoek, waarbij meestal spier- en kinetische tests worden uitgevoerd om te zien hoe de gewrichten reageren op verschillende prikkels en om de omvang van de schade te begrijpen.

Indien op grond van de verkregen informatie uit anamnese en objectief onderzoek de aanwezigheid van een chondropathie wordt vermoed, is nader onderzoek noodzakelijk.

Radiografie is nuttig om kraakbeenlaesies en mogelijke verkeerde uitlijning van het bot aan te tonen, evenals de aanwezigheid van artrotische verschijnselen.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Meer geavanceerde biomedische beeldvormingstechnieken, zoals magnetische resonantie beeldvorming, maken het mogelijk om de gezondheid van zachte weefsels, dwz spieren, pezen en ligamenten in de buurt van het gewricht, te observeren.

Als de diagnostische technieken geen bevredigende antwoorden geven, kan de arts kiezen voor een artroscopie. De test wordt uitgevoerd door een instrument in de goed geprepareerde gewrichtsholte te brengen dat in staat is om de gewrichtsoppervlakken direct te bekijken.

Met deze techniek kunnen ook behandelingen worden uitgevoerd, dankzij de mogelijkheid om operatieve instrumenten in te brengen.

Chondropathieën, behandelingen

Behandelingen variëren afhankelijk van het getroffen anatomische gebied en het stadium van ernst van de symptomen.

Hoewel men altijd alleen probeert zijn toevlucht te nemen tot conservatieve therapie, waarbij gebruik wordt gemaakt van medicijnen en fysiotherapie, kan het in de meest ernstige gevallen nodig zijn om zijn toevlucht te nemen tot chirurgie.

Het is aan de arts om te bepalen welke procedure het meest geschikt is om te volgen, ook rekening houdend met de medische geschiedenis van de patiënt, leeftijd, geslacht en de activiteiten die hij of zij normaal in het dagelijks leven uitvoert.

Op basis van de kenmerken van de patiënt kunnen hersteltijd en prognose worden ingeschat.

Conservatieve therapie is het meest geschikt voor milde chondropathie, van graad 0 tot graad 2.

Deze aanpak omvat een combinatie van farmacologische en natuurlijke remedies en lichaamsbeweging:

Pijnbestrijding met NSAID's.

Wanneer de pijn hevig is, kan een behandeling met cortisongeneesmiddelen worden ingesteld, die echter van korte duur moet zijn, anders zullen er aanzienlijke bijwerkingen optreden.

Een uitgebalanceerd dieet en voldoende lichaamsbeweging zijn nuttig voor gewichtsbeheersing.

Het handhaven van het ideale gewicht is essentieel als men de belasting van de gewrichten wil verminderen.

Fysiotherapie-oefeningen moeten zowel onder medisch toezicht als thuis worden uitgevoerd om een gestage verbetering van de functie te garanderen.

De oefeningen moeten gericht zijn, maar mogen de te observeren gewrichten niet extra belasten.

Kinesiotherapie. Het aanbrengen van Kinesio-pleisters op de huid in de buurt van het aangetaste gewricht helpt de spieren te ontspannen en pijn te verminderen, evenals beweging te versterken.

Lasertherapie en schokgolven gericht op het gewricht dat wordt getest, helpen gewoonlijk de pijn te verminderen.

Infiltraties van hyaluronzuur in het ontstoken gewrichtsgebied kunnen pijn verminderen en beweging mogelijk maken.

De nieuwe grens van regeneratieve geneeskunde evalueert het potentieel van Platelet-Rich Plasma (PRP).

Bovendien is een bepaald molecuul, polyacrylamidegel, ontdekt dat de typische symptomen van chondropathie kan verlichten.

Het beschermt het gewrichtskraakbeen en laat het niet verder beschadigen. De gel, die rechtstreeks in het aangetaste gewricht wordt geïnjecteerd, is samengesteld uit zilverionen die werken als bacteriedodende middelen.

Het vermindert ook pijn omdat het inwerkt op de zenuwuiteinden in het gewricht.

Het wordt langzaam door het lichaam opgenomen, waardoor de beschermende en pijnstillende werking langer aanhoudt dan bij andere therapieën.

De meest gebruikte natuurlijke remedies verminderen pijn, maar zijn alleen effectief voor milde chondropathieën:

Aanbrengen van ijs (3 keer per dag gedurende 10 tot 15 minuten). Koud verlicht pijn en ontstekingen

Arnica en ontstekingsremmende crèmes en zalven

Rust een paar dagen wanneer het gewricht pijnlijk en gezwollen is

Bretels die de belasting op het gewricht verminderen.

Als conservatieve therapie niet de gewenste respons geeft, is een operatie de enige oplossing om pijn te verlichten en de mobiliteit te herstellen.

Tot op heden is de meest gebruikte ingreep minimaal invasief en maakt gebruik van artroscopie.

Steeds vaker gebruikt om chondropathieën van de schouder, elleboog, pols, enkel, knie en heup te behandelen, het vereist geen ziekenhuisopname en de patiënt kan een paar uur na de operatie naar huis terugkeren.