De term Costen-syndroom duidt op een klinisch beeld dat wordt gekenmerkt door een reeks primaire pijnlijke tekenen en symptomen, zoals pijn en moeite met spreken en kauwen, en secundaire symptomen, waaronder spanningshoofdpijn, cervicalgie, tinnitus, duizeligheid, als gevolg van een disfunctie van de kaakgewrichten of van de kauwspieren of van beide

De naam van dit syndroom is te danken aan Costen, een Amerikaanse otolaryngoloog die in 1934 als eerste de intuïtie had om het probleem van tinnitus en otalgie te associëren met dat van de pathologie van het kaakgewricht.

Tegenwoordig identificeert de wetenschappelijke gemeenschap dit probleem met het acroniem TMD (temporomandibulaire disfunctie) of DCM (cranio-mandibulaire disfunctie), aangezien het in de loop der jaren, afhankelijk van de verschillende auteurs, meer dan één definitie heeft aangenomen.

Hoe het Costen-syndroom eruit ziet?

Het klinische beeld wordt gekenmerkt door algische en disfunctionele aandoeningen die de kaakgewrichten en/of de kauwspieren aantasten, waardoor de patiënt moeite heeft met kauwen, fonatie en slikken.

Een alarmbel om op te letten zijn gewrichtsgeluiden, die in sommige gevallen ook psychologisch 'lastig' zijn.

De aanwezigheid van parafuncties, zoals bruxisme of onychofagie, en wrede gewoonten, zoals atypisch slikken en orale ademhaling, verergeren ook het klinische beeld van dit syndroom.

Het komt over het algemeen voor op alle leeftijden, met een grotere prevalentie in het derde en vierde decennium van het leven, en treft drie keer meer vrouwen dan mannen.

De aandoeningen van het Costen-syndroom

Naast het klassieke klinische beeld van het syndroom van Costen, is er ook de mogelijkheid van een reeks aandoeningen op de volgende gebieden

• oor: otalgia, tinnitus, zoemen, baroipoacusis, duizeligheid;
• nek: cervicalgie
• hoofd: spanningshoofdpijn;
• houding.

Een verdere demonstratie dus van hoe vaak het beeld zo complex en gevarieerd is in zijn klinische uitdrukking dat het de gnatholoog-specialist ertoe verplicht zijn toevlucht te nemen tot niet-tandheelkundige expertise, zoals: de KNO-arts, de fysioloog, de neuroloog, de immunoloog, de psychiater of de psycholoog.

Onderzoeken voor diagnose

De diagnose is voornamelijk klinisch, hoewel radiologisch onderzoek vaak nuttig is.

In de meeste gevallen is MRI van de kaakgewrichten effectiever dan axiale computertomografie.

De arts kan echter ook het gebruik van kinesiografische of elektromyografische onderzoeken als aanvullende diagnostische tests overwegen.

Costen-syndroom, therapie

Therapie is gebaseerd op verschillende middelen, variërend van counseling tot het gebruik van medicijnen, van orale fysiotherapie tot kaakgewrichtchirurgie tot aan het meest gebruikte instrument: de bijt- of occlusale plaat.

Voor de structurele pathologie van de kaakgewrichten is TMJ-arthrocentese met hyaluronzuur tegenwoordig zeer nuttig gebleken.

Dit is een chirurgische techniek die bestaat uit het injecteren en herhaaldelijk opzuigen van een oplossing in het temporomandibulair gewricht: een soort wasmiddel om de normale functie te herstellen.

Voor de behoefte aan occlusale therapieën die gericht zijn op het herstellen van de juiste morfo-functionele balans van het stomatognatische apparaat als geheel, zijn uiteraard adequate orthodontische, prothetische en conservatieve therapieën noodzakelijk.

Lees ook:

Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android

Barotrauma van het oor en de neus: wat het is en hoe het te diagnosticeren?

Kindergeneeskunde, nieuwe ablatietechniek voor tachycardie bij de Bambino Gesù in Rome

De opkomst van de HRS - Surf Life Rescue: waterredding en veiligheid

Paroxysmale positionele duizeligheid (BPPV), wat is het?

Bron:

GSD