Dysbiose en hydrocolontherapie: hoe het darmwelzijn te herstellen

By Cristiano Antonino On Februari 24, 2023

Dysbiose en hydrocolontherapie: de darmen en hun welzijn spelen een steeds belangrijkere erkende rol in het menselijk lichaam

Wetenschappelijke studies van de afgelopen jaren en de introductie van concepten als 'microbiota', 'darmdysbiose' en 'hydrocolontherapie' laten in feite zien hoe een gezonde darm van fundamenteel belang is voor het behoud van een fit lichaam als geheel.

Wat is de microbiota

Microbiota komt van het Griekse 'mikròs=klein' + 'bìos= leven'.

Het duidt in feite op een verzameling kleine levende organismen, zichtbaar onder een microscoop, die onderling verbonden zijn en met elkaar interageren binnen een bepaalde omgeving waarin ze zich bevinden en die, in het geval van het menselijk lichaam, bijvoorbeeld

mondholten (neus en mond);
maag;
darm;
huid;
oor;
vagina;
urinewegen;
enz.

Met specifiek over de darmmicrobiota gesproken, worden dus de micro-organismen bedoeld die de darm bevolken en die in het verleden ook wel, heel simplistisch, 'darmflora' werden genoemd.

Microbiota en microbioom

Microbiota moet niet worden verward met de term microbioom, die daarentegen verwijst naar de genetische opmaak (set van genen en DNA) van de microbiota en ongeveer 90% uitmaakt van de totale menselijke genen (bestaande uit microbioomgenen + menselijk genoom).

Hoe de darmmicrobiota is samengesteld

Alleen al de darmmicrobiota bestaat uit 1,000 miljard micro-organismen, in wezen onderverdeeld in 3 basiscategorieën die 'enterotypes' worden genoemd

bacteriën (bacteriota): vormen de meerderheid van de microbiota;
schimmels (mycota): bijvoorbeeld de candida die van nature in de darm aanwezig is;
virussen (virota): de reeks virussen in de microbiota is specifiek voor elk individu, maar de functie ervan moet nog volledig worden onderzocht.

De samenstelling van de microbiota varieert tussen populaties en individuen zelf, ook afhankelijk van elementen zoals:

genetisch erfgoed;
persoonlijke en omgevingsfactoren;
dieet.

Het verandert ook met de leeftijd.

Waar is de darmmicrobiota voor

De relatie tussen de mens en de microbiota is er een van coëxistentie met wederzijdse voordelen doordat de mens de micro-organismen voorziet van voedingsstoffen, terwijl ze de functies vervullen die nodig zijn om een staat van welzijn in het gastheerorganisme te behouden.

In een notendop kunnen we zeggen dat deze functies zijn

structureel: de microbiota bepaalt de ontwikkeling van het immuunsysteem (70/80% daarvan bevindt zich in de darm), de darmvlokken (belangrijk voor de opname van voedingsstoffen en gluten) en de cellen van het epitheel (het buitenste weefsel van de darm dat onder andere de doorgang van bacteriën naar het bloedsysteem verhindert waardoor ze zich in het lichaam zouden verspreiden (epitheelbarrière));
metabolisch: ze synthetiseren vitamines, aminozuren, vetzuren met een korte keten en enzymen. Ze controleren ook de celproliferatie;
beschermend: ze beschermen tegen infectie en bevorderen de activering van het immuunsysteem om abnormale cellen, zoals kankercellen, te elimineren.

Intestinale dysbiose

Het behouden van een evenwicht tussen de verschillende 'goede' (niet-pathogene) en 'schadelijke' (pathogene) bacteriesoorten in de darm is van het allergrootste belang.

Normaal gesproken overheersen de goede, die zorgen voor een toestand van darmwelzijn en evenwicht die 'eubiose' wordt genoemd.

Wanneer daarentegen de goede darmflora beschadigd raakt en ziekmakende bacteriën het overnemen, spreken we van 'dysbiose'.

Dysbiose' wordt veroorzaakt door een verscheidenheid aan externe en interne factoren, zoals

onevenwichtige diëten: een dieet rijk aan bewerkte voedingsmiddelen, alcohol, suiker en weinig vezels, fruit en groenten is gekoppeld aan zowel vroegtijdige veroudering als ontstekingsprocessen;
stress en een ongezonde levensstijl (bijv. roken);
voedselintoleranties, darminfecties;
antibioticatherapieën: antibiotica veranderen de diversiteit van de microbiota met de mogelijkheid om ook antibioticaresistente pathogenen te creëren. Om deze reden mogen ze alleen onder streng medisch toezicht worden gebruikt.

Symptomen van intestinale dysbiose

Intestinale dysbiose kan verschillende niveaus van verandering hebben en kan worden gekenmerkt door een voortzetting van symptomen zoals:

gezwollen buik
meteorisme (opgeblazen buik);
constante spijsverteringsproblemen;
chronische, zelfs wisselende constipatie of diarree;
gevoel van darmverbranding;
constante uitputting;
frequente hoofdpijn.

Naar schatting lijdt ongeveer 40-70% van de patiënten die een gastro-enterologisch onderzoek ondergaan aan dysbiose, vaak verward met het Prikkelbare Darm Syndroom (PDS).

Risico's van intestinale dysbiose

Een onjuiste en langdurige dysbiose leidt tot een toestand van micro-ontsteking van de dikke darm met afbraak van de slijmbarrière en verhoogde darmpermeabiliteit ('Leaky Gut Syndrome').

Als gevolg hiervan worden vreemde en giftige stoffen (schimmels, bacteriën, macromoleculen, allergene stoffen enz.) /apparaten op systemisch niveau.

Er bestaat daarom een risico op het ontstaan of de progressie van pathologieën en problemen zoals

lokale gastro-intestinale aandoeningen (chronische colitis, ziekte van Crohn, colitis ulcerosa, enz.)
auto-immuun- en/of reumatische aandoeningen
ziekten van het urogenitale systeem (prostatitis, cystitis, vaginitis, enz.)
dermatologische ziekten (dermatitis, allergieën, eczeem, enz.)
ziekten van het cardiovasculaire systeem
allergieën en/of intoleranties;
metabole ziekten;
coeliakie;
obesitas;
oncologische ziekten;

Er zijn ook onderzoeken gaande naar de analyse van de mogelijke relatie tussen de microbiota en autisme en de ontwikkeling van neurologische en neurodegeneratieve ziekten zoals de ziekte van Alzheimer.

Bij aanhoudende gastro-intestinale klachten, gepaard gaande met eventuele algemene klachten, is het daarom altijd aan te raden de gastro-enteroloog te raadplegen.

Het gastro-enterologisch onderzoek wordt in verschillende stappen uitgevoerd

algemeen overzicht, gericht op het schetsen van de levensstijl en medische geschiedenis van de patiënt;
aanvraag eerstegraads toetsen;
studie van de microbiota en hydrocolontherapiesessies.

Allemaal binnen een therapeutisch programma gericht op herstel van eubiose.

Hydrocolon-therapie: wanneer het nodig is en hoe het werkt

Hydrocolontherapie, of 'colontherapie met water', is een praktijk waarvan wordt gedacht dat deze in rudimentaire vorm bekend was in het oude Egypte.

Tegenwoordig bestaat het uit het wassen van de dikke darm met waterirrigaties, in een proces dat vergelijkbaar is (maar milder) met de dikke darmspoeling die in 2010 door Dr. Cosentino werd geïntroduceerd als voorbereiding op colonoscopie.

Hydrocolon-therapie zuivert en ontgift de darm en is daarom zeer nuttig als ondersteunende behandeling voor conventionele therapieën in de aanwezigheid van gastro-intestinale symptomen (constipatie; chronische diarree; meteorisme; opgeblazen gevoel in de buik; darmverbranding, enz.) of extra-digestieve pathologieën die vaak verband houden aan intestinale disfunctie zoals stoornissen van het urogenitale kanaal (candidiasis; vaginitis; cystitis; prostatitis, enz.) of huidaandoeningen (bijv. huidaandoeningen (bijv. vaginitis, cystitis, prostatitis, enz.)) of huidaandoeningen (acne; dermatitis, eczeem, enz.).

Hoe het wordt uitgevoerd

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

De patiënt wordt gedwongen op zijn of haar linkerzij te gaan liggen, terwijl de operator het rectum inbrengt en voorzichtig een kleine canule manoeuvreert waaruit lauw water met constante temperatuur en druk naar buiten komt, dat, vergezeld van een zachte handmatige massage, de dikke darm reinigt van gifstoffen en fecaal materiaal.

Het afvalproduct ontsnapt samen met het vuile water in een tweede gesloten kringloopkanaal.

De procedure wordt meestal uitgevoerd in cycli van ongeveer 30-40 minuten per sessie, meestal zonder enige verdoving, aangezien hydrocolontherapie over het algemeen geen ongemak veroorzaakt, maar eerder, als het eenmaal voorbij is, verklaart de patiënt een gevoel van lichtheid en welzijn. wezen.

Voorbereiding en contra-indicaties

Voor de ingreep wordt aanbevolen om minstens 4 uur te nuchter te zijn en de consumptie van vet voedsel te vermijden in de 2 dagen voorafgaand aan de ingreep.

In zeldzame gevallen kan voorbijgaand meteorisme optreden, maar dit is niet gebruikelijk.