Elektromyografie is een onderzoek om de functionaliteit van zenuwen en spieren te beoordelen, nuttig bij de diagnose en evaluatie van verschillende neuromusculaire pathologieën en perifere zenuwcompressie

Gebrek aan kracht of gevoeligheid in de vingers en tenen, pijn en tintelingen die moeilijk te verklaren zijn: in al deze gevallen biedt elektromyografie, een instrumenteel neurofysiologisch onderzoek dat een onvervangbare rol speelt bij de studie van neuromusculaire aandoeningen, waardevolle hulp.

Het stelt ons in staat om de functionaliteit van spieren en zenuwen te beoordelen en de aanwezigheid van lijden aan het licht te brengen, zoals bijvoorbeeld gebeurt bij het carpaaltunnelsyndroom, wat heel gebruikelijk is bij mensen die handmatige activiteiten uitvoeren, zoals naaisters of huisvrouwen, muzikanten of bouwvakkers.

Wat is elektromyografie (EMG)?

Het examen bestaat uit twee delen: elektroneurografie en elektromyografie zelf.

Elektroneurografie is een niet-invasieve test, uitgevoerd door een arts of een neurofysiopathologisch technicus, waarbij, nadat opname-elektroden op de huid van de persoon zijn geplaatst, elektrische stimulatie wordt toegediend langs het verloop van de zenuwen, waardoor reacties worden opgeroepen die bijvoorbeeld mogelijk zijn , de te bestuderen geleidingssnelheid van de motorische en gevoelige zenuwvezels.

Het wordt uitsluitend uitgevoerd door de arts die, met behulp van naaldelektroden voor eenmalig gebruik, de elektrische activiteit evalueert die in de spier wordt gegenereerd, zowel in rust als tijdens spiercontractie.

In welke gevallen wordt elektromyografie aanbevolen?

Elektromyografische technieken zijn nuttig bij de studie van neuromusculaire pathologieën waarbij:

• bovenste en onderste ledematen
• hoofd;
• nek;
• kofferbak;
• urogenitale regio (bijv. bij incontinentie, erectiestoornissen, chronische bekkenpijn).

De pathologieën waarvoor het onderzoek het vaakst wordt gevraagd, zijn zeker perifere zenuwcompressies, zoals carpaaltunnelsyndroom, en alle vormen van lumbosciatica (rugpijn) of cervicobrachialgie (nekpijn) van verschillende oorsprong (van artrose, gekoppeld aan tussenwervelschijfproblemen en posttraumatisch zoals in “whiplash”).

Een andere belangrijke indicatie voor elektromyografie wordt vertegenwoordigd door perifere neuropathieën, veranderingen in de functionaliteit van perifere zenuwen die leiden tot motorische problemen en/of sensorische afwijkingen, die verband kunnen houden met diabetes, alcoholisme, neoplasmata behandeld met chemotherapie, beroepsmatige blootstelling aan toxische stoffen.

Minder frequent, maar even belangrijk, is de diagnostische rol bij de acute vorm van polyradiculonevritis, bekend als het Guillain-Barré-syndroom; bij erfelijke en degeneratieve neuromusculaire ziekten zoals myopathieën en amyotrofische laterale sclerose; bij ziekten van zenuwoverdracht zoals myasthenia gravis, een aandoening waarbij alle willekeurige spieren verzwakken en snel vermoeid raken; en bij traumatische laesies van de zenuwstammen (zoals kan voorkomen bij schouderdislocaties of botbreuken).

Hoe u zich voorbereidt op het onderzoek

Afgezien van de noodzaak om vóór het onderzoek geen cosmetische producten op de huid aan te brengen, is er geen speciale voorbereiding nodig; het is over het algemeen vrij van bijwerkingen en kan een subjectief, voorbijgaand gevoel van ongemak of pijn veroorzaken.

Lees ook:

Hartfalen: oorzaken, symptomen, tests voor diagnose en behandeling

Fibromyalgie: het belang van een diagnose

Pap-test of uitstrijkje: wat is het en wanneer moet je het doen?

Bron:

GSD