Fecale microbiota-transplantatie (fecale transplantatie): waar is het voor en hoe wordt het uitgevoerd?

By Cristiano Antonino On Februari 28, 2023

Fecale microbiota-transplantatie (ook bekend als 'fecale transplantatie') in de geneeskunde verwijst naar het proces waarbij fecale bacteriën en andere microben worden overgedragen van het ene gezonde individu naar het andere

Fecale microbiota-transplantatie is een effectieve behandeling voor infectie veroorzaakt door de bacterie Clostridioides difficile (CDI)

Deze bacterie was tot enkele jaren geleden bekend als Clostridium difficile.

Voor terugkerende infecties veroorzaakt door deze bacterie is fecale microbiota-transplantatie effectiever dan therapie met het antibioticum vancomycine.

Bijwerkingen kunnen het risico op infectie omvatten, dus de donor moet worden gescreend.

Fecale microbiota-transplantatie omvat het herstel van de microflora van de dikke darm door het inbrengen van een gezonde bacteriële flora door de infusie van feces via colonoscopie, klysma, orogastrische sonde of oraal in de vorm van een capsule met de feces van een gezonde donor, die in sommige gevallen wordt gevriesdroogd.

Met de verspreiding van CDI wordt fecale microbiota-transplantatie steeds belangrijker, en sommige deskundigen pleiten ervoor om de eerstelijnstherapie voor CDI te worden.

Fecale microbiota-transplantatie is experimenteel gebruikt om andere gastro-intestinale aandoeningen te behandelen, waaronder colitis, constipatie, prikkelbare darmsyndroom en neurologische aandoeningen, zoals multiple sclerose en Parkinson.

In de VS is menselijke uitwerpselen sinds 2013 gereguleerd als een experimenteel medicijn.

In het VK valt de regelgeving voor fecale microbiota-transplantatie onder de verantwoordelijkheid van de Medicines and Healthcare products Regulatory Agency.

Tot op heden is de Operative Unit of Gastroenterology van de Policlinico Gemelli in Rome, geleid door prof. Antonio Gasbarrini, de enige in Italië die fecale microbiota-transplantatie rekent tot de beschikbare behandelingsopties voor patiënten met recidiverende Clostridioides difficile-infectie.

Wat is de fecale microbiota?

De 'menselijke microbiota' is de verzameling symbiotische micro-organismen (virussen, bacteriën en schimmels) die naast het menselijk organisme bestaan zonder het te schaden, maar juist te ondersteunen, in een wederzijds voordelige relatie.

De menselijke darmmicrobiota is het deel van de menselijke microbiota in de darm dat belangrijk is voor onze gezondheid.

De 'menselijke darmmicrobiota' wordt ook wel de 'menselijke darmmicrobiota' of 'fecale microbiota' genoemd en bestaat grotendeels uit bacteriën.

Vroeger heette het 'darmflora', maar omdat het uit meer dan alleen bacteriën bestaat en omdat bacteriën niet tot het plantenrijk behoren, is de naam veranderd.

Historische achtergrond

Het eerste gebruik van donorfaeces als therapeutisch middel voor voedselvergiftiging en diarree werd vastgelegd in de Manual of Emergency Medicine door de Chinese Ge Hong in de 4e eeuw voor Christus.

Tweehonderd jaar later gebruikte de arts van de Ming-dynastie, Li Shizhen, 'gele soep' (ook wel 'golden syrup' genoemd) die water en verse, gedroogde of gefermenteerde ontlasting bevatte.

De gele soep werd gedronken door mensen die buikklachten vertoonden.

De consumptie van 'verse, hete kameeluitwerpselen' werd ook door bedoeïenen aanbevolen als remedie tegen bacteriële dysenterie; de werkzaamheid ervan, waarschijnlijk toe te schrijven aan de antimicrobiële subtilisine geproduceerd door Bacillus subtilis, werd anekdotisch bevestigd door Duitse soldaten van het Afrika Korps tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Dit verhaal is echter waarschijnlijk een mythe; onafhankelijk onderzoek heeft geen van deze beweringen kunnen verifiëren.

Het eerste gebruik van fecale microbiota-transplantatie in de westerse geneeskunde werd in 1958 gepubliceerd door Ben Eiseman en collega's, een team van Colorado-chirurgen, die vier ernstig zieke mensen behandelden met fulminante pseudomembraneuze colitis (voordat Clostridioides difficile de bekende oorzaak was) met behulp van fecale klysma's, die leidde tot een snelle terugkeer naar gezondheid.

Meer dan twee decennia lang werd fecale microbiota-transplantatie aangeboden als behandelingsoptie in het Centrum voor Spijsverteringsziekten in Five Dock, door Thomas Borody, de moderne voorstander van fecale microbiota-transplantatie.

In mei 1988 behandelde hun groep de eerste patiënt met colitis ulcerosa met behulp van fecale transplantatie, wat resulteerde in volledige verdwijning van alle tekenen en symptomen op de lange termijn.

In 1989 behandelden ze in totaal 55 patiënten met obstipatie, diarree, buikpijn, colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn met fecale microbiota-transplantatie.

Na transplantatie werden 20 patiënten als 'genezen' beschouwd en hadden 9 andere patiënten een vermindering van de symptomen.

Fecale transplantaties worden als ongeveer 90% effectief beschouwd bij mensen met ernstige gevallen van Clostridioides difficile-kolonisatie waarbij antibiotica hebben gefaald.

De eerste gerandomiseerde gecontroleerde studie over Clostridioides difficile-infectie werd gepubliceerd in januari 2013.

De studie werd voortijdig stopgezet vanwege de doeltreffendheid van fecale microbiota-transplantatie, waarbij 81% van de patiënten herstelde na een enkele infusie en meer dan 90% herstelde na een tweede infusie.

Sindsdien hebben verschillende instellingen fecale microbiota-transplantatie aangeboden als een therapeutische optie voor verschillende aandoeningen.

medische toepassingen

Clostridioides difficile-infecties

Fecale microbiota-transplantatie is effectief voor ongeveer 85-90% van mensen met CDI bij wie antibiotica niet hebben gewerkt of bij wie de ziekte terugkeert na inname van antibiotica.

De meeste mensen met CDI herstellen met een fecale microbiota-transplantatiebehandeling.

Uit een onderzoek uit 2009 bleek dat fecale microbiota-transplantatie een effectieve en eenvoudige procedure was die kosteneffectiever was dan continue toediening van antibiotica en de incidentie van antibioticaresistentie verminderde.

Tot een paar decennia geleden werd deze procedure door sommige medische professionals beschouwd als een 'laatste redmiddel' vanwege de ongebruikelijke aard ervan, de taboes die verband houden met ontlasting, de grotere invasiviteit in vergelijking met antibiotica, het vermeende potentiële risico van infectieoverdracht en het gebrek aan fecale dekking door donoren.

Integendeel, talrijke standpunten van specialisten op het gebied van infectieziekten en gastro-enterologen leiden op dit moment tot een algemeen gevoel in de richting van acceptatie van fecale transplantatie als standaardtherapie voor recidieven van CDI.

Voor sommige artsen is het noodzakelijk om fecale microbiota-transplantatie te verbeteren als eerstelijnsbehandeling voor mensen met een verslechterende en ernstig terugkerende Clostridioides difficile-infectie.

Colitis ulcerosa

Bij ulceratieve rectocolitis is tot nu toe geen pathogeen gevonden.

Maar de werkzaamheid van fecale bacteriotherapie zou in dit geval suggereren dat de oorzaak van colitis ulcerosa mogelijk te wijten is aan een eerdere infectie met een pathogeen die onbekend blijft.

Bij deze patiënten kan de aanvankelijke infectie waarschijnlijk op natuurlijke wijze zijn verdwenen; maar soms kan een onevenwichtigheid in de darmflora van de dikke darm leiden tot een ontstekingsaanval (wat de cyclische en terugkerende aard van deze ziekte zou verklaren).

Deze cyclus lijkt, althans in veel gevallen, te worden onderbroken door de dikke darm van de patiënt opnieuw te koloniseren met een bacterieel complex (probioticum) uit een gezonde darm (heterotransplantaat).

Sommige artsen zijn van mening dat deze behandeling bij gezonde proefpersonen veilig is en dat veel patiënten baat zouden kunnen hebben bij deze innovatieve therapie.

Een studie in mei 2011 bevestigde de goede bereidheid van patiënten en ouders van kinderen met colitis ulcerosa om deze behandeling te accepteren, zodra ze hun aanvankelijke afkeer van de methode hadden overwonnen.

"Hoewel aanvankelijke afschuw en de 'puah-factor' uniform werden genoemd, werden deze zorgen meer dan gecompenseerd door de waargenomen voordelen."

(Kahn et al., Universiteit van Chicago)

In 2013 bevestigt een ander onderzoek de validiteit van de therapie met een prospectieve pilotstudie van tien proefpersonen in de leeftijd van 7-21 jaar.

Deze studie toont de verdraagbaarheid en effectiviteit aan van fecale transplantatietherapie bij colitis ulcerosa; in feite was er bij zeven proefpersonen klinische remissie binnen één week en zes van de negen behielden klinische remissie na één maand.

Een studie uit mei 2011 bevestigde de goede bereidheid van patiënten en ouders van kinderen met colitis ulcerosa om deze behandeling te accepteren, zodra ze hun aanvankelijke afkeer van de methode hadden overwonnen.

In mei 1988 behandelde de Australische professor Thomas Borody de eerste patiënt met colitis ulcerosa met behulp van fecale microbiota-transplantatie, wat leidde tot een oplossing van langdurige symptomen.

Vervolgens publiceerde Justin D. Bennet het eerste casusrapport waarin de omkering van Bennet's colitis werd gedocumenteerd met behulp van fecale microbiota-transplantatie.

Hoewel Clostridioides difficile gemakkelijk kan worden uitgeroeid met een enkele fecale transplantatie-infusie, lijkt dit over het algemeen niet het geval te zijn voor colitis ulcerosa.

Uit gepubliceerde ervaringen met de behandeling van colitis ulcerosa met microbiota-transplantatie blijkt grotendeels dat meerdere, terugkerende infusies nodig zijn om een langdurige remissie of genezing te bereiken.

Pseudomembraneuze colitis

Het belang als ziekteverwekker van Clostridioides difficile is stevig verankerd sinds 1978, maar het belang ervan bij de behandeling van pseudomembraneuze colitis komt ook voort uit het feit dat de epidemiologie ervan onlangs is veranderd, wat ernstige diagnostische en therapeutische problemen voor clinici met zich meebrengt.

Het aantal besmettingen is verdubbeld van 31/100,000 in 1996 tot 61/100,000 in 2003.

In de afgelopen jaren is de ernst en mortaliteit van Clostridioides difficile-infectie toegenomen en dit wordt toegeschreven aan een nieuwe virulente stam van Clostridioides difficile, bekend als de North American Pulsed-field gel electrophoresis type 1 (NAP-1) stam of ook wel PFGE-type BI/NAP1 ribotype 027.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Het unieke van de NAP-1-stam ligt in de verhoogde productie van toxine A en B en de productie van binaire toxine en resistentie tegen fluorochinolon.

Hypervirulente NAP1-stammen van Clostridioides difficile zijn verantwoordelijk voor het merendeel van de recente nosocomiale uitbraken, en het wijdverbreide gebruik van fluorochinolon-achtige antibiotica kan de selectieve proliferatie van deze stam hebben vergemakkelijkt.

Het is ook waarschijnlijker dat de NAP1-stam ernstige, fulminante colitis veroorzaakt die wordt gekenmerkt door uitgesproken leukocytose, acuut nierfalen, hemodynamische instabiliteit en toxisch megacolon.

Clostridioides difficile is de meest voorkomende bacteriële oorzaak van nosocomiale diarree geworden.

Clostridioides difficile-infectie veroorzaakt CDAD (Clostridioides difficile Associated Disease) of zeldzamer pseudomembraneuze colitis, wat een ernstige medische aandoening is die aanzienlijke morbiditeit en mortaliteit veroorzaakt, vooral bij patiënten die een antibioticabehandeling ondergaan of kankerpatiënten die een stamceltransplantatie ondergaan, of zelfs bij patiënten die radiotherapie ondergaan.

De verhoogde frequentie van infecties door hypervirulente Clostridioides difficile-stammen heeft geleid tot complicaties en therapeutische mislukkingen bij traditionele behandeling met metronidazol en vancomycine.

Hoewel er beperkte klinische ervaring is, is voorlopig aangetoond dat fecale bacteriotherapie hoge klinische genezingspercentages oplevert, maar gerandomiseerde klinische onderzoeken voor deze therapeutische benadering ontbreken momenteel

Fecale microbiota-transplantatie tegen obesitas en diabetes

De nieuwste ontwikkeling op het gebied van fecale microbiota-transplantatie is de strijd tegen obesitas en diabetes.

In feite zou deze therapie kunnen worden voorgesteld om gewicht te verliezen en diabetes mellitus type 2 te bestrijden, zoals gesuggereerd door een studie van de Universiteit van Kopenhagen.

De resultaten zijn voorlopig veelbelovend op laboratoriummuizen.

In het onderzoek testten de wetenschappers op muizen een nieuw type fecale transplantatie dat bestaat uit het overbrengen van alleen bacteriofaagvirussen die aanwezig zijn in de fecesmonsters van de dieren, met uitzondering van bacteriën.

De onderzoekers haalden uitwerpselen van muizen die een vetarm dieet kregen en filterden het om alle levende bacteriën te verwijderen, terwijl de bacteriofaagvirussen behouden bleven.

Het resulterende materiaal werd getransplanteerd in de darmen van de muizen met overgewicht, die zich nog zes weken lang als voorheen bleven voeden.

De resultaten toonden aan dat de strategie effectief was: de ontvangers verminderden de vetophoping ondanks dat ze hetzelfde voedsel hadden gegeten als voorheen en zagen hun risico op het ontwikkelen van glucose-intolerantie, een van de aandoeningen die het ontstaan van diabetes bevorderen, afnemen.

Prof. Dennis Sandris Nielsen, een van de auteurs van het onderzoek, zei: 'Als we virusdeeltjes uit de ontlasting van magere muizen overbrengen naar zwaarlijvige muizen, worden de zwaarlijvige muizen aanzienlijk minder zwaar dan degenen die de getransplanteerde ontlasting niet krijgen.

Een andere auteur van de studie, prof. Torben Sølbeck Rasmussen, zei: 'Bij zwaarlijvige muizen met een vetrijk dieet die de virustransplantatie niet kregen, zagen we verminderde glucosetolerantie, een factor die een voorbode is van diabetes.

Maar door in te grijpen in het darmmicrobioom, hebben we voorkomen dat muizen met een ongezonde levensstijl een aantal van de meest voorkomende ziektes ontwikkelden die worden veroorzaakt door slechte voeding'.

Kanker en fecale microbiota-transplantatie

Klinische onderzoeken zijn aan de gang om te evalueren of fecale microbiota-transplantatie van anti-PD-1-immunotherapiedonoren een therapeutische respons kan bevorderen bij patiënten die ongevoelig zijn voor immunotherapie.

Fecale microbiota-transplantatie en bipolaire stoornis

Een anekdotisch geval van een patiënt met therapieresistente bipolaire 1-stoornis die haar symptomen oploste met fecale microbiota-transplantatie, werd in 2020 gepubliceerd door psychiater Russell Hinton.