Hartziekten en alarmbellen: angina pectoris

By Cristiano Antonino On Juni 1, 2023

Angina pectoris is een hartaandoening die een belangrijke alarmbel is voor mogelijke coronaire hartziekte

Angina pectoris: wat is het?

Angina pectoris is een term die is afgeleid van de Latijnse woorden angina=pijn en pectoris=pijn.

Het kan van drie soorten zijn:

Stabiele of inspanningsangina: ontstaat meestal tijdens fysieke inspanning, maar ook bij koud weer of bij emotionele stress en in het algemeen in al die situaties die een verhoogde bloedtoevoer naar het hart vereisen;
Instabiele angina pectoris: pijn treedt plotseling op, zelfs in rust of tijdens lichamelijke inspanning die niet bijzonder veeleisend is. Het kan worden veroorzaakt door een tijdelijke verstopping van een kransslagader (bijvoorbeeld door een trombus of de vorming van vezelachtige plaques langs de vaatwanden) of door een spasme daarvan.
Secundaire angina: verwijst naar alle vormen van cardiale 'ischemie', niet veroorzaakt door coronaire vernauwing of obstructie, maar secundair aan andere pathologieën zoals mitralisklep- en aortaklepvulopathie, ernstige bloedarmoede, hyperthyreoïdie en aritmieën.

Wat zijn de oorzaken van angina pectoris?

Angina pectoris kan worden veroorzaakt door een tijdelijk slechte bloedtoevoer naar de kransslagaders, oftewel de slagaders van het hart, waardoor de hartspier zuurstof tekort komt.

Het mechanisme dat de vernauwing of zelfs volledige obstructie van de kransslagaders veroorzaakt, is atherosclerose, die wordt veroorzaakt door intravasculaire afzettingen van vet (cholesterol en triglyceriden).

Wat zijn de symptomen van angina pectoris?

Het belangrijkste symptoom van angina pectoris is pijn op de borst, die kan worden geclassificeerd op basis van de volgende parameters:

Kwaliteit: beklemmend, benauwend, scherp, dof, variërend in intensiteit van mild tot ernstig;
Lokalisatie: meestal verwezen naar de retrosternale regio; kan in sommige gevallen de hele borst aantasten en uitstralen naar de nek, kaak, armen, polsen en schouders
Duur: enkele minuten of langer
Frequentie: sporadische, regelmatige, onregelmatige, frequente episodes.

Naast pijn kan angina pectoris gepaard gaan met:

misselijkheid
vermoeidheid
duizeligheid
ademhalingsproblemen
rusteloosheid

Wat zijn de risicofactoren voor angina pectoris?

De oorzaken van angina pectoris zijn te vinden in al die risicofactoren die schade aan de wanden van de kransslagaders veroorzaken, zoals

roken, alcohol, drugs
hoge bloeddruk;
suikerziekte;
dyslipidemie;
obesitas;
zittend;
vroege familiegeschiedenis van hart- en vaatziekten;
dieet met overtollige calorieën, zout, verzadigd vet, enkelvoudige suikers en cholesterol; dieet arm aan vezels, vitamines, vis en meervoudig onverzadigde vetzuren.

Angina pectoris, welke tests moeten worden uitgevoerd voor de diagnose?

De diagnose van angina pectoris wordt allereerst door de arts gesteld op basis van de gegevens die zijn verkregen uit het interview met de patiënt (anamnese).

Daarnaast kunnen verschillende tests worden uitgevoerd, waaronder:

Elektrocardiogram (ECG): test die de elektrische activiteit van het hart registreert. Het kan eventuele afwijkingen of veranderingen in het hartritme detecteren met behulp van bijvoorbeeld het dynamische elektrocardiogram volgens Holter, waarbij de elektrocardiografische tracering gedurende een langere periode (meestal 24 uur) wordt vastgelegd;
Color Doppler-echocardiogram: een test waarbij ultrageluid wordt gebruikt om een morfologische en functionele beoordeling van het hart te verkrijgen. Het is een methode die het mogelijk maakt om de contractiliteit van het hart, de morfologie van de kleppen en de bloedstroom in de holtes te bestuderen, zowel in rust als na inspanning of na inname van een medicijn;
Inspanningstest: een test waarbij de reactie van het hart op inspanning wordt geobserveerd. Het wordt meestal uitgevoerd op een loopband of hometrainer, terwijl de patiënt wordt gecontroleerd door ECG;
Computertomografie van het hart (CT-hartscan): maakt visualisatie mogelijk, met behulp van contrastmiddel, van de anatomie van de kransslagaders en vroege detectie en kwantificering van eventuele occlusies of vernauwingen (stenose) en atherosclerotische plaques die een aanzienlijke vermindering van de bloedtoevoer naar de hartspier;
Stress Magnetic Resonance Imaging (MRI) is een MRI-test gericht op het beoordelen van de efficiëntie van de coronaire circulatie, de aanwezigheid van eerdere hartaanvallen en het functioneren van het hart onder stressomstandigheden;
Coronaire angiografie (coronarografie): een test waarbij een katheter door een slagader in de arm of het been in de kransslagaders van het hart wordt gestoken. Vervolgens wordt een contrastmiddel ingespoten, waarmee eventuele verstoppingen of vernauwingen van de kransslagaders zichtbaar kunnen worden gemaakt.

Afhankelijk van de ernst van de symptomen en de toestand van de patiënt kan de specialist besluiten om een of meer van deze onderzoeken uit te voeren.

Hoe dan ook, een vroege diagnose van angina pectoris is essentieel om ernstigere complicaties te voorkomen en een goed beheer van de gezondheid van het hart te verzekeren.

Hoe angina pectoris wordt behandeld

Behandeling voor stabiele angina pectoris kan verschillende behandelingsopties omvatten.

Veranderingen in levensstijl en omkeerbare risicofactoren: veranderingen in dieet, regelmatige lichaamsbeweging, stoppen met roken en verminderen van stress, corrigeren van hoge bloeddruk, diabetes mellitus en dyslipidemie kunnen worden aanbevolen

Medicamenteuze therapie, verschillende soorten medicijnen worden voorgeschreven, waaronder

Bètablokkers, die de zuurstofbehoefte van het myocard verminderen en de inspanningstolerantie van het myocard verhogen.
Calciumkanaalblokkers, die met verschillende mechanismen kunnen worden gebruikt voor hypertensie of coronaire spasmen.
Remmers van angiotensine-converterend enzym (ACEi) en angiotensine AT1-receptorantagonisten (sartanen), die worden gebruikt voor de behandeling van hypertensie en voor post-ischemische hartremodellering.
Statines, medicijnen om cholesterol onder controle te houden die de productie en ophoping ervan op slagaderwanden beperken, waardoor de ontwikkeling of progressie van atherosclerose wordt vertraagd.
Bloedplaatjesaggregatieremmers (aspirine, clopidogrel, prasugrel of ticagrelor) om de bloedplaatjesaggregatie te remmen en trombusvorming te voorkomen.
Andere categorieën geneesmiddelen worden gebruikt om angina pectoris te behandelen, de perfusie van de kransslagaders te verbeteren en het risico op een hartaanval en trombose te voorkomen.

Interventionele medische procedures

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Procedures zoals percutane coronaire angioplastiek kunnen worden aanbevolen, waarbij een kleine ballon wordt ingebracht die gewoonlijk wordt geassocieerd met een metalen gaasstructuur (stent) in het lumen van de kransslagader, die wordt opgeblazen ter hoogte van de vernauwing van de verstopte slagader, waardoor de bloedstroom stroomafwaarts wordt verbeterd
Bypassoperatie van de kransslagader, waarbij een nieuw pad voor de bloedstroom wordt gecreëerd door het gebruik van de eigen slagader of ader van een patiënt om het punt van vernauwing van de kransslagader te 'omzeilen', waardoor het stroomopwaartse deel rechtstreeks communiceert met het stroomafwaartse deel van de kransslagader de stenose.

Therapie voor angina pectoris moet voor elke patiënt worden aangepast en is afhankelijk van de ernst van de symptomen en de gezondheidstoestand van de patiënt.

Het is belangrijk om de instructies van de arts zorgvuldig op te volgen en een gezonde levensstijl aan te nemen om complicaties te voorkomen en de kwaliteit van leven te verbeteren.