Voorwerpen hamsteren: niet te onderschatten tekenen bij dysfobie (hamsterstoornis)

By Cristiano Antonino On Juli 21, 2022

Objecten, herinneringen en mensen loslaten is niet altijd gemakkelijk. Er zijn gevallen waarin deze moeilijkheid disfunctioneel wordt, tot het punt dat het resulteert in een pathologische neiging tot hamsteren

Deze aandoening staat bekend als verzamelstoornis of disposofobie

Hamsterendens: wat zijn de oorzaken?

Vanuit een evolutionair oogpunt is het opzij zetten van middelen voor 'magere' tijden een praktijk die overleving bevordert en waarde biedt vanuit een fysiek oogpunt, zelfs vóór het mentale.

Voor jezelf houden is heel normaal, net als het verzamelen of hamsteren van voorwerpen en herinneringen.

Er zijn echter gevallen waarin deze houding pathologisch wordt, dat wil zeggen wanneer de noodzaak om deze bezittingen te verwerven - zonder ze te gebruiken of weg te gooien - zich vertaalt in een zware beperking van de dagelijkse activiteiten, te beginnen met hygiëne, het schoonmaken van ruimtes en rust.

Degenen die aan disposofobie lijden, hebben de neiging om zich ongeremd op te hopen, en het lijkt ze niet te kunnen schelen dat de ophoping zelf vermindert of zelfs voorkomt dat ze door het huis gaan.

Waarom het moeilijk kan zijn om van voorwerpen af te komen: disposofobie

In pathologische gevallen van verzameldwang ontwikkelt zich de angst om weg te gooien wat men verzamelt.

Er is een neiging om tegen jezelf te zeggen dat alles morgen misschien nuttig kan zijn omdat het zijn economische of emotionele waarde zou kunnen vergroten.

Deze gedachte kan een gids worden die rechtstreeks tot hamsteren leidt.

Het grootste risico om gebonden te raken aan objecten, situaties en herinneringen doet zich voor wanneer dit de ruimte voor toekomstige kansen verkleint.

Personen met een verzamelstoornis ervaren een sterke emotionele gehechtheid aan objecten en voelen de behoefte om een veronderstelde vorm van controle over objecten te behouden, zozeer zelfs dat ze niet accepteren dat iemand ze aanraakt of weggooit.

Alleen al nadenken over wat er weg moet, genereert angst en angst bij deze mensen; de overgang van denken naar handelen wordt nooit daadwerkelijk uitgevoerd, hetzij uit angst om de verkeerde beslissing te nemen, hetzij vanwege het onvermogen om zich los te maken van de objecten, zelfs als ze dan worden achtergelaten in het verval dat de patiënt vaak omringt.

Neiging tot hamsteren: alarmbellen

Er kunnen bepaalde tekenen zijn die familieleden kunnen opmerken die voldoende kunnen zijn om naar een specialist te verwijzen:

aanwezigheid van familieruzies veroorzaakt door buitensporige 'dingen in huis' die rommel veroorzaken;
overmatige neiging tot voorraden
moeilijkheden bij het financieel beheer van de woning;
neiging tot uitstelgedrag bij het opruimen; en
vermindering van sociale relaties tot het punt van terugtrekking.

Vroegtijdige interventie maakt het mogelijk om de verergering van klinische aandoeningen onder de drempel te voorkomen die na verloop van tijd zelfs het psychisch welzijn van een persoon en zijn gezinsleden in gevaar kunnen brengen.

Hoe in te grijpen bij dysfobie (hamsterstoornis)

In het geval van een hamsterende stoornis is een externe interventie, zoals een samenwonende die besluit het huis fysiek leeg te maken, niet nuttig en veroorzaakt het juist bijwerkingen bij de patiënt.

Hoewel deze aandoening klinisch significant ongemak met zich meebrengt voor de patiënten, zijn het meestal familieleden die om interventie vragen, juist omdat ze de effecten van dit gedrag vaak zelf ervaren.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Cognitieve gedragstherapie lijkt de voorkeursbehandeling te zijn: een deel van de therapie zou een psycho-educatieve fase moeten omvatten voor de patiënt, om het bewustzijn van de ziekte te vergroten, maar ook voor zijn of haar gezinsleden.

Het is ook essentieel om mensen de aanwezigheid van een biologische component in de oorsprong van deze aandoening te kunnen laten begrijpen: op deze manier kan men proberen om, althans gedeeltelijk, het negatieve beeld van de patiënt dat vaak is gestructureerd over tijd.

Een goede interventie moet uitgaan van de ontwikkeling van een solide therapeutische alliantie tussen de betrokken proefpersonen, die het mogelijk maakt om een gericht traject met gedeelde doelen op te bouwen.

Accumulatie: de belangrijkste doelstellingen van een therapeutisch traject

Een therapeutische route in het geval van een accumulatietendens

maakt het mogelijk om in te grijpen op de disfunctionele accumulatie-gerelateerde overtuigingen van de patiënt;
betreft een toename van ziektebewustzijn (inzicht) en het eigen disfunctionele gedrag;
ontwikkelt besluitvormingsvaardigheden;
speelt een rol bij het beheersen en voorkomen van de impuls tot hamsteren;
intervenieert in familierelaties.