Postpartum obsessief-compulsieve stoornis

By Cristiano Antonino On December 16, 2022

Wat is postpartum obsessief-compulsieve stoornis? Voor sommige ouders (zowel moeders als vaders) kan de nieuwe opvoedingstoestand postpartum obsessief-compulsieve stoornis veroorzaken, wat een verrassend veel voorkomende angststoornis is die gepaard gaat met gewelddadige en verontrustende gedachten, beelden of impulsen.

Symptomen kunnen plotseling beginnen nadat de pasgeborene thuiskomt, of reeds bestaande symptomen kunnen worden verergerd door nieuwe ouderlijke verantwoordelijkheden.

Postpartum obsessief-compulsieve stoornis, agressieve obsessies en seksuele obsessies komen bijzonder vaak voor

In het bijzonder kan de eerste de angst omvatten om opzettelijk of onopzettelijk schade toe te brengen aan het kind.

Stel je voor dat een moeder van een pasgeborene met frequente koliek, gefrustreerd door het huilen van haar baby, een mentaal beeld heeft van zichzelf terwijl ze de baby van de trap of uit het raam gooit.

Deze gedachte komt onverwachts en wordt als gevaarlijk ervaren, wat de vrouw aanzienlijk van streek maakt, die kan beginnen te denken: “Waarom heb ik deze gedachte? Betekent dit dat ik mijn baby pijn kan doen? Wat zou er gebeuren als ik de controle zou verliezen en mijn baby van de trap zou moeten gooien? Moeders zouden zulke gedachten niet moeten hebben.”

Als reactie op deze gedachten zal ze vermijden om in de buurt van de trap te komen terwijl ze haar baby vasthoudt of zal ze haar baby heel stevig vasthouden wanneer ze hem nadert.

Postpartum obsessief-compulsieve stoornis, ongewenste gedachten over ongelukken

Een ander veel voorkomend symptoom van postpartum obsessief-compulsieve stoornis is de terugkerende, opdringerige angst dat er iets ergs met de baby kan gebeuren.

Een ouder kan bijvoorbeeld terugkerende gedachten of opdringerige beelden hebben van de baby die stikt of stikt in zijn of haar wieg en kan denken: 'Het is mijn verantwoordelijkheid om te voorkomen dat mijn kind iets overkomt.

Als ik zo'n gedachte heb, is het belangrijk dat ik elke keer controleer of mijn kind in orde is.

Dat is tenslotte wat een goede ouder hoort te doen.

Als ik zulke dingen vrees en niet controleer, zal er iets ergs gebeuren en zal de dood van mijn kind helemaal mijn schuld zijn.”

Als reactie op deze gedachten kan de ouder talloze controles uitvoeren om er zeker van te zijn dat het goed gaat met het kind.

Deze kunnen honderden keren per dag voorkomen.

Elke keer dat er een nieuwe twijfel binnensluipt, voelt de ouder zich gedwongen om het opnieuw te controleren, gewoon om zichzelf gerust te stellen.

Postpartum obsessief-compulsieve stoornis, ongewenste seksuele gedachten

Een derde veel voorkomend symptoom van postpartum obsessief-compulsieve stoornis betreft ongewenste seksuele gedachten over iemands kind.

Deze treden meestal op tijdens het verschonen van luiers of het baden en kunnen bestaan uit gedachten (bijv. "Wat zou er gebeuren als ik mijn baby ongepast zou aanraken? Wat als ik erdoor opgewonden zou raken?"), seksuele beelden waarbij de baby betrokken is, of impulsen om op een bepaalde manier te handelen. seksueel ongepaste manier.

Een vader met dit soort obsessies zou bijvoorbeeld kunnen denken: 'Wat voor soort persoon heeft dit soort gedachten? Betekent dit dat ik een pedofiel ben of dat ik mijn kind zou kunnen molesteren? Dit zijn zieke gedachten. Ik zou zulke gedachten niet moeten hebben.”

Als reactie op dergelijke ongewenste gedachten kan de vader het kind gaan vermijden

Vermijding kan vooral duidelijk zijn met betrekking tot die situaties waarin het mogelijk is om het kind naakt te zien (bijvoorbeeld tijdens het verschonen van luiers, tijdens het baden, bij het omkleden).

Ouders met seksuele obsessies na de bevalling vermijden vaak fysiek contact met de baby (bijv. de baby knuffelen, de baby op schoot houden) of alleen zijn met de baby.

Postpartum obsessief-compulsieve stoornis, kenmerken

In de bovenstaande voorbeelden geeft een onverwachte spontane gedachte aanleiding tot de angst dat de ouder een bedreiging vormt voor het kind of op een manier handelt die het kind in gevaar brengt.

Ouders met postpartum obsessief-compulsieve stoornis hebben geen verlangen of intentie om de baby kwaad te doen, maar de schijn van een ongewenste of bedreigende gedachte zorgt ervoor dat ze hun eigen intenties, moraal of geschiktheid voor het ouderschap in twijfel trekken.

Ondanks deze angsten wordt postpartum obsessieve stoornis niet geassocieerd met een verhoogd risico op schade aan kinderen of baby's

Zoals bij alle vormen van obsessief-compulsieve stoornis, omvat het rituelen en vermijdingsgedrag als reactie op obsessies, zoals controlerend gedrag, wasgedrag, situationeel vermijdingsgedrag en mentale rituelen.

Deze gedragingen houden de symptomen van de stoornis in stand omdat ze de ontkenning van onjuiste overtuigingen met betrekking tot de obsessies zelf voorkomen.

Gezien de manier waarop postpartum obsessief-compulsieve stoornis werkt, hoe intenser de ouder de ongewenste gedachten onderzoekt, hoe meer ze hun stoornis verergeren.

Hoe meer de persoon probeert te begrijpen waarom deze gedachten verschijnen, of manieren zoekt om ze te laten stoppen, hoe vaker de gedachte zal terugkeren.

Ouders die lijden aan ernstige postpartum OCS kunnen bijna constant ongewenste gedachten over hun kind hebben

Symptomen kunnen ertoe leiden dat de ouder bang is om tijd met het kind door te brengen, en dit kan de hechting aantasten en de ouder-kindrelatie verwoesten.

Omdat agressieve obsessies en seksuele obsessies in schril contrast staan met wat de kersverse ouders vinden dat ze zouden moeten voelen, veroorzaken de symptomen van een obsessieve stoornis vaak veel schuldgevoelens, schaamte en verwarring.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Vanwege de aard van de symptomen resulteert OCS na de bevalling vaak in extreem isolement, vervreemding en depressie en is soms een trigger voor scheiding van ouders of echtscheiding.

Hoewel veel mensen op de hoogte zijn van het bestaan van postpartumdepressie, zijn er maar weinig bekend met postpartum obsessief-compulsieve stoornis, maar het treft ongeveer 2.6 procent van de moeders.

De symptomen van deze aandoening kunnen zo verontrustend zijn dat slechts weinigen zich duidelijk kunnen uiten over wat ze ervaren.

Ze zijn bang voor de blikken van afschuw en walging van dierbaren, de mogelijkheid dat hun kinderen bij hen worden weggenomen, of dat doktoren besluiten dat ze 'gek' zijn en ze in het ziekenhuis opnemen.

De realiteit is dat, net als andere vormen van ocs, postpartum ocs behandelbaar is. De behandeling van eerste keuze is cognitieve gedragstherapie, waarbij technieken worden gebruikt die specifiek zijn ontworpen voor symptomen van dit type.

Enkele kenmerkende angsten voor postpartum obsessief-compulsieve stoornis

De meest voorkomende symptomen van een postpartum obsessief-compulsieve stoornis zijn de angst om per ongeluk of opzettelijk iemands kind pijn te doen.

Angst om op een ongewenste impuls te reageren en de baby pijn te doen of te doden.
Angst om je baby neer te steken.
Angst om je kind dood te slaan.
Angst om je kind te stikken.
Angst om het kind dood te schudden.
Angst om de controle te verliezen en de baby te verdrinken tijdens het baden.
Angst om op een seksueel ongepaste manier te handelen tegenover de baby tijdens het verschonen van luiers, het baden of tijdens het aankleden van de baby.
Angst dat men in het geheim het kind zou willen molesteren.
Angst om je baby ongepast aan te raken.
Angst om seksueel aangetrokken te worden tot je baby.
Angst dat iemands onverantwoordelijkheid zal leiden tot de dood van het kind.
Angst om per ongeluk de baby te vergiftigen door de fles of het speelgoed niet goed schoon te maken.
Angst om het kind per ongeluk bloot te stellen aan chemicaliën (bijv. schoonmaakproducten).
Angst dat als je niet genoeg toezicht houdt op je baby, je baby plotseling kan overlijden (bijvoorbeeld aan wiegendood)
Angst om de baby te verstikken of dat de baby zal stikken door eigen nalatigheid.