Stotteren: etiologie

By Cristiano Antonino On December 7, 2022

De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) classificeert stotteren als een specifieke ontwikkelingsstoornis, 'een stoornis in het spraakritme waarbij de patiënt precies weet wat hij of zij wil zeggen, maar het tegelijkertijd niet kan zeggen' (1977)

Etiologie van stotteren

Stotteren, een relatiestoornis van psychogene oorsprong, begint met zich te voeden met traumatische situaties, samen met moeilijke en precaire relaties die het kind in de eerste levensjaren voelt (onzekere structurering van de moederlijke relatie, anaffectiviteit, enz.).

Vaak verbreekt het ingrijpen van een reactieve (triggerende) situatie het psycho-emotionele evenwicht waardoor het stottersymptoom de mogelijkheid krijgt om een interne, latente onbalans van de persoonlijkheid te vertegenwoordigen (stottersyndroom).

Het kind 'kiest' uit de ontelbare communicatiesystemen een modaliteit (geblokkeerde spraak, aarzelende taal) die hem een veilig 'klinkend geluid' garandeert. boord' om de aandacht van de ouders te trekken, om zijn interne toestand te communiceren om de volwassene te 'vertellen' over zijn ergernis over bepaalde gebeurtenissen.

Statistische gegevens laten een zeer hoge incidentie zien onder typische onvloeiendheden; volgens Italiaanse en Europese studies is ongeveer 1/1.3 % van de volwassen Italiaanse bevolking getroffen. In het bijzonder vertoont ongeveer 85% hun eerste symptomen op voorschoolse leeftijd.

Stotteren, er zijn verschillende trajecten en oorzaken van verstoorde communicatie na een aanvankelijke, normale vloeiendheid van spreken:

verre oorzaken van psychotraumatische oorsprong;
idiopathische oorzaken;
organisch-functionele oorzaken (niet het onderwerp van ons onderzoek).

We noteren ook een van de oorzaken bij kinderen

imitatie;
taalachterstanden of meervoudige dysalalies: Ajuriaguerra en Marcelli nemen tot 50% van de gevallen in overweging;
En opnieuw vinden we bij sommige geleerden een 'vermoeden van erfelijkheid'.

Meer precies, volgens ons is het mogelijk om te verwijzen naar een omgevings-erfelijke aanleg die wordt bevestigd door familiegeschiedenissen van stotteren in ongeveer een derde van de gevallen.

Volgens onze studies is het een kwestie van overerving, niet zozeer van stotteren als wel van een geaccentueerde gevoeligheid van het kind voor bepaalde psychologische en relationele factoren (ouderlijke angst, disharmonie in het gezin, hypercorrectie, angstige ouders die bereid zijn om natuurlijke fysiologische onvloeiendheden te corrigeren).

KINDERGEZONDHEID: LEES MEER OVER MEDICHILD DOOR EEN BEZOEK AAN DE STAND OP EMERGENCY EXPO

De genetisch gebaseerde overdracht van bepaalde 'structuren' van de stotterende ouder moet ook ongetwijfeld worden opgemerkt

Uit de talrijke onderzoeken naar stotteren blijkt dat de prevalentie bij het mannelijk geslacht statistisch belangrijk is, wat zich in Italië, zoals Marcelli bevestigt, manifesteert met een verhouding van 1:3, 1:4 bij het vrouwelijk geslacht.

De taalstoornis voor de leeftijd van 3-4 jaar is heel anders dan de stoornis die later (5-6 jaar) ontstaat en nog steeds verschilt van de stoornis die op volwassen leeftijd ontstaat.

Verschillende externe (sociale en relationele) en interne (psychologische en persoonlijke) structuren worden in de loop van de tijd en jaren aangetast.

Taal begint zich te ontwikkelen door snel vooruitgang te boeken gedurende een lange fase van het kinderleven.

De rijkdom van de dingen die het kind omringen, het verlangen naar onderzoek en natuurlijke nieuwsgierigheid vertalen zich in een meedogenloos verlangen om te 'vragen' en 'te communiceren' dat soms groter is dan de daadwerkelijke communicatieve vaardigheden en capaciteiten van het kind.

De taal van het kind 'in de inloopfase' heeft daardoor gemakkelijk moeite met het produceren van klanken, met de woordenschat en met het structureren van eerste zinnen.

Herhaling van woorden, lettergrepen, hele zinnen, aarzelingen, verlengingen, de soms frequente herformulering van zinnen, zijn frequente verschijnselen in de vroege stadia van taal.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Deze 'verbale travails' van het kind zijn discontinue signalen die ook bij niet-stotterende kinderen aanwezig zijn, maar die nauwlettend in de gaten moeten worden gehouden.

"Het is een fase van herhaling van lettergrepen zonder krampachtige of tonische spanning, die optreedt rond de leeftijd van 3-4 jaar en die geen verband houdt met echt stotteren" (Marcelli).