De voeten van mensen met diabetes, dof en gezwollen. Vanwege de toxiciteit van diabetes op een witte achtergrond geplaatst. Vingers raken de achterkant van de diabetische voet. Om zwelling van de voet te testen.

De classificatie van lymfoedeem

By Cristiano Antonino On Oktober 26, 2022

Lymfoedeem is een pathologie die de lymfevaten aantast en een ophoping van vocht en andere stoffen in de intercellulaire ruimtes veroorzaakt

De circulatie van de onderste ledematen bestaat uit drie systemen: arterieel, veneus en lymfatisch

Slagaders brengen zuurstofrijk bloed en voedingsstoffen naar de weefsels, aders voeren bloed af dat rijk is aan koolstofdioxide en weefselafbraakproducten, en lymfevaten voeren water af en overtollige grote moleculen, met name eiwitten, die de ruimten tussen cellen innemen.

Lymfevaten vervullen ook een belangrijke verdedigingsfunctie tegen bacteriën en ziekteverwekkers in het algemeen.

Graden van lymfoedeemclassificatie

Lymfoedeem van de onderste ledematen is een pathologie die de lymfevaten aantast.

Veel pathogene oorzaken, zowel aangeboren als verworven, kunnen ertoe leiden dat de lymfevaten hun functie niet meer vervullen met ophoping van vocht en vervolgens stoffen in de intercellulaire ruimten.

Het kan worden onderscheiden in drie basisgraden:

de eerste bestaat uit de eenvoudige ophoping van water die leidt tot oedeem van de onderste ledematen. Deze zwelling is aanvankelijk van voorbijgaande aard, reduceerbaar en zal waarschijnlijk geen groot ongemak veroorzaken; symptomen kunnen wazig zijn en verward worden met andere pathologieën: af en toe krampen, vooral 's nachts, tintelingen, soms jeuk.
De tweede fase is die waarin, samen met water, ook eiwitten en andere celkatabolieten stagneren. In dit stadium is het oedeem moeilijker te verminderen en worden de symptomen (zwaar gevoel, tintelingen, krampen, jeuk) aanhoudend en constant, vooral 's nachts.
de derde graad komt overeen met de induratieve toestand van het onderhuidse weefsel, wanneer, als gevolg van constante en aanhoudende stagnatie, het organisme fibrose van het weefsel produceert; in dit stadium is oedeem niet langer te verminderen en zijn alle therapeutische maatregelen slechts gedeeltelijk effectief; de hoogste graad van lymfoedeem komt overeen met dit stadium, dat elefantiasis wordt genoemd.

Diagnose en mogelijke complicaties van lymfoedeem

Complicaties, meestal infectieus, kunnen altijd aan deze graden worden toegevoegd.

Erysipelas komt het meest voor en bestaat uit een onderhuidse infectie die dermatitis veroorzaakt, soms bulleus, moeilijk uit te roeien, vaak terugvallend, gekenmerkt door koortsaanvallen met koude rillingen, rood worden van de huid, intense en levendige pijn van het getroffen gebied met het verschijnen van lymfangitische strepen langs de lymfeklierstations van de onderste ledematen.

Deze infectie verergert de lymfestasis waardoor de zwelling en symptomen nog intenser worden.

Chronische dermatitis met blijvende gevolgen blijft ook vaak bestaan.

De diagnose is in wezen klinisch en moet niet worden verward met stase van veneuze oorsprong (varices, posttrombotische syndromen), die vaak geassocieerd zijn.

Lymfoedeem mag ook niet worden verward met al die oedemen die het gevolg zijn van houdingsstoornissen van de voet (vlakheid, hallux valgus) en die een uiting zijn van onvoldoende spierpompen.

Andere oedemen van hart-, nier- of eiwitoorsprong moeten eveneens worden uitgesloten.

Ook bepaalde tumorpathologieën, die de oorzaak kunnen zijn van lymfoedeem, moeten worden uitgesloten (lymfomen, lymfekliermetastasen van andere tumoren).

Essentiële instrumentele onderzoeken zijn een echocolordoppler, om een veneuze pathologie uit te sluiten, en enkele bloedonderzoeken.

Een lymfografie is zelden nodig en wordt voorgeschreven wanneer chirurgische behandeling essentieel is.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Preventie als de eerste echte therapie

Therapie is eenvoudig voor de eerste twee graden, moeilijk voor de derde.

Het is altijd noodzakelijk om oedeem te verminderen (pressotherapie, lymfedrainage, adequate voeding) en de ledematen leeg te houden (elastische kousen).

In de tweede en derde graad kunnen ook warmtetherapie, mesotherapie en andere meer specifieke medicijnen worden gecombineerd.

Een reeks tips, nuttig bij veneuze insufficiëntie, is onmisbaar bij de behandeling van lymfoedeem.

In de meest extreme mate moet men zijn toevlucht nemen tot onderzoekschirurgie, waarvan de resultaten niet altijd optimaal zijn.

De echte therapie is preventie, vooral gericht op die patiënten met een positieve familiegeschiedenis van lymfoedeem.

Alle noodzakelijke hulpmiddelen moeten aanwezig zijn om de benen leeg te houden (druktherapie, mesotherapie, lymfedrainage, elastische kousen, orthesen) vanaf de eerste klachten, om een onverbiddelijke verslechtering van de situatie in extreme mate te voorkomen.