Ból przewlekły i psychoterapia: model ACT jest najskuteczniejszy

Ból przewlekły, model ACT przoduje: Narodowy Instytut Doskonałości Klinicznej (NICE) „nagradza” model psychoterapii stosowany przez Służbę Psychologii Klinicznej w leczeniu przewlekłego bólu spowodowanego rakiem, migreną lub endometriozą

Model ACT – Terapia Akceptacji i Zaangażowania – jest najskuteczniejszą psychoterapią w leczeniu bólu przewlekłego

Jest to zgodne z National Institute for Clinical Excellence (NICE), niezależną brytyjską agencją, której zadaniem jest dostarczanie opartych na dowodach wytycznych dla pracowników służby zdrowia w celu osiągnięcia najwyższych możliwych standardów opieki nad pacjentem.

Wytyczne NICE opierają się na badaniach klinicznych, które wykazały, że model ACT ma pozytywny wpływ nie tyle na „czysty” ból, wywołany chorobą, co na „brudny” ból.

Ten ostatni jest terminem używanym do wskazania cierpienia psychicznego, które pojawia się, gdy cierpienie fizyczne wpływa na jakość życia.

ACT działa na przewlekłe patologie związane z bólem

Pacjenci cierpiący na przewlekły ból zazwyczaj cierpią na depresję, lęk, zaburzenia snu i gniew, które nieuchronnie wzmacniają ból fizyczny, obniżając próg tolerancji.

ACT działa na te aspekty, prowadząc pacjenta do porzucenia tych strategii unikania, które ludzie instynktownie wdrażają w obliczu czegoś, czego nie potrafią kontrolować, ale które same w sobie są źródłem cierpienia.

Przykład? Unikanie ludzi, bo z powodu bólu jestem ciężarem.

To tylko zwiększa poczucie samotności, braku miłości, a także potęguje fizyczne cierpienie.

Ale często to nasze własne myśli przypisują nam rolę „ciężaru”, a nie rzeczywistość sytuacji.

Jak wskazuje akronim ACT, terapia ma na celu wywołanie akceptacji, trudnego słowa do powiedzenia przed osobą cierpiącą

Akceptacja nie oznacza rezygnacji czy fatalizmu, ale świadomość teraźniejszości, która zawiera ból, ale nie musi być przez niego przejrzana.

Pomaganie pacjentowi w zbliżeniu się do tego, co ważne, do tego, co mimo bólu ma wartość dla samego człowieka, jest celem tego modelu psychoterapii.

Model, który zgodnie z wytycznymi NICE pomaga również pacjentowi w większej przyczepności terapeutycznej i zwiększa skuteczność leku.

Depresja lub złość wywołują również poczucie nieufności wobec prowadzonej terapii: „Ból pozostaje, więc po co?”.

Psychoterapia oddziałuje na ból brudny, wpływa na odczuwanie bólu pierwotnego oraz zwiększa świadomość konieczności prawidłowego przestrzegania terapii.

Prawidłowo przyjmowany lek zwiększa jego skuteczność.

Choroba, podobnie jak ból, może reprezentować momenty, w których doświadczamy niechcianych emocji, niepokojących myśli, doświadczeń niemocy i utraty autonomii, przez co nie zawsze jest łatwo żyć i poruszać się w zgodzie z własnymi wartościami.

Ścieżka terapeutyczna proponuje pozostawanie w pozycji słuchania i akceptowania cierpienia, aby następnie poszukiwać nowego repertuaru działań, psychologicznych i fizycznych, zgodnych ze zidentyfikowanymi wartościami.

Terapia przebiega więc ścieżką, która rozwija się poprzez sześć procesów modelu ACT (akceptacja doświadczenia, defuzja, kontakt z chwilą obecną, poczucie ciągłości z sobą, kontakt z własnymi wartościami i zaangażowane działanie), stosowanego w kontekst bólu przewlekłego.

Czytaj także:

Zarządzanie i łagodzenie bólu: rola terapii przeciwbólowej

Ból mięśniowo-szkieletowy: co to jest i jak interweniować

Ból pleców: znaczenie rehabilitacji postawy

Źródło:

Szpital Najświętszego Serca

Może Ci się spodobać