Zad u dzieci: znaczenie, przyczyny, objawy, leczenie, śmiertelność

By Krystiana Antonina On Czerwiec 13, 2022

Zad w medycynie odnosi się do choroby układu oddechowego, zwanej również „zapaleniem krtani i tchawicy i oskrzeli”, wskazującym na zapalenie krtani, tchawicy i oskrzeli

Zapalenie jest spowodowane ostrą, często wirusową infekcją górnych dróg oddechowych, prowadzącą do obrzęku gardła, który utrudnia normalne oddychanie i klasyczne objawy: „szczekający” kaszel, stridor i chrypka.

Objawy te mogą mieć różne nasilenie i nasilać się w nocy, częściowo z powodu obniżonego nocnego poziomu kortyzolu, hormonu przeciwzapalnego, który zazwyczaj powoduje wzrost gorączki w nocy.

Choroba ta dotyka głównie dzieci (rzadko u młodzieży i bardzo rzadko u dorosłych) i zwykle jest skutecznie leczona pojedynczą dawką doustnych leków steroidowych; w cięższych przypadkach stosuje się również adrenalinę i dziecko może wymagać hospitalizacji (rzadko).

Kiedyś główną przyczyną zadu we Włoszech była błonica („zad błonicy”), obecnie zwalczona dzięki szczepieniom oraz poprawie higieny i żywienia.

Angielski termin „zad” po włosku oznacza „zad” (co oznacza zad zwierzęcia) i wywodzi się od anglosaskiego terminu „kropan” oznaczającego „głośno krzyczeć” lub „krzyczeć ochrypłym głosem” związane z objawami danej choroby).

Rozprzestrzenianie się zadu

Krup jest rzadkim schorzeniem wśród dorosłych i stosunkowo powszechnym w wieku pediatrycznym, dotykającym około 15% dzieci, zwykle w wieku od 6 miesięcy do 6 lat, stanowiący około 5% przyjęć do szpitala w tej populacji docelowej.

Zad rzadko występuje u dzieci w wieku trzech miesięcy i chłopców do 15 roku życia, podczas gdy u dorosłych jest bardzo rzadki.

Mężczyźni są statystycznie dotknięci chorobą dwa razy częściej niż kobiety.

Wbrew powszechnemu przekonaniu, że zad wzrasta w miesiącach jesienno-zimowych, nie ma wzrostu częstości występowania w okresie sezonowym.

Przyczyny zadu

Zad jest zwykle spowodowany infekcją wirusową.

Jednak niektórzy klinicyści używają tego terminu w szerszym znaczeniu, obejmującym ostre zapalenie krtani i tchawicy, zad spazmatyczny, błonicę krtani, bakteryjne zapalenie tchawicy i zapalenie krtani i oskrzeli.

Pierwsze dwa stany obejmują infekcję wirusową i są na ogół łagodniejsze pod względem symptomatologicznym, ostatnie trzy są spowodowane infekcjami bakteryjnymi i zwykle mają większe nasilenie.

Infekcja wirusowa, będąca przyczyną zadu, prowadzi do obrzęku krtani, tchawicy i oskrzeli[6] w wyniku naciekania leukocytów krwi (głównie histiocytów, limfocytów, komórek plazmatycznych i neutrofili).

Obrzęk powoduje niedrożność dróg oddechowych, która, gdy jest znaczna, prowadzi do zwiększonej pracy oddechowej i charakterystycznego turbulentnego i hałaśliwego przepływu powietrza znanego jako „stridor”.

Zad wirusowy

Krup wirusowy – lub ostre zapalenie krtani i tchawicy – jest wywoływany przez wirusy paragrypy, głównie typu 1 i 2, w 75% przypadków.

Inne wirusy o etiologii obejmują wirus grypy A i B, odrę, adenowirus i syncytialny wirus oddechowy.

Zad spazmatyczny jest wywoływany przez tę samą grupę wirusów, co ostre zapalenie krtani i tchawicy, ale klasyczne objawy infekcji, takie jak gorączka, ból gardła i zwiększona białe krwinki, nie pojawiają się.

Leczenie i reakcja na nie są podobne.

Zad bakteryjny

Zad bakteryjny można podzielić na błonicę krtani, bakteryjne zapalenie tchawicy, zapalenie krtani i tchawicy i oskrzeli i krtani.

Błonica krtani jest spowodowana przez Corynebacterium diphtheriae, podczas gdy inne są spowodowane pierwotną infekcją wirusową z wtórnym rozwojem bakterii.

Najczęściej występującymi bakteriami są pałeczki Staphylococcus aureus i Streptococcus pneumoniae oraz proteobakterie Haemophilus influenzae i Moraxella catarrhalis.

Objawy przedmiotowe i podmiotowe

Zad charakteryzuje się nagłymi objawami, które mogą obejmować:

ogólne złe samopoczucie
szczekający kaszel;
stridor;
chrypka;
dezorientacja
sinica;
duszność (trudności w oddychaniu).

Objawy te nasilają się w godzinach nocnych.

Kaszel „szczekający” jest często opisywany jako podobny do nawoływania lwa morskiego.

Stridor jest często pogarszany przez pobudzenie lub płacz, a jeśli jest słyszalny w spoczynku, może wskazywać na krytyczne zwężenie dróg oddechowych, jednak jeśli zad się pogarsza, stridor może paradoksalnie się zmniejszyć.

Inne objawy, które mogą sugerować rodzicom pacjenta, że jest to przeziębienie, to:

gorączka;
pienienie się na ustach;
przekrwienie błony śluzowej nosa;
cofanie ściany klatki piersiowej.

Krup jest diagnozowany na podstawie klinicznej, gdy diagnostyka różnicowa wykluczy inne potencjalnie poważniejsze przyczyny objawów, którymi są:

ropień zagardłowy;
zapalenie nagłośni;
obecność ciała obcego w drogach oddechowych;
zwężenie podgłośniowe;
obrzęk naczynioruchowy;
ropień okołomigdałkowy;
Reakcja alergiczna;
błonica krtani;
bakteryjne zapalenie tchawicy.

Zwykle nie są potrzebne żadne dalsze testy diagnostyczne: przednia szyja Rentgen nie jest rutynowo wykonywany, ale jeśli jest przepisany, może wykazywać charakterystyczne zwężenie tchawicy, zwane „znakiem dzwonnicy”, ponieważ przypomina swój kształt.

Znak dzwonnicy sugeruje diagnozę, ale w połowie przypadków jest nieobecny.

Inne badania (takie jak badania krwi i posiewy wirusowe) nie są zalecane, ponieważ mogą powodować niepotrzebne pobudzenie, a tym samym pogorszyć i tak już uszkodzoną drożność dróg oddechowych.

Hodowle wirusowe, uzyskane przez aspirację z nosogardzieli, można wykorzystać do potwierdzenia dokładnej przyczyny, jednak zazwyczaj ograniczają się one do warunków badawczych.

Zakażenie bakteryjne należy rozważyć, jeśli stan pacjenta nie poprawi się po standardowym leczeniu, w którym to momencie wskazane mogą być bardziej szczegółowe badania.

ZDROWIE DZIECKA: DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O MEDICHILD, ODWIEDZAJĄC STOISKO NA EMERGENCY EXPO

Klasyfikacja dotkliwości

Najczęściej stosowanym systemem klasyfikacji ciężkości zadu jest wynik Westleya.

Jest używany głównie do celów badawczych, a nie w praktyce klinicznej.

Składa się z sumy punktów przypisanych do pięciu czynników: poziomu świadomości, sinicy, stridora, wejścia powietrza i cofnięcia klatki piersiowej.

Podobne posty

Wydatki na opiekę zdrowotną we Włoszech: rosnące obciążenie gospodarstw domowych

Kwiecień 11, 2024

Alert wolierowy: między ewolucją wirusa a ryzykiem dla ludzi

Kwiecień 4, 2024

Dzień na żółto przeciwko endometriozie

Mar 28, 2024

Nadzieja i innowacja w walce z rakiem trzustki

Mar 27, 2024

Całkowity wynik ≤ 2 wskazuje na łagodny zad. Może występować charakterystyczny szczekający kaszel i chrypka, ale nie ma stridora w stanie spoczynku.
Łączny wynik 3-5 jest klasyfikowany jako zad umiarkowany. Przedstawia łatwo słyszalny stridor, ale kilka innych znaków.
Łączny wynik 6-11 wskazuje na ciężki zad. Prezentuje się z łatwo słyszalnym stridorem, ale także z wyraźnym ograniczeniem ściany klatki piersiowej.
Całkowity wynik ≥ 12 wskazuje na zbliżającą się niewydolność oddechową. Szczekający kaszel i stridor mogą już nie mieć znaczenia w tym stanie.

85% dzieci zgłaszających się do izby przyjęć z powodu krupu ma łagodne objawy choroby. Ciężki zad występuje rzadko (<1% przypadków).

Terapie na zad

Dzieci z zadem są na ogół utrzymywane tak spokojnie, jak to tylko możliwe.

Rutynowo podaje się sterydy, w cięższych przypadkach stosuje się adrenalinę.

Dzieciom z wysyceniem hemoglobiny tętniczej poniżej 92% należy poddać się tlenoterapii, a u dzieci z ciężką postacią konieczna może być hospitalizacja na obserwację.

Jeśli potrzebny jest tlen, zaleca się podawanie przez wdmuchiwanie (źródło tlenu umieszczone blisko twarzy dziecka), ponieważ powoduje mniejsze pobudzenie niż użycie maski.

Po leczeniu mniej niż 0.2% pacjentów z tym schorzeniem wymaga intubacji dotchawiczej.

Ponieważ zad jest zwykle chorobą wirusową, antybiotyki nie są stosowane, chyba że podejrzewa się wtórną infekcję bakteryjną.

W takich przypadkach zaleca się wankomycynę i cefotaksym.

W cięższych przypadkach związanych z grypą A lub B można podać przeciwwirusowe inhibitory neuraminidazy.

Steroidy

Wykazano, że kortykosteroidy, takie jak deksametazon i budezonid, poprawiają wyniki leczenia u dzieci z powikłaniami krupowymi.

Znaczącą ulgę osiąga się już po sześciu godzinach od podania.

Chociaż można je podawać doustnie, pozajelitowo lub wziewnie, preferowana pozostaje droga doustna.

Pojedyncza dawka jest zwykle wystarczająca i ogólnie uważana za bardzo bezpieczną.

Wszystkie dawki deksametazonu wynoszące 0.15, 0.3 i 0.6 mg/kg wydają się być równie skuteczne.

Adrenalina

Umiarkowany do ciężkiego zad można tymczasowo złagodzić za pomocą nebulizacji adrenaliny.

Adrenalina zazwyczaj powoduje zmniejszenie nasilenia w ciągu 10-30 minut, a korzyści utrzymują się tylko około 2 godzin.

Jeżeli poprawa utrzymuje się po 2-4 godzinach od zabiegu bez dalszych powikłań, dziecko jest zwykle wypisywane ze szpitala.

Rokowanie

Krup wirusowy jest zwykle samoograniczającą się chorobą, aw ciężkich, ale dobrze leczonych przypadkach objawy zwykle ustępują w ciągu dwóch do trzech dni, ale mogą trwać do siedmiu do dziesięciu dni.

komplikacje

Powikłania występują bardzo rzadko i obejmują bakteryjne zapalenie tchawicy, zapalenie płuc i obrzęk płuc.

Śmiertelność

Ciężki zad, zwłaszcza jeśli nie jest odpowiednio leczony iw przypadku pacjenta z niedoborem odporności, może prowadzić do śmierci z powodu niewydolności oddechowej i/lub zatrzymania akcji serca, chociaż jest to bardzo rzadkie zjawisko.

Zad błonicy może prowadzić do śmierci przez uduszenie.

Zapobieganie

Wiele przypadków zadu udało się zapobiec dzięki szczepieniu na grypę i błonicę, a jak wspomniano powyżej, dzięki szczepieniom zad na błonicę jest obecnie rzadki.