Olbrzymie przerostowe zapalenie żołądka (zwane także „choroba Ménétriera” lub „olbrzymie przerostowe zapalenie żołądka z hipoproteinemią”; w języku angielskim „choroba Ménétriera” lub „olbrzymie przerostowe zapalenie żołądka”, stąd akronim GHG) jest rzadką nabytą chorobą żołądka, dotykającą m.in. w szczególności jego błona śluzowa

Olbrzymie przerostowe zapalenie błony śluzowej żołądka charakteryzuje się tworzeniem gigantycznych fałdów przerostowych zlokalizowanych głównie w dnie żołądka oraz nadmierną produkcją śluzu prowadzącą do znacznej utraty białka, a także słabą produkcją kwasu solnego lub jego brakiem.

Etiologia nie jest znana, ale ta postać zapalenia żołądka jest związana z nadmiernym wydzielaniem transformującego czynnika wzrostu alfa (TGF-α).

Jest to zmiana przedrakowa, czyli zwiększa ryzyko zachorowania na nowotwór złośliwy (rak) żołądka.

Choroba Ménétriera” zawdzięcza swoją nazwę francuskiemu lekarzowi Pierre'owi Eugène Ménétrierowi, który po raz pierwszy opisał ją pod koniec XIX wieku.

Choroby Ménétriera nie należy mylić z zespołem Ménière'a, który jest zaburzeniem ucha wewnętrznego, które powoduje silne zawroty głowy i szumy uszne.

Choroba najczęściej występuje u mężczyzn w wieku od 30 do 50 lat.

Olbrzymie przerostowe zapalenie żołądka, przyczyny choroby Ménétriera

Konkretna przyczyna choroby Ménétriera jest obecnie nieznana, jednak znane są pewne czynniki ryzyka, które zwiększają prawdopodobieństwo zachorowania na nią.

Czynnikami ryzyka choroby Ménétriera są:

• zakażenie wirusem cytomegalii (CMV) u dzieci
• zakażenie Helicobacter pylori u dorosłych
• zwiększone poziomy transformującego czynnika wzrostu alfa (TGF-α), szczególnego czynnika wytwarzanego przez różne komórki, liganda receptora naskórkowego czynnika wzrostu, normalnie wyrażanego przez komórki błony śluzowej żołądka i zdolnego do hamowania wydzielania kwasu żołądkowego.

Objawy i oznaki

W niektórych przypadkach, zwłaszcza we wczesnych stadiach, choroba przebiega bezobjawowo (tj. nie daje żadnych objawów) lub ma tak nieswoiste i zniuansowane objawy, że jest wcześnie rozpoznawana, często przypadkowo podczas badań wykonywanych z innych powodów.

Kiedy choroba staje się objawowa, pojawia się

• ból brzucha w górnych kwadrantach (szczególnie w okolicy nadbrzusza, patrz rysunek powyżej);
• nudności;
• wymioty;
• wyraźne zmniejszenie apetytu;
• skłonność do obrzęków;
• utrata masy ciała;
• zmęczenie;
• ogólne złe samopoczucie.

U niektórych pacjentów występuje łagodne krwawienie z przewodu pokarmowego, które jest zwykle spowodowane powierzchownymi nadżerkami błony śluzowej: takie krwawienie może prowadzić do objawów niedokrwistości.

Znaczne krwawienie z przewodu pokarmowego jest bardzo rzadkim zdarzeniem.

Od 20% do 100% pacjentów, w zależności od czasu zgłoszenia się do placówki służby zdrowia, rozwija gastropatię charakteryzującą się utratą białka surowicy z towarzyszącą hipoalbuminemią.

Kwaśne hiposekrecja żołądka jest normą i wynika z tendencji do zaniku gruczołów żołądkowych.

Objawy i cechy kliniczne choroby Ménétriera u dzieci są podobne do tych występujących u dorosłych, ale choroba u dzieci zwykle ustępuje samoistnie i często następuje po infekcji dróg oddechowych.

Diagnoza olbrzymiego przerostowego zapalenia żołądka

Narzędzia, które można wykorzystać do diagnozy (i diagnostyki różnicowej) to:

• wywiad (zebranie objawów i historii choroby pacjenta);
• badanie obiektywne (zebranie objawów, w szczególności badanie brzucha i klatki piersiowej);
• badanie krwi żylnej;
• badania laboratoryjne w kierunku Cytomegalovirus i Helicobacter Pylori;
• badania krwi pod kątem markerów nowotworowych, takich jak antygen rakowo-płodowy (CEA) i antygen węglowodanowy (CA 19-9);
• prześwietlenie klatki piersiowej ze środkiem kontrastowym (mączka barowa);
• radiografia jamy brzusznej;
• USG jamy brzusznej;
• test oddechu;
• badanie endoskopowe (oesophagogastroduodenoskopia);
• biopsja podczas badania endoskopowego z analizą histologiczną preparatu;
• tomografia komputerowa (tomografia komputerowa);
• PET (pozytronowa tomografia emisyjna);
• USG endoskopowe (echoendoskopia).

Nie wszystkie wymienione badania są zawsze konieczne. Przerostowe fałdy żołądkowe, typowe dla choroby Ménétriera, można łatwo wykryć za pomocą posiłku barytonowego lub badania endoskopowego.

Endoskopia górnego odcinka przewodu pokarmowego połączona z biopsją błony śluzowej (i badaniem cytologicznym) jest niezbędna do ustalenia rozpoznania i wykluczenia innych zaburzeń, które mogą występować w ten sam sposób.

W przypadku niediagnostycznej biopsji endoskopowej może być konieczne wykonanie biopsji chirurgicznej pełnej grubości, co jest szczególnie przydatne w wykluczeniu nowotworu.

Diagnostyka różnicowa powstaje przy chorobach i zespołach o podobnych objawach i objawach, w tym:

• nieżyt żołądka;
• infekcje żołądka (od cytomegalowirusa, histoplazmozy, kiły…);
• zespół Zollingera-Ellisona;
• zespół Cronkhite-Kanada;
• Zespół Sjogrena;
• rak żołądka;
• sarkoidoza.

Terapie olbrzymiego przerostowego zapalenia żołądka

Leczenie ma szerokie spektrum, podaje się leki, takie jak antycholinergiczne i kortykosteroidy, ale stosuje się również interwencje chirurgiczne, takie jak wagotomia i pyloplastyka.

Czytaj także:

Emergency Live jeszcze bardziej…Live: Pobierz nową darmową aplikację swojej gazety na iOS i Androida

Wrzód trawienny: różnice między wrzodem żołądka a wrzodem dwunastnicy

Co to jest bypass żołądka?

Przegląd zapalenia żołądka: co to jest, jak go leczyć

Źródło:

Medycyna online