Jak działa medycyna nuklearna?
Czym jest medycyna nuklearna, jak działa, jakie są jej obszary zastosowań i jakie niesie ze sobą zagrożenia?
Medycyna nuklearna to dziedzina medycyny wykorzystująca substancje zwane radiofarmaceutykami, składające się z części farmakologicznie czynnej i części radioaktywnej
Część farmakologicznie czynna ma właściwość lokalizowania się w określonych strukturach i narządach, co możemy zobaczyć dzięki składnikowi promieniotwórczemu.
W większości przypadków lek podaje się drogą iniekcji dożylnej: substancja jest rozprowadzana po całym organizmie i za pomocą specjalnych maszyn możemy zobaczyć, gdzie to się dzieje, dzięki promieniowaniu, które pozwala nam zlokalizować leki.
Przykładem tego jest scyntygrafia kości: substancja jest wstrzykiwana tam, gdzie następuje wzmożona przebudowa kości, gdzie martwa kość jest eliminowana i zastępowana nową kością; zdarza się to bardzo często w przypadku chorób nowotworowych.
Im bardziej zlokalizowana jest substancja, tym więcej promieniowania jest emitowane.
Dzięki maszynom możemy zaobserwować większe stężenie promieniowania w danym obszarze i dzięki temu zrozumieć rozmieszczenie leku, a tym samym lokalizację choroby.
Medycyna nuklearna, nie tylko onkologia
Medycyna nuklearna znajduje zastosowanie głównie w onkologii, ale nie tylko w onkologii.
W zależności od zastosowanego leku możemy zaobserwować różne rzeczy: jednym z przykładów jest ilość krwi, która dociera do serca u pacjentów z chorobą niedokrwienną; istnieją radiofarmaceutyki, które są zlokalizowane zgodnie z przepływem w tętnicach wieńcowych, co pozwala nam zobaczyć, czy istnieją obszary serca, które są gorzej ukrwione, na przykład w warunkach stresu.
Inny przykład dotyczy niektórych chorób neurologicznych: niektóre radiofarmaceutyki są w stanie zlokalizować obecność złogów amyloidowych, a tym samym pomóc nam w ocenie pacjentów, którzy mogą cierpieć na demencję typu Alzheimera.
Jakie są zagrożenia? Czy ktoś staje się czasowo radioaktywny?
Zależy to od rodzaju radionuklidu, czyli tego, z czego zbudowany jest radioaktywny lek.
Niektóre radionuklidy są bardziej niebezpieczne i należy je traktować z większą ostrożnością, a inne bardzo szybko wyczerpują radioaktywność.
W nowoczesnej diagnostyce prawie wszystkie stosowane radiofarmaceutyki mają bardzo krótki okres półtrwania – czyli czas trwania napromieniania.
Środki ostrożności różnią się zatem w zależności od stosowanego leku, ale w większości badań są one bardzo proste.
Czytaj także:
Bronchoskopia: Ambu wyznacza nowe standardy dla endoskopu jednorazowego użytku
Diagnoza i leczenie: co to jest ekoendoskopia?