Mrowienie w małym palcu i palcu serdecznym: objawy zespołu cieśni łokciowej
Tunel łokciowy: leżąc z podniesionymi rękami – na przykład trzymając smartfon lub czytając książkę – możemy odczuwać dyskomfort i mrowienie w ostatnich dwóch palcach dłoni
Może to być tymczasowy objaw, ale jeśli dyskomfort stanie się przewlekły, możemy mieć do czynienia z tak zwanym zespołem cieśni łokciowej.
Co to jest zespół tunelu łokciowego?
Zespół cieśni łokciowej to ucisk nerwu łokciowego w stawie łokciowym, najczęstszy ucisk nerwu kończyny górnej – po zespole cieśni nadgarstka.
Ucisk nerwu łokciowego może wynikać ze zmian anatomicznych w kanale łokciowym, który mógł zostać zdeformowany z powodu artrozy lub też z powodu wcześniejszego złamania łokcia, które zmieniło prawidłową anatomię stawu łokciowego.
Nerw może zostać ściśnięty również z innych przyczyn, takich jak:
- przedłużone trzymanie błędnych pozycji
- powtarzalne ruchy;
- czynności, które utrzymują łokieć w zgiętej pozycji przez długi czas;
- ciągłe używanie instrumentów wibracyjnych;
- niektóre sporty.
Zespół cieśni łokciowej: dlaczego mrowienie?
Zespół cieśni łokciowej jest spowodowany podrażnieniem nerwu łokciowego, gdy przechodzi on do łokcia w kanale zwanym „prysznicem nabłonkowo-olekranowym”, który jest ograniczony przez kości łokcia i więzadło ograniczające przestrzeń.
Ponieważ ten kanał jest bardzo mały, gdy łokieć jest zgięty, nerw jest dociskany do tego więzadła i w ten sposób otrzymuje mało krwi: mrowienie jest w istocie „objawem” faktu, że krew nie dostaje się przez prawidłowo.
Zespół tunelu łokciowego: objawy
Objawy zespołu cieśni łokciowej różnią się w zależności od stopnia zaawansowania zespołu.
We wczesnych stadiach ważnym wskaźnikiem jest mrowienie w pierścieniu i małym palcu.
Później pacjent może nie czuć lub czuć mniej opuszków palców pierścienia i małego palca.
W cięższych przypadkach do poprzednich objawów dołącza się niezdolność (lub zmniejszenie) ruchów przywodzenia i odwodzenia palców ręki.
Zespół cieśni łokciowej: leczenie w zależności od nasilenia
We wczesnych stadiach zaburzenia można wprowadzić niewielkie zmiany behawioralne, które pozwolą na jego rozwiązanie.
Na przykład w przypadku pracy biurowej wystarczy przesunąć krzesło od biurka o kilka centymetrów, aby można było wysunąć łokcie.
W samochodzie można było cofnąć siedzenie, podczas czytania można było trzymać książkę kilka centymetrów dalej niż zwykle.
Jeśli natomiast choroba jest w bardziej zaawansowanym stadium, specjalista może zaproponować zastosowanie aparatu na noc, na czas określony do uzgodnienia podczas wizyty.
Właściwie to właśnie w godzinach nocnych nasze łokcie pozostają zgięte przez wiele godzin, ponieważ z natury przyjmujemy postawę ochronną.
Zespół cieśni łokciowej: kiedy konieczna jest operacja?
Jeżeli po wstępnych pomiarach sytuacja się nie zmieni, specjalista może wskazać wykonanie elektromiografii, badania, które ma na celu zmierzenie zdolności do przewodzenia bodźca elektrycznego z jednego punktu do drugiego.
Parametr ten jest bezpośrednią funkcją stanu zdrowia nerwu: im szybciej nerw przewodzi bodziec, tym lepszy jest jego „stan zdrowotny” i odwrotnie.
Jeśli prędkość jest zmniejszona, może być coś nie tak i konieczna może być operacja dekompresyjna.
Operacja polega na „otwarciu” małego więzadła, które zamyka kanał łokciowy, dzięki czemu nerw może znaleźć odpowiednią przestrzeń, ponieważ nie jest już zatkany.
Operacja wykonywana jest w warunkach ambulatoryjnych w znieczuleniu miejscowym wyłącznie w ramieniu, nie powoduje unieruchomienia w okresie pooperacyjnym, nie wymaga fizjoterapii w okresie pooperacyjnym i trwa około 15 minut.
Czytaj także:
Emergency Live jeszcze bardziej…Live: Pobierz nową darmową aplikację swojej gazety na iOS i Androida
Drganie palcami: dlaczego to się dzieje i środki zaradcze na zapalenie pochewki ścięgna?
Kiedy palec się nie zgina: tenoliza ścięgien prostowników
Fibromialgia: znaczenie diagnozy
Elektromiografia (EMG), co ocenia i kiedy jest wykonywana
Zespół cieśni nadgarstka: diagnostyka i leczenie