Poronienie: przyczyny, diagnoza i leczenie
Termin „poronienie” odnosi się do przerwania ciąży, które następuje samoistnie w ciągu pierwszych 180 dni ciąży
W większości przypadków jednak poronienie następuje w pierwszym trymestrze ciąży.
Jest to znacznie częstsze schorzenie niż się powszechnie uważa: szacuje się, że może dotyczyć nawet 30% ciąż.
Co to jest poronienie?
Poronienie może być „całkowite” (charakteryzuje się całkowitym samoistnym wydaleniem martwego zarodka lub płodu); lub „niepełna” lub „zatrzymana” (gdy ciąża jest nadal częściowo lub całkowicie obecna w jamie macicy, ale nie ma aktywności serca zarodka lub płodu).
Jakie są przyczyny poronienia?
Istnieje wiele różnych przyczyn poronienia.
Należą do nich
- anomalie chromosomalne (jest to z pewnością najczęstsza przyczyna poronienia. Częstość wzrasta wraz z wiekiem matki);
- wady wrodzone (przegroda, jednorożec itp.) lub wady nabyte (polipy, mięśniaki) macicy;
- nietrzymanie szyjki macicy (szyjka macicy ma tendencję do rozszerzania się na bardzo wczesnym etapie ciąży, nawet przy braku skurczów, co prowadzi do wydalenia płodu);
- choroby autoimmunologiczne lub trombofilne (tj. w których występuje wzrost krzepliwości krwi);
- choroby zakaźne, takie jak toksoplazmoza, różyczka, zakażenie wirusem cytomegalii, które mogą zarażać płód i powodować jego cierpienie, a następnie śmierć;
- nieleczone infekcje pochwy;
- niewydolność ciałka żółtego, które nie wytwarza wystarczającej ilości progesteronu, hormonu promującego zagnieżdżenie i utrzymanie ciąży w pierwszym trymestrze ciąży.
Jakie są objawy poronienia?
Występują poronienia ciche, czyli bezobjawowe (w tym przypadku diagnoza jest kliniczna, poprzez USG położnicze).
Jednak w innych przypadkach aborcja objawia się utratą krwi lub skurczami macicy.
Objawy poronienia mogą się bardzo różnić od siebie i różnić w zależności od różnych sytuacji klinicznych.
Jak można zapobiec poronieniu?
Leczenie zapobiegawcze poronienia różni się znacznie w zależności od przyczyny poronienia.
Odpoczynek jest na ogół pierwszym i najważniejszym sposobem leczenia zalecanym w przypadku zagrożenia poronienia.
Terapia prewencyjna oparta na progesteronie może być skuteczna w przypadkach podejrzenia niewydolności ciałka żółtego.
W przypadku chorób autoimmunologicznych (takich jak zespół antyfosfolipidowy) lub nadmiernej trombofilii można przepisać heparynę lub kwas acetylosalicylowy.
W przypadku niewydolności szyjki macicy zostanie wykonany szew szyjki macicy.
Choroby takie jak cukrzyca czy choroby tarczycy powinny być leczone przed ciążą.
Diagnoza
Rozpoznanie poronienia opiera się na ogół na:
- badanie ginekologiczne;
- badanie ultrasonograficzne.
Można również przepisać:
- test ciążowy;
- dawka osocza frakcji beta hormonu ciąży (HCG). HCG jest wytwarzany z implantacji w macicy i stale wzrasta aż do trzeciego miesiąca ciąży. Jego zmiany są przydatne do zrozumienia, czy rozwija się ciąża.
Zabiegi
Po zdiagnozowaniu poronienia istnieją na ogół dwa możliwe sposoby postępowania:
1) leczenie chirurgiczne: znane jest jako „łyżeczkowanie” poprzez histerosukcję. W praktyce materiał aborcyjny zatrzymany w jamie macicy jest odsysany przez kaniulę wprowadzoną przez kanał szyjki macicy.
2) w niektórych przypadkach można zadecydować o poczekaniu na samoistne wydalenie poronionego materiału z macicy lub o ułatwieniu jego wydalenia poprzez podanie leków ułatwiających skurcze macicy. Jest to znane jako „zachowanie wyczekujące”, które jest stosowane głównie w przypadku niepełnej aborcji (rzadziej w przypadku aborcji wewnętrznych), a zwłaszcza gdy aborcja miała miejsce w pierwszych tygodniach ciąży.
Czytaj także:
Emergency Live jeszcze bardziej…Live: Pobierz nową darmową aplikację swojej gazety na iOS i Androida
USG przezpochwowe: jak to działa i dlaczego jest ważne