Syndrom Notre-Dame de Paris rozprzestrzeniający się szczególnie wśród japońskich turystów
Zespół paryski, znany również jako zespół Notre Dame, szczególnie dotyka japońskich turystów z objawami podobnymi do zespołu Stendhala
To rzadka choroba psychosomatyczna, która szczególnie dotyka japońskich turystów odwiedzających stolicę Francji.
Nie jest to syndrom indeksowany w DSM.
Zespół paryski został zidentyfikowany w 1986 roku przez psychiatrę Hiroaki Otę podczas pracy we Francji
Chociaż cierpią na nią głównie osoby pochodzenia japońskiego lub azjatyckiego, może również wystąpić u podróżników z innych części świata, zwłaszcza tych, których kultura bardzo różni się od kultury Paryża.
W większości osoby cierpiące na Syndrom Paryski to kobiety po 30. roku życia.
Badania przeprowadzone przez psychiatrów w Hôtel-Dieu, a w szczególności przez psychiatrę Youcefa Mahmoudię, sugerują, że turyści cierpiący na ten syndrom, którego objawy są podobne do tych występujących w zespole Stendhala, odczuwają dyskomfort wynikający z różnicy między wyidealizowanym widzeniem francuską stolicę, którą zbudowali w domu, idealizację skonstruowaną przez telewizję i kino, a rzeczywistą wizję, której uświadamiają sobie podczas pobytu w mieście.
Przyczyną jest dyskomfort wynikający z różnicy między wyidealizowanym Paryżem a rzeczywistą wizją stolicy podczas ich pobytu (zatłoczone metro, chaos, brudne ulice, mieszkańcy bynajmniej nie eleganccy i grzeczni).
ZESPÓŁ PARYŻA, OBJAWY
Skutki tej dysproporcji pomiędzy miastem wyidealizowanym a rzeczywistym objawiają się zaburzeniem, które w zależności od przypadku waha się od zawrotów głowy po poczucie rozczarowania, stany lękowe, zimne poty, halucynacje, depresję i manię prześladowczą, drażliwość , możliwość zatrzymania akcji serca i manii prześladowczej.
Szok kulturowy wywiera taki wpływ, że doznają traumy, a nawet potrzebują pomocy medycznej.
PRZYCZYNY SYNDROMU PARYSKIEGO
Główną przyczyną tego nieładu, jak wspomniano powyżej, jest idealizacja lub nadmierny podziw dla miasta Paryża i wynikająca z niego niespełnienie oczekiwań wobec niego.
Oprócz tego może istnieć kilka innych czynników, w tym różnice kulturowe, język, zmęczenie i szczególne trudności w przystosowaniu się do nowych i nieoczekiwanych sytuacji.
Aspekty te mogą radykalnie wpłynąć na doświadczenia każdego, kto podejmuje podróż do Paryża (ale nie tylko) i mogą doprowadzić do zachorowania.
DATA
Zaburzenie, które, jak powiedzieliśmy, dotyka głównie ludzi Wschodu, zwłaszcza Japończyków.
Zgodnie z artykułem zatytułowanym „Les Japonais en voyage pathologique à Paris: un modèle original de award en charge transculturelle”, 63 japońskich turystów zostało dotkniętych chorobą w latach 1988–2004. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety, w każdym wieku, zwłaszcza między 20 a 65.
Chociaż odsetek ten nie jest szczególnie wysoki, jest obecny i stały do tego stopnia, że zaniepokoił władze.
Ambasada Japonii w Paryżu uruchomiła nawet całodobową linię telefoniczną, aby zapewnić wsparcie psychologiczne osobom dotkniętym chorobą.
W prawie wszystkich przypadkach jedynym możliwym remedium na powrót do normalności wydaje się być natychmiastowy powrót do domu.
Coś podobnego może się zdarzyć w innych ważnych i znanych miastach.
Przykładem, który najbardziej przypomina to, co wydarzyło się w Paryżu, jest Nowy Jork, ponieważ w filmach widzimy Most Brookliński, Central Park i zaśnieżone ulice w Boże Narodzenie, ale kiedy przyjeżdżamy, przyjmuje nas inna rzeczywistość.
Artykuł napisany przez dr Letizię Ciabattoni
Czytaj także:
Syndrom Florence, lepiej znany jako zespół Stendhala
Syndrom sztokholmski: kiedy ofiara staje po stronie sprawcy
Efekty placebo i nocebo: kiedy umysł wpływa na działanie leków
Syndrom jerozolimski: na kogo wpływa i z czego się składa
Źródło:
Philippe Adam, Syndrom paryski, Inventar / Invention, 2005
- Viala; H. Ota; MN Vacheron: P. Martin: F. Caroli, Les japonais en voyage pathologique à Paris: un modèle original de award en charge transculturelle, w Nervure de journal Psychiatrie, n. 5, 2004, s. 31-34.
Harumi Befu; Sylvie Guichard-Anguis, Globalizacja Japonii: etnografia japońskiej obecności w Azji, Europie i Ameryce, Routledge, 2001.
https://www.ilpost.it/2020/11/13/lo-snobismo-di-parigi-non-e-un-cliche/