Reumatoidalne zapalenie stawów: stopień zaawansowania, przebieg i leczenie

By Krystiana Antonina On Lipiec 30, 2022

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) to przewlekłe, zesztywniające i postępujące zapalne zapalenie wielostawowe o patogenezie autoimmunologicznej i nieznanej etiologii, obejmujące głównie stawy maziowe

Stan reumatoidalnego zapalenia stawów można określić, analizując rodzaj zmian u pacjenta:

Etap 1: Obecny naciek limfocytów CD4+ i makrofagów, makroskopowo widoczne symetryczne obrzęki, brak zaczerwienienia, objawy ogólnoustrojowe i guzki reumatoidalne. W krążeniu następuje wzrost wskaźników stanu zapalnego i czynnika reumatoidalnego

Etap 2: Występuje stan zapalny oraz proliferacja błony maziowej i śródbłonka (neoangiogeneza i tworzenie błony maziowej), wysięk jest widoczny w USG jako obszary hipoechogeniczne; natomiast obszary hiperplastyczne są hiperechogeniczne. Występuje również erozja kości, resorpcja chrząstki i zerwanie ścięgna. Zmiany kostne można zobaczyć na radiografii, a jeszcze lepiej na USG. Na tym etapie przerost błony maziowej jest nieodwracalny.

Etap 3: Widoczne są deformacje kości, zwichnięcia i zwłóknienia.

Kurs jest bardzo zróżnicowany i generalnie charakteryzuje się fazami zaostrzenia i remisji.

Istnieją łagodniejsze postacie, które dobrze reagują na terapię i ciężkie postacie, które postępują bez faz remisji, prowadząc do ciężkich obrazów ankylozy i funkcjonalnej impotencji; w wielu przypadkach choroba jest poważna nie dlatego, że zagraża życiu, ale dlatego, że uniemożliwiając prawidłowe używanie kończyn, a zwłaszcza rąk, powoduje poważne kalectwo.

Osoby dotknięte chorobą mogą mieć trudności nie tylko z pracą, ale także dbaniem o siebie.

Do najbardziej niekorzystnych czynników rokowniczych należą wysokie miana FR, obecność guzków lub uszkodzenia naczyń oraz słaba odpowiedź na leczenie.

Leczenie reumatoidalnego zapalenia stawów

Leczenie reumatoidalnego zapalenia stawów opiera się na stosowaniu leków immunosupresyjnych, takich jak metotreksat lub leflunomid; W szczególnych przypadkach można również zastosować hydroksychlorochinę, cyklosporynę, sulfasalazynę.

Podobne posty

Wydatki na opiekę zdrowotną we Włoszech: rosnące obciążenie gospodarstw domowych

Kwiecień 11, 2024

Alert wolierowy: między ewolucją wirusa a ryzykiem dla ludzi

Kwiecień 4, 2024

Dzień na żółto przeciwko endometriozie

Mar 28, 2024

Nadzieja i innowacja w walce z rakiem trzustki

Mar 27, 2024

Przewiduje się również zastosowanie kortyzonu w cyklach w fazach zwiększonej aktywności choroby, np. na początku lub w zaostrzeniach, w celu uzyskania szybszej odpowiedzi klinicznej oraz NLPZ w celu kontroli bólu.

W przypadkach niereagujących na leki immunosupresyjne lub u pacjentów ze szczególnie agresywną chorobą możliwe jest zastosowanie leków biologicznych, przeciwciał monoklonalnych lub receptorów blokujących cząsteczki zapalne (np. anty-TNFalfa, anty-IL6, anty-IL1) lub komórek zapalnych, takich jak limfocyty B (anty-CD20) i limfocytów T (CTLA4).