Skolioza i hiperkifoza: od dorastania do dorosłości

By Krystiana Antonina On Grudnia 30, 2022

Skolioza i hiperkifoza, znaczenie wczesnej diagnozy od najmłodszych lat, aby uniknąć operacji

Skolioza to deformacja kręgosłupa

Jest to spowodowane rotacją i odchyleniem kręgów zarówno w płaszczyźnie czołowej, jak i strzałkowej oraz poziomej.

Z kolei hiperklifoza to zwiększenie prawidłowego strzałkowego krzywizny kręgosłupa w odcinku piersiowym, często skutkujące nierównowagą do przodu pacjenta.

Na ogół są one związane ze zmienionym rozwojem układu mięśniowo-szkieletowego w dzieciństwie/młodzieży, ale istnieje również postać, która powstaje w wieku dorosłym jako konsekwencja procesów zwyrodnieniowo-artretycznych, tak zwana „skolioza de novo”.

ZDROWIE DZIECKA: DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O MEDICHILD, ODWIEDZAJĄC STOISKO NA EMERGENCY EXPO

Skolioza i hiperkioza w młodym wieku dotyka około 7-8% populacji

W większości przypadków nie mają znanej przyczyny (postać idiopatyczna), ale prawdopodobnie istnieje dziedziczna predyspozycja.

Rzadziej mogą być związane ze zmienioną budową kręgów (wrodzoną), zaburzeniami nerwowo-mięśniowymi lub zespołami genetycznymi.

Najczęstszą postacią skoliozy idiopatycznej jest skolioza młodzieńcza, czyli rozwija się około 10 roku życia i może rozwijać się do końca dojrzałości szkieletowej, czyli między 17 a 19 rokiem życia.

Dlatego tak istotna jest ocena pacjentów w tej grupie wiekowej.

Z kolei w populacji dorosłych A rdzeniowy deformacja może być ewolucją postaci młodzieńczej lub konsekwencją powszechnych zmian artretycznych, które rozwijają się wraz z wiekiem.

W rzeczywistości szacuje się, że około 60 procent dorosłych ma Kręgosłup problemy od „prostych” przepuklin lub wystających dysków do zwężenia kanału kręgowego, niestabilności kręgów i mniej lub bardziej poważnych postaci hiperklifozy i skoliozy.

Skolioza i hiperklifoza u młodych/nastolatków często przebiegają bezobjawowo

Oznacza to, że pacjent nie odczuwa żadnego bólu pleców ani szczególnego dyskomfortu podczas codziennych czynności, z wyjątkiem przypadków, gdy sytuacja osiągnęła poziom umiarkowany do ciężkiego.

Są jednak pewne objawy, które mogą nasuwać podejrzenie deformacji kręgosłupa: asymetria barków, łopatek i miednicy, różnica długości kończyn, wydatność żeber i klatki piersiowej, asymetria mięśni grzbietu, obecność nadmiernego skrzywienia pleców.

Oceny tych nieprawidłowości powinien dokonywać okresowo pediatra/lekarz, który w razie potrzeby kieruje młodego pacjenta do specjalisty ortopedy w celu dalszych badań.

Z drugiej strony, u dorosłych najczęstszym objawem jest ból pleców w okolicy lędźwiowej i/lub grzbietowej, ale często mogą towarzyszyć inne dolegliwości, takie jak ból nóg, rwa kulszowa i odrętwienie lub postępujące trudności w chodzeniu i utrzymywaniu równowagi.

Bardzo ważne jest jak najwcześniejsze postawienie diagnozy, aby wdrożyć wszystkie przydatne narzędzia, które spowalniają lub zatrzymują jej ewolucję.

Z pewnością można to zrobić, polegając na konsultacji lekarza specjalizującego się w ortopedii.

Badania diagnostyczne skoliozy i hiperkifozy

Badanie I stopnia w celu postawienia diagnozy „obserwacja stopnia skostnienia grzebienia biodrowego.

Wpływa to na czas monitorowania pacjenta lub stosowania jakichkolwiek aparatów korekcyjnych.

Badaniami drugiego stopnia, o które może poprosić specjalista, są: tomografia komputerowa, przydatna do oceny wszelkich nieprawidłowości w budowie kręgów i ułożeniu elementów kręgowych; Rezonans magnetyczny, który może ocenić cechy rdzenia kręgowego i jest przydatny do badania obecności innych problemów związanych z kręgosłupem, takich jak przepukliny lub zwyrodnienie krążków międzykręgowych, zwężenie kanału kręgowego, zapadnięcie się i niestabilność kręgów , guzy kręgosłupa lub okolicznych tkanek.

Leczenie zachowawcze

W formach młodzieńczych, w przypadku łagodnych skrzywień skoliotycznych (15-20°), nie ma specjalnego leczenia, które należy przeprowadzić.

Podobne posty

Wydatki na opiekę zdrowotną we Włoszech: rosnące obciążenie gospodarstw domowych

Kwiecień 11, 2024

Alert wolierowy: między ewolucją wirusa a ryzykiem dla ludzi

Kwiecień 4, 2024

Dzień na żółto przeciwko endometriozie

Mar 28, 2024

Nadzieja i innowacja w walce z rakiem trzustki

Mar 27, 2024

Pacjenta zachęca się do aktywności fizycznej w celu symetrycznego wzmocnienia mięśni podtrzymujących kręgosłup, z oceną kliniczną co 4-6 miesięcy i ewentualnymi kontrolnymi zdjęciami rentgenowskimi według uznania specjalisty.

Przy umiarkowanych krzywiznach, między 20° a 35-40°, leczenie polega na zastosowaniu szytych na miarę ortez/ortez, których rodzaj zależy głównie od umiejscowienia skrzywienia.

Połączenie gimnastyki korekcyjnej wskazane jest w celu poprawy efektywności pracy gorsetu oraz elastyczności kręgosłupa.

Jeśli skrzywienie skoliotyczne jest większe niż 35-40° lub występuje przerost większy niż 70°, z powodu późnego rozpoznania lub niepowodzenia leczenia zachowawczego często konieczne jest leczenie operacyjne.

Nawet jeśli młody pacjent jest bezobjawowy, istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo pogorszenia w wieku dorosłym, co spowoduje objawy powodujące niepełnosprawność.

U dorosłych leczenie gorsetem nie jest przydatne, ponieważ osiągnięta dojrzałość szkieletu nie pozwala na jakąkolwiek poprawę deformacji.

Zamiast tego zaleca się wzmacnianie mięśni posturalnych oraz często stosuje się terapie zachowawcze (leki przeciwzapalne, przeciwbólowe lub nacieki) lub fizjoterapię z wykorzystaniem prądów przeciwbólowych, magnetoterapię lub tekarterapię.

Leczenie chirurgiczne

Głównym celem operacji jest zatrzymanie postępu deformacji, a następnie jej korekcja.

W rzeczywistości operacja „artrodezy” ma na celu umożliwienie zespolenia kości zdeformowanego kanału kręgowego po manewrach derotacyjnych i korekcyjnych.

W postaciach dorosłych operację wykonuje się również w celu złagodzenia objawów często związanych z obecnością niestabilności kręgów, zwężenia kanału i przepukliny krążków międzykręgowych, jeśli leczenie zachowawcze zawiodło. Celem w tym przypadku jest poprawa jakości życia pacjenta.

Są to skomplikowane zabiegi chirurgiczne, w znieczuleniu ogólnym, wymagające wielodyscyplinarnej pracy zespołowej, do wykonania w wyspecjalizowanych ośrodkach chirurgii kręgosłupa.

Ogromny postęp w zakresie mniej inwazyjnych technik chirurgicznych, bardziej niezawodnych narzędzi oraz coraz bardziej udoskonalonych procedur monitorowania anestezjologicznego i neurologicznego pozwolił zminimalizować powikłania związane z tego typu operacjami i przyspieszyć powrót do zdrowia pooperacyjnego.

Jak jednak wspomniano, operację należy zaproponować u tych pacjentów, u których zawiodły metody leczenia zachowawczego lub występuje znaczne obniżenie jakości życia.