Poprawa dostępu do leczenia trombolitycznego u pacjentów z udarem niedokrwiennym jest trudna. Oceniliśmy proces przedszpitalny oparty na ratownikach strażaków pod ścisłym kierownictwem medycznym, mających na celu ułatwienie trombolizy kwalifikujących się pacjentów.

Metody
Było to prospektywne badanie obserwacyjne przeprowadzone w miesiącach 4 w Paryżu we Francji. Pacjentów przedszpitalnych z podejrzeniem udaru mózgu włączono po konsultacji telefonicznej z lekarzem. Jeśli czas od wystąpienia objawów był krótszy niż godziny 6, pacjenci byli transportowani bezpośrednio do jednostki nerwowo-naczyniowej (NVU), jeśli początek objawów wystąpił ponad 6 godzin temu; zostali przetransportowani do oddziału ratunkowego. Oceniano diagnozę udaru, szybkość trombolizy i odstępy czasowe między wezwaniem a przybyciem do szpitala i oceniano obrazowanie. Porównanie wykorzystało dokładny test Fishera.

Efekt
Spośród 271 pacjentów przewiezionych do NVU u 218 zdiagnozowano udar (166 z udarem niedokrwiennym), 69 było leczonych trombolitycznie, a średni odstęp między udarem a trombolizą wynosił 150 minut. Ponad 64 pacjentów przyjętych na SOR, 36 osób doznało udaru (niedokrwienny: 24). Żaden z nich nie miał trombolizy. Na całym świecie 36% udarów niedokrwiennych zostało poddanych trombolizie (27% wszystkich zdiagnozowanych udarów). Średni interwał wezwania do szpitala wynosił 65 minut (ED vs NVU: p = 0.61). Obrazowanie interwałowe wyniosło 202 min [IQR: 105.5-254.5] dla ED i 92 min [IQR: 77 116] dla NVU (p <0.001).

wnioski
Przedszpitalne leczenie udaru mózgu przez ratowników, pod ścisłym kierownictwem medycznym, wydawało się wykonalne i skuteczne w doborze pacjentów cierpiących na udar w środowisku miejskim i może poprawić dostęp do trombolizy.