Zakrzepica siatkówki: objawy, diagnostyka i leczenie niedrożności naczyń siatkówki

By Krystiana Antonina On Październik 12, 2022

Zakrzepica siatkówki polega na niedrożności naczynia tętniczego lub żylnego siatkówki z powodu zakrzepu lub zatoru

Siatkówka jest błoną nerwową oka, w której rejestrowane są bodźce świetlne.

Tkanka siatkówki jest niezwykle bogata w naczynia tętnicze i żylne.

Brodawka wzrokowa to punkt, w którym nerw wzrokowy pojawia się w gałce ocznej.

Od brodawki wzrokowej wychodzą tętnica środkowa i żyła siatkówki, które natychmiast dzielą się na górną i dolną gałąź o stopniowo zmniejszającej się grubości, aż do naczyń włosowatych.

Zakrzepica siatkówki to zamknięcie tętnicy lub naczynia żylnego siatkówki w wyniku skrzepliny lub zatoru, chociaż stosunkowo rzadko, powoduje ciężkie iw większości przypadków trwałe zaburzenia widzenia. Okluzje naczyń siatkówki dzielą się na dwie klasy, w zależności od typu naczynia: tętnicze i żylne.

Zakrzepica siatkówki z niedrożnością tętnic

Niedrożność tętnicy środkowej siatkówki (OACR)

Zamknięcie tętnicy środkowej siatkówki charakteryzuje się nagłą, całkowitą utratą wzroku bez bólu w jednym oku.

Zamknięcie naczynia powoduje całkowite niedokrwienie siatkówki: brak przepływu krwi, a tym samym tlenu powoduje nieodwracalne uszkodzenie delikatnej tkanki nerwowej siatkówki w ciągu kilku minut.

Niedrożność tętnicy jest w większości spowodowana zatorem, który odrywa się od blaszek miażdżycowych zlokalizowanych na poziomie tętnic większego kalibru zlokalizowanych powyżej tętnicy siatkówkowej (zwłaszcza tętnic szyjnych).

W rzeczywistości jednym z najczęstszych objawów przemijającego napadu niedokrwiennego (TIA) spowodowanego obecnością blaszek miażdżycowych na ścianach tętnic szyjnych jest nagła utrata widzenia w jednym oku.

Pacjent ma krótkotrwałe niewyraźne widzenie z jednego oka (30 sekund do 10 minut), spowodowane przez zator przejściowo zamykający tętnicę środkową siatkówki.

Występowaniu tych objawów należy zatem nadać najwyższą wagę, aby w porę wykryć stany wysokiego ryzyka rozwoju trwałych zmian niedokrwiennych, zarówno siatkówkowych, jak i mózgowych (udar).

Innymi, rzadszymi przyczynami zamknięcia tętnicy środkowej siatkówki są pewne arytmie serca (takie jak trzepotanie przedsionków) lub wzrost ciśnienia krwi w oku z powodu urazu, guza lub endokrynopatii.

W przypadku niedrożności tętnicy środkowej siatkówki terapia farmakologiczna ma na celu farmakologiczne przerwanie zatoru poprzez dożylną inokulację fibrynolityków.

Niestety jednak, nawet jeśli terapia zostanie rozpoczęta wcześnie, rzadko uzyskuje się skuteczny wynik na tętnicy, zanim uszkodzenie spowodowane niedokrwieniem siatkówki utrwali się.

Dlatego najlepszą terapią pozostaje zapobieganie powstawaniu blaszki miażdżycowej.

Zakrzepica siatkówki z niedrożnością żylną

Zamknięcie żyły środkowej siatkówki

Okluzja żylna siatkówki jest zjawiskiem znacznie częstszym niż niedrożność tętnic i ma ogólnie lepsze rokowanie.

Stopień okluzji określony przez skrzep charakteryzuje dwie różne formy okluzji: postać obrzękowa (częściowa niedrożność żyły) i postać niedokrwienna (całkowita niedrożność żyły).

Objawy, proporcjonalne do stopnia zamknięcia naczyń, są reprezentowane przez zmienne nagłe pogorszenie widzenia bez bólu.

Czynnikami ryzyka najczęściej związanymi z tą chorobą są, w kolejności występowania: wiek powyżej 50. roku życia, choroby układu krążenia, wysokie ciśnienie krwi, cukrzyca i jaskra.

W przypadku rozpoznania niedrożności żyły centralnej siatkówki należy wykonać fluorangiografię siatkówki.

Podobne posty

Wydatki na opiekę zdrowotną we Włoszech: rosnące obciążenie gospodarstw domowych

Kwiecień 11, 2024

Alert wolierowy: między ewolucją wirusa a ryzykiem dla ludzi

Kwiecień 4, 2024

Dzień na żółto przeciwko endometriozie

Mar 28, 2024

Nadzieja i innowacja w walce z rakiem trzustki

Mar 27, 2024

Badanie to pozwala na dokładną ocenę miejsca i rozległości okluzji, a przede wszystkim jest jedynym badaniem pozwalającym odróżnić formę obrzękową (okluzja częściowa) od formy niedokrwiennej (okluzja całkowita), umożliwiając tym samym odpowiednie leczenie, które należy zidentyfikować.

W postaci obrzęku co trzy do sześciu miesięcy należy przeprowadzać badania fluorangiograficzne w celu kontrolowania rozwoju i, jeśli to konieczne, leczenia laserowego w celu zmniejszenia rozległości obrzęku.

Z kolei w postaci niedokrwiennej pacjent musi przejść fotokoagulację laserową, aby zniszczyć niedokrwione obszary i zapobiec dalszemu pogorszeniu choroby, co może prowadzić do ślepoty.

Niedrożność gałęzi żyły środkowej siatkówki (OBVCR)

Możliwe jest zamknięcie odgałęzienia żyły środkowej siatkówki.

Występuje zawsze na połączeniu między tętnicą a leżącym poniżej naczyniem żylnym.

Uszkodzony obszar siatkówki i nasilenie objawów są oczywiście mniejsze niż przy niedrożności żyły centralnej.

Czynnikami ryzyka związanymi z tą drobną formą niedrożności siatkówki są wiek powyżej 60 lat, wysokie ciśnienie krwi, cukrzyca i miażdżyca.

Zapobieganie

Na podstawie tego, co zostało powiedziane, oczywiste jest, że większość niedrożności naczyń siatkówki występuje w obecności związanych z wiekiem zmian ściany naczyń i miażdżycy.

W wyniku tych wszystkich rozważań konieczne wydaje się wykonanie przynajmniej jednego badania wzroku rocznie w celu zidentyfikowania wszystkich pacjentów z oczami zagrożonymi incydentami naczyniowymi.

Ponadto pacjenci z zakrzepicą naczyń siatkówki powinni być poddawani okresowym badaniom okulistycznym, aby monitorować rozwój choroby i w razie potrzeby rozpocząć odpowiednie leczenie laserem.

Podsumowując, najlepszą terapią jest zawsze profilaktyka, mająca na celu wyeliminowanie wszystkich czynników ryzyka, zarówno ogólnych (nadciśnienie tętnicze, choroby sercowo-naczyniowe, cukrzyca, miażdżyca itp.), jak i ocznych (jaskra), związanych z wystąpieniem incydentu naczyniowego.

Jak wspomniano powyżej, dużą wagę należy przywiązywać do przemijających, nagłych pogorszeń widzenia, które jako przejawy przemijających zjawisk niedrożności naczyń mogą poprzedzać napady niedokrwienne mózgu.