Pneumotoraks traumatik është prania e ajrit në hapësirën pleurale si rezultat i traumës, duke shkaktuar kolaps të pjesshëm ose të plotë të mushkërive.

Simptomat përfshijnë dhimbje gjoksi të shkaktuar nga lëndimi dhe ndonjëherë dispne. Diagnoza vendoset me rentgen të gjoksit.

Pneumotoraks traumatik, zakonisht i trajtuar me drenazh të kraharorit

Pneumotoraksi mund të shkaktohet nga trauma e mprehtë ose depërtuese; shumë pacientë kanë edhe hemotoraks (hemopneumotoraks).

Në pacientët me plagë depërtuese përmes mediastinumit (p.sh. plagë mediale në thithka ose skapula), ose me trauma të rënda të topitura, një pneumotoraks mund të shkaktohet nga këputja e pemës trakeobronkiale.

Ajri nga pneumotoraksi mund të hyjë në indet e buta të gjoksit dhe/ose qafë (emfizema nënlëkurore), ose mediastinum (pneumomediastinum).

Një pneumotoraks i thjeshtë i njëanshëm, madje edhe i madh, tolerohet mirë nga shumica e pacientëve, përveç rasteve kur ata kanë sëmundje të rëndësishme themelore të mushkërive.

Megjithatë, një pneumotoraks i tepërt i shtrirë mund të shkaktojë hipotension të rëndë dhe një pneumotoraks i hapur mund të komprometojë ventilimin.

Simptomatologjia e pneumotoraksit traumatik

Pacientët me pneumotoraks traumatik zakonisht kanë dhimbje pleuritike në gjoks, dispne, takipne dhe takikardi.

Tingujt e frymëmarrjes mund të zvogëlohen dhe hemitoraksi i prekur mund të hipertimpanik me goditje, veçanërisht në pneumotorakset e gjera.

Megjithatë, këto gjetje nuk janë gjithmonë të pranishme dhe mund të jenë të vështira për t'u zbuluar në ambientet e ringjalljes me zhurmë.

Emfizema nënlëkurore shkakton një kërcitje ose kërcitje në palpim; Gjetjet mund të lokalizohen në një zonë të vogël ose të mbulojnë një pjesë të madhe të murit të kraharorit dhe/ose të shtrihen në qafë; përfshirja e gjerë sugjeron këputje të pemës trakeobronkiale.

Ajri në mediastinum mund të prodhojë një tingull karakteristik kërcitës sinkron me rrahjet e zemrës (shenja e Hamman ose kërcitja e Hammanit), por kjo shenjë nuk është gjithmonë e pranishme dhe gjithashtu shkaktohet herë pas here nga dëmtimi i ezofagut.

Pneumotoraks traumatik, diagnoza

• X-ray

Diagnoza zakonisht bëhet me rreze X të gjoksit.

Ultrasonografia (e bërë pranë shtratit të pacientit gjatë ringjalljes fillestare) dhe skanimi CT janë më të ndjeshme për pneumotoracat e vogla sesa radiografia e gjoksit.

Madhësia e pneumotoraksit, e përcaktuar nga përqindja e hemitoraksit që është bosh, mund të vlerësohet nga gjetjet radiologjike.

Madhësia e shprehur numerikisht është e vlefshme kryesisht për përcaktimin sasior të progresionit dhe zgjidhjes, sesa për përcaktimin e prognozës.

Trajtim

• Zakonisht tub torakostomy

Trajtimi i shumicës së pneumotorakeve është me futjen e një drenimi të kraharorit (p.sh. 28 Fr) në hapësirën 5 ose 6 ndër brinjëve përpara vijës së mesme axillare.

Pacientët me pneumotoraksa të vegjël dhe pa simptoma respiratore thjesht mund të vëzhgohen me një sërë rrezesh X të gjoksit derisa mushkëria të zgjerohet sërish. Përndryshe, mund të vendoset një kateter i vogël kullues.

Megjithatë, drenazhi i kraharorit duhet të bëhet te pacientët që do të vendosen nën anestezi të përgjithshme, ventilim me presion pozitiv dhe/ose rrugë ajrore, pasi këto ndërhyrje mund të shndërrojnë një pneumotoraks të vogël, të thjeshtë (të pakomplikuar) në një pneumotoraks hipertensiv.

Nëse një rrjedhje e madhe ajri vazhdon pas drenazhit të gjoksit, duhet të dyshohet për lezione trakeobronkiale dhe duhet të organizohet bronkoskopi ose konsultimi i menjëhershëm kirurgjik.

Lexoni gjithashtu:

Intubimi në Trake: Kur, si dhe pse të krijojmë një rrugë ajrore artificiale për pacientin

Çfarë është takipnea kalimtare e të porsalindurit, ose sindroma e mushkërive të lagura neonatale?

Burimi:

MSD