منبع: استرس، شناخت و عملکرد انسان: بررسی ادبیات و چارچوب مفهومی

اضطراب چیست؟

این یک سوال است که بسیاری از محققان برجسته این دوره را تحریک کرده است. اصطلاح خود غیرمعمول است و مشکل در شناخت معنای آن را حفظ می کند. تعاریف تنش تناسلی از سویه متالورژیکی به پایان عقلانی عاطفی. گرچه همگرايي در تعريف مشتركي از استرس بسيار مطلوب است، اما جامعه علمي قادر به انجام آن نيست. در عوض، ادبیات تحقیق نشان دهنده نظرات گسترده و متضاد در مورد استرس است.

استوکس و کایت (2001) اظهار داشتند که تطبیق پذیری این اصطلاح (دامنه کاربرد آن) لغو آن به عنوان یک اصطلاح یا مفهوم علمی مفید است و آنها در این ادعا تنها نیستند (Tepas & Price ، 2001). بر این اساس ، می توان استرس را چنین مشاهده کرد ، "... یک عامل ، شرایط ، وضعیت یا متغیری که عملکرد" ​​طبیعی "فرد را مختل کند ... استرس [نیز] به عنوان یک اثر دیده می شود - این همان وضعیت آشفته است - این انشعاب از بدون شک معنا اساسی ترین منبع آشفتگی پیرامون مفهوم استرس است. " (ص 109). استوکس و کایت ادعا می کنند که هیچ فشار روانی به معنای مطلق و عینی وجود ندارد.

آنها در بررسی خود از ساخت و تکامل آن، آن را ادعا می کنند دو مدل سنتی استرس روانی، مبتنی بر تحرک و مبتنی بر پاسخ وجود دارد. رویکرد استرس مبتنی بر محرک شرایط خاصی را برای استرس زا و شرایطی که این عوامل استرسزا را شامل می شود (یعنی حجم کار، گرما و سرما، فشار زمان و غیره) فرض می کند. از لحاظ تاریخی این امر باعث شده که محققان چنین متغیرهای بیرونی را انتخاب کنند، آنها را به صورت تجربی بکار می گیرند و نتیجه گیری می کنند که نتیجه شاهد نتیجه یک دستکاری استرس است. این رویکرد مبتنی بر یک تحلیل انسانی (استرس مکانیکی و فشارهای احساسی) است که استوکس و کیت معتقدند ناکافی است. آنها استدلال می کنند که این مدل، تفاوت های فردی را نادیده می گیرد، شرایط را ارزیابی نمی کند و احساسات را از بین می برد؛ ما فقط ماشین هایی نیستیم که به محرک های محیطی واکنش نشان می دهند. 2

رویکرد استرس مبتنی بر پاسخ استدلال می کند که استرس با الگوی پاسخ (یعنی رفتاری، شناختی و عاطفی) که از قرار گرفتن در معرض یک استرس زا مشخص می شود، تعریف می شود. در مقابل رویکرد مبتنی بر محرک، این متغیرها را می توان درونی فرد یا فرد در نظر گرفت. این مدل به شدت به کار Yerkes و Dodson (1908) و بعد Selye (1956) تکیه کرده است و تاکید آن بر ابعاد فیزیولوژیکی (این تکامل بیشتر در بخش زیر توضیح داده شده است).

استوکس و کیت (2001) پیشنهاد کرده اند که اقدامات فیزیولوژیکی به ارائه کامل درک پاسخ استرس انسانی نرسیده و لزوما با استرس روانشناختی معادل نیستند و بنابراین یک رویکرد سوم برای درک پاسخ استرس انسانی ظهور کرده است. مدل های عملیاتی، تنش را به عنوان تعامل بین محیط و فرد، با تاکید بر نقش ارزشیابی فرد در موقعیت ها در شکل دادن پاسخ های خود، می بینند. از رویکرد عملیاتی، استرس به عنوان تعریف می شود: "... نتیجه عدم انطباق ادراکات افراد از خواسته های کار یا وضعیت و ادراکات آنها از منابع برای مقابله با آنها" (ص. 116). مفروضات اساسی مبنی بر این رویکرد در بررسی ادبیات شناختی بررسی شده است.

به نظر می رسد تعاریف بسیاری از استرس به عنوان محققان استرس وجود دارد. اضافه کردن به مشکل در پیدا کردن تعریف مناسب برای استرس این واقعیت است که این واژه در ارتباط با بسیاری از ساختارهای مختلف استفاده می شود. به عنوان مثال، تپاس و قیمت (2001) پیشنهاد کردند که استرس معمولا به مفاهیم زیر مرتبط است: سازگاری، اضطراب، تحریک، فرسودگی، مقابله، اعمال، خستگی، قرار گرفتن در معرض، خستگی، سختی، بار معنوی، تکراری بودن، فشار، استرس زا و تنش با توجه به گستردگی وسیع دامنه، دشوار است بدانید که چرا استرس به عنوان یک ساختار برای اغلب محققان غلبه کرده است.

به خاطر ساده بودن و انسجام، من یک تعریف ارائه شده توسط McGrath (1976) را انتخاب کرده ام که به نظر می رسد به اندازه کافی وسیع باشد تا اغلب مفروضات فعلی راجع به اینکه استرس وجود دارد چیست و چه چیزی نیست، اما به اندازه کافی به معنی تمرکز است. مکگرات مفهوم استرس را به عنوان تعامل بین سه عنصر: تقاضای درک شده، توانایی ادراک شده برای مقابله و درک از اهمیت توانایی برای مقابله با تقاضا است. بر خلاف بسیاری از تعاریف قبلی تنش، این فرمولاسیون متشکل از فرآیند ترااکشی است که به نظر می رسد مرکزی برای نظریه های نظریه ارزیابی شناختی است. استرس دیگر تنها به عنوان عدم انطباق بین تقاضا و توانایی دیده می شود؛ برعکس، درک این دو عنصر، و مهمتر از آن، تمایل یا انگیزه ای که برای برآورده شدن تقاضا تجارب می کند، برای ساختن مرکزی است.

در حالی که تعریف استرس McGrath (1976) استرس مفهوم استرس بالا را ارائه می دهد، در مورد تاثیر تنش بر عملکرد انسانی چیزی کم نمی کند. برای انجام این کار، نیازمند یک نظریه مکانیسم زمینه ای است. متأسفانه، هیچ چارچوب واحد یک جامعه علمی را به توافق نرسانده است. در عوض، نظریه های متعددی پیشنهاد شده و مورد بحث قرار گرفته اند.