Intestinale volvulus bij volwassenen en kinderen: nazorg, voeding

By Cristiano Antonino On September 26, 2022

In de geneeskunde verwijst 'volvulus' naar een zeldzame en ernstige aandoening van chirurgisch belang die wordt gekenmerkt door de torsie van een buisvormige ingewanden of een segment daarvan

De torsie vindt plaats op zichzelf en ten opzichte van het deel van het mesenterium dat dit kanaal ondersteunt.

De torsie kan snel leiden tot darmafsluiting, darmischemie, darminfarct en overlijden van de patiënt als de normale vascularisatie niet snel wordt hersteld: dergelijke complicaties vereisen daarom zeer snel medisch ingrijpen.

Organen die zijn aangetast in volvulus

Volvulus kan vrijwel elk orgaan van het lichaam aantasten, maar het heeft vooral invloed op het spijsverteringsstelsel, met name de sigma (het deel van de darm dat zich tussen de dalende dikke darm en het rectum bevindt) omdat het meer vatbaar is voor torsie omdat het mobiel en soms bijzonder lang (dolichosigma) en ook de blindedarm, de darmlussen, de miltbuiging van de dikke darm en nog zeldzamer de maag.

Soorten volvulus

Afhankelijk van het begingebied worden verschillende soorten volvulus onderscheiden:

cecal volvulus: de torsie betreft het eerste kanaal van de dikke darm, de 'cecum' genoemd. Het komt vaak voor;
sigmoïde volvulus: de torsie bevindt zich op het gedeelte van de dikke darm dat bekend staat als de sigma en is de meest voorkomende torsie samen met die van de blindedarm;
ileo-sigmoid volvulus: een kanaal van het ileum vormt een knoop rond de sigma colon;
maagvolvulus: treedt op wanneer de maag in zichzelf draait;
milt spleet volvulus: de verdraaiing betreft de kromming van de dikke darm tussen de transversale en dalende dikke darm (zeldzaam).

KINDERGEZONDHEID: LEES MEER OVER MEDICHILD DOOR EEN BEZOEK AAN DE STAND OP EMERGENCY EXPO

De meerderheid van de zuigelingen die lijden aan volvulus hebben andere aangeboren afwijkingen, zoals:

aangeboren hernia diafragmatica;
gastroschisis;
omphalokèle;
misvormingen van de anus en/of endeldarm;
hartafwijkingen;
levermisvormingen (van de lever);
miltmisvormingen (van de milt).

Volvulus is afkomstig van een torsie van de dikke darm op zijn mesenterium

Om de torsie te laten optreden, is het over het algemeen noodzakelijk dat het aangedane segment ongewoon lang en/of mobiel is, of dat het niet of gedeeltelijk vastzit aan de achterwand van de buik.

Volvulus resulteert in darmobstructie: als de occlusie niet wordt behandeld, vordert de volvulus proximaal en distaal door gasvorming in het aangetaste segment.

Als gevolg hiervan worden ook de mesenteriale vaten die het segment vasculariseren afgesloten, waardoor intestinale ischemie ontstaat, met necrose (darminfarct) met perforatie van de wand, bloeding, shock en mogelijk overlijden van de patiënt.

Verspreiding

Volvulus komt veel voor bij ouderen en komt vaker voor bij inactieve vrouwen met een verminderde mentale capaciteit en die in verpleeghuizen wonen.

Een predisponerende factor is de combinatie van een ongewoon grote en lange dikke darm met onvoldoende darmreiniging.

De belangrijkste oorzaak van volvulus bij zuigelingen en kinderen is 'darmrotatie', een aangeboren afwijking die zich tijdens het foetale leven ontwikkelt.

Andere mogelijke oorzaken, die ook bij volwassenen tot volvulus kunnen leiden, zijn:

de ziekte van Hirschsprung;
meconium-ileus;
Meckel's divertikel;
abdominale intestinale verklevingen;
eerdere buikoperatie;
ernstige en langdurige constipatie;
Ziekte van Parkinson;
diabetes.

Risicofactoren voor volvulus zijn onder meer:

aangeboren afwijkingen van de darm (intestinale malrotatie);
dolichocolon;
de ziekte van Hirschsprung;
zwangerschap;
abdominale verklevingen met darmzitting van abdominale chirurgie;
langdurige obstipatie;
gevorderde leeftijd;
dieet te rijk aan voedingsvezels.

Symptomen

Bij caecale volvulus zijn de symptomen misselijkheid, braken en winderigheid, terwijl bij sigma volvulus de symptomen voornamelijk buikpijn en constipatie zijn.

Jonge kinderen kunnen uiteraard niet gemakkelijk pijnlijke pijn in de buik communiceren.

Dus hoe kan men zien of een baby of peuter een volvulus heeft? Baby's kunnen 'zich verstaanbaar maken' met twee specifieke gedragingen:

ontroostbare huilbuien;
hurken hun benen naar de borst, een positie die de pijn verlicht.

De diagnose wordt gesteld met anamnese, objectief onderzoek en radiologisch onderzoek.

Het klinische beeld wordt gekenmerkt door intense pijn en tekenen van peritonitis, die de kenmerken aannemen van een acute buiksituatie die een dringende laparotomische interventie vereist.

Radiografie, echografie en abdominale CT-scan kunnen de diagnose bevestigen.

Met het bariumsulfaatklysma (of ondoorzichtige klysma) kunnen volvulus-episodes in detail worden gedetecteerd en geanalyseerd.

In aanwezigheid van een volvulus-geval nemen artsen hun toevlucht tot conservatieve behandeling als de torsie mild is en de symptomen gering.

Chirurgische behandeling is vereist wanneer de torsie ernstig is en het risico op een darminfarct groot is.

conservatieve behandeling: bestaat uit decompressie van het sigmoïde colon door middel van sigmoïdoscopie of colonoscopie. Als het niet effectief is, is een operatie vereist;
chirurgische behandeling: moet zo vroeg mogelijk worden uitgevoerd om een darminfarct te voorkomen. Als de ingewanden levensvatbaar zijn, wordt een eenvoudige derotatie uitgevoerd met hechtingen om het te repareren en herhaling te voorkomen; als de ingewanden necrotisch zijn, wordt deze verwijderd met onmiddellijke anastomotische reconstructie. Bij caecale torsie wordt de 'Ladd-procedure' toegepast.

De prognose hangt af van de ernst van de volvulus, de locatie, de tijdigheid van de behandeling en de algemene toestand van de patiënt

Over het algemeen geldt: hoe eerder de behandeling, hoe groter de kans dat de volvulus met succes zal verdwijnen.

Patiënten die in het ziekenhuis komen met een volvulus die al tot een darminfarct heeft geleid, hebben een sombere prognose, met een sterftecijfer tussen de 70% en 90%.

Postoperatief verloop en voeding

Het postoperatieve beloop hangt in principe af van de toestand van de patiënt, het type therapie dat wordt toegepast en het deel van de darm dat is aangetast en mogelijk in necrose is geraakt.

Bij verwijdering van grote delen van de darm kan de opname in het ziekenhuis worden verlengd.

Patiënten hervatten over het algemeen hun normale activiteiten binnen 3-4 weken, gedurende welke tijd ze inspanning moeten vermijden en het door hun arts aanbevolen dieet moeten volgen.

Het dieet moet voldoende hoeveelheden fruit en groenten bevatten, waardoor vet voedsel, alcohol en eetaanvallen worden beperkt.

Het is belangrijk om de juiste hoeveelheid voedingsvezels te consumeren: niet te weinig en niet te veel.

Tips

U kunt het risico op darmischemie en beroerte verminderen door een paar eenvoudige veranderingen in uw levensstijl aan te brengen, die atherosclerose en andere risicofactoren helpen voorkomen.

Een dieet rijk aan fruit, groenten en volkoren granen en het verminderen van de hoeveelheid toegevoegde suikers, koolhydraten, cholesterol en vet is essentieel.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Het wordt ook aanbevolen om:

niet roken;
afvallen bij obesitas of overgewicht;
oefen regelmatig;
houd uw bloeddruk onder controle;
vermijd buiktrauma;
vermijd intense inspanning;
vermijd eetaanvallen;
vermijd medicijnen;
vermijd alcohol;
vermijd psychofysische stress en woede-uitbarstingen.

Volvulus van de sigma

Zoals reeds vermeld komt volvulus het meest voor in de sigma.

De gebruikelijke klachten zijn hardnekkige verstopping, krampen en een duidelijke opgezette buik.

De röntgenfoto van de buik toont een vergrote en opgezwollen dikke darm.

De uitzetting kan beperkt zijn tot de lus van de sigma, maar strekt zich soms uit boven de lever.

Het ondoorzichtige schisma toont het typische vogelbek-uiterlijk bij de torsie.

Gewoonlijk kan een lange rectale sonde door een sigmoidoscoop (of een choloscoop) over de obstructie worden gevoerd; dit kan een explosieve decompressie veroorzaken.

Als de decompressie onvolledig is of gangreen wordt waargenomen, moet onmiddellijk een laparotomie worden uitgevoerd.

Coloscopie is nuttig om de aanwezigheid van gangreen vast te stellen.

Als de decompressie succesvol is, wordt resectie van het getroffen kolieksegment uitgevoerd tijdens dezelfde opname, tenzij er redenen zijn om de operatie uit te stellen.

Als er geen operatie wordt uitgevoerd, is de kans op herhaling zeer groot.

Volvulus van de blindedarm

De blindedarm is een andere frequente plaats van volvulusvorming.

Het veroorzaakt buikkrampen, misselijkheid, braken, uitzetting en hardnekkige constipatie.

Een röntgenfoto van de buik toont een grote gasbel in het midden van de buik of in het linker bovenste kwadrant.

Een ondoorzichtig schisma toont het typische uiterlijk van de vogelbek in de opgaande dikke darm en de afwezigheid van reflux in het ileum.

Gangreen treedt snel op en daarom is onmiddellijk chirurgisch ingrijpen vereist.

Als er geen tekenen van gangreen zijn, kan de blindedarm na het verminderen van de torsie aan de muur worden verankerd met behulp van een cecostomiebuis.

Het alternatief voor patiënten met een laag risico is onmiddellijke resectie met herstel van de darmcontinuïteit.

Wanneer gangreen en perforatie met fecale contaminatie optreden bij een hoogrisicopatiënt, is resectie en het aanleggen van een ileostoma of colostoma noodzakelijk.

De darmcontinuïteit zal dan op een later tijdstip worden hersteld.

Als de fecale contaminatie bescheiden is of de blindedarm intact blijft, kan de blindedarm verwijderd worden door het ileum te anastomeren naar de colon ascendens of door een hemicolectomie rechts uit te voeren.