Wat is een medische geschiedenis? Medische betekenis en hoe het wordt gedaan

By Cristiano Antonino On 27 mei 2022

Over medische geschiedenis: met 'anamnese' in de geneeskunde bedoelen we het verzamelen - indien mogelijk uit de directe stem van de patiënt - van al die informatie, nieuws en gevoelens die de arts kunnen helpen om hem of haar naar een diagnose van een bepaalde pathologie te leiden of naar een specifieke groep diagnostische tests, waarbij alle minder waarschijnlijke mogelijkheden en tests worden afgeroomd die waarschijnlijk van weinig nut zijn om tot de diagnose te komen

De anamnese is belangrijk voor de arts, vooral de eerste keer dat hij een patiënt ontmoet, aangezien hij - voor de beoefenaar - klinisch gezien een volslagen vreemde is.

Medische geschiedenis: het woord anamnese komt van het Griekse ἀνά-μνησις, 'herinnering'

Wanneer de patiënt niet kan antwoorden

Er zijn bepaalde situaties waarin de patiënt de vragen van de arts niet kan beantwoorden, of hun antwoorden niet betrouwbaar zijn, bijvoorbeeld:

zuigelingen, zuigelingen of jonge kinderen;
proefpersonen met ernstige psychiatrisch ziekten;
proefpersonen in coma of met bewustzijnsverlies;
proefpersonen met pathologieën waardoor ze niet kunnen praten, zoals degenen die een beroerte hebben gehad;
personen die het zich niet goed kunnen herinneren, zoals ouderen, mensen met dementie, de ziekte van Alzheimer;
personen die een andere taal spreken dan de taal van de arts.

In deze gevallen is het beantwoorden van vragen de verantwoordelijkheid van gezinsleden (bijvoorbeeld ouders in het geval van een baby of kinderen in het geval van een bejaarde).

In sommige gevallen is het niet mogelijk om een anamnese te maken (bijv. onbekende persoon die naar de eerste hulp alleen in coma).

Waarom is een correcte anamnese (medische geschiedenis) zo belangrijk?

Het verzamelen van de juiste informatie zonder iets weg te laten kan enorm helpen om zo snel mogelijk tot een juiste diagnose te komen.

De anamnese is – samen met het objectieve onderzoek van de patiënt – van fundamenteel belang bij het formuleren van de diagnose, aangezien het de wijze van ontstaan en het verloop van de ziekte in kwestie reconstrueert, ook onderzoekt het mogelijke genetische neigingen (predispositie voor genetische en familieziekten) van de familiegroep naar het begin van bepaalde soorten ziekten (familiegeschiedenis).

In die zin wordt het ook gebruikt om surveillanceprogramma's te starten voor personen die risico lopen.

Wat zijn de voordelen van de anamnese?

De voordelen van een correcte anamnese zijn divers en kunnen als volgt worden samengevat:

nauwkeurigere diagnose
diagnose sneller bereikt; en
therapie sneller ondernomen;
patiënt onderworpen aan zo min mogelijk diagnostische onderzoeken;
patiënt die zo min mogelijk invasieve diagnostische onderzoeken ondergaat;
patiënt die de juiste medicatie neemt en niet de verkeerde medicatie;
patiënt die het nationale gezondheidssysteem (dwz ons allemaal en onze belastingen) zo min mogelijk kost.

Dit alles leidt uiteindelijk tot een grotere behandelmogelijkheid, snel, met lage kosten voor de gemeenschap en zo min mogelijk ongemak voor de patiënt.

Voorbeeld van hoe een correcte medische geschiedenis de arts kan helpen bij het stellen van een diagnose

Een patiënt voelt zich de laatste tijd erg moe en slaperig en begrijpt niet waarom.

Via de anamnese wordt ontdekt dat zijn vader diabetes heeft, dat de patiënt onevenwichtig eet, weinig beweegt en te zwaar is, overdag veel plast en al heel lang geen bloed meer heeft gehad.

Reeds met zo'n geschiedenis zal de arts zijn tests in een bepaalde richting sturen om zijn sterke vermoeden van diabetes mellitus te bevestigen.

Vergeten alle informatie te verzamelen bij de anamnese kan ertoe leiden dat een diagnose wordt gemist of vertraagd, en we weten hoe belangrijk de factor tijd is voor sommige ziekten.

Hoe organiseer je een juiste diagnose?

De anamnese is verdeeld in verschillende delen, voornamelijk een familie en een persoonlijk.

De persoonlijke geschiedenis is op zijn beurt onderverdeeld in fysiologische, afgelegen pathologische en nabije pathologische.

De verzameling van anamnestische gegevens zal verschillen afhankelijk van de leeftijd en het geslacht van de persoon.

Verzameling van algemeenheden

Eerst worden gegevens over naam, leeftijd, geslacht, burgerlijke staat, geboorteplaats en woonplaats verzameld.

Deze gegevens dienen ter identificatie van de ondervraagde.

Dit deel wordt alleen samengesteld bij de eerste keer dat de persoon op observatie van de arts komt en wordt vervolgens onderdeel van het medisch dossier (of medisch dossier).

De verzameling algemeenheden wordt gevolgd door:

de familiegeschiedenis;
de fysiologische anamnese;
de naaste pathologische geschiedenis;
pathologische geschiedenis op afstand.

Familiegeschiedenis

De familiegeschiedenis omvat slechts twee gebieden: ascendanten (ouders en grootouders) en zekerheden (broers en zussen).

Zo wordt de gezondheidstoestand van de ouders en ondergeschikten van de patiënt of hun leeftijd en eventuele doodsoorzaak onderzocht.

Dit punt is erg belangrijk om de genetische risicofactoren (die in beeld kunnen worden gebracht door middel van een genogram), omgevingsrisicofactoren of eventuele familiale predispositie te achterhalen.

Sommige pathologische aandoeningen worden niet erfelijk overgedragen, maar er zijn aanwijzingen voor een familiale aanleg.

Voorbeelden zijn hypertensie, ischemische hartziekte, allerergopathieën, ziekten van het immuunsysteem.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Informatie over grootouders kan ook worden gevraagd, vooral als een autosomaal dominante ziekte met onvolledige penetrantie wordt vermoed (ze worden waargenomen als fenotypes die een generatie overslaan).

Persoonlijke fysiologische geschiedenis

Geboorte: de patiënt wordt gevraagd naar zijn of haar eigen geboorte, al dan niet voldragen, en naar de natuurlijke (eutocische of dystocische geboorte) of operatieve (keizersnede), geboortegewicht, borstvoeding, huurling of kunstmatige borstvoeding, eerst handelingen uit de kindertijd (kinderziektes, eerste stapjes, eerste woordjes) en, indien van toepassing, scholing.

Puberteit: menarche, regelmaat van menstruatie, verschijnen van eerste haar, schoolprestaties, somatische (lengte en gewicht) en psychische ontwikkeling.

Militaire dienst: het vaststellen van de aanwezigheid van duidelijke pathologieën bij het dienstplichtonderzoek.

Huwelijk en zwangerschappen: reproductieve activiteit wordt onderzocht, aantal kinderen (pariteit) aantal zwangerschappen en wijze van geboorte, miskramen, aanvang borstvoeding. Er wordt ook informatie gevraagd over de burgerlijke staat en de voortgang van het huwelijk, aangezien het huwelijk kan leiden tot het ontstaan van bepaalde neurosen (huwelijkspathologie)

Seksualiteit: het seksuele leven van de patiënt wordt discreet onderzocht, met name de aanwezigheid van seksuele problemen, erectiestoornissen, verminderd libido, dyspareunie, aanwezigheid van risicogedrag voor seksueel overdraagbare aandoeningen zoals promiscue en onbeschermde geslachtsgemeenschap.

Menopauze: leeftijd waarop (vroeg of laat) optreden van manifestaties en symptomen, mogelijke complicaties, substitutietherapie.

Eetgewoonten: kwantiteit en kwaliteit van voedsel.

Leefstijlen: gebruik van alcohol, tabak, drugs. Sedentariteit. Sociale relaties. Economische, gezinssituatie, thuissituatie, vooral bij ouderen die vaak onderhevig zijn aan veranderingen in de gezinseenheid en/of in de relaties tussen familieleden en aan verandering van woonplaats.

Milieu-, drugs- of stofallergieën.

Darmbewegingen: regelmatig of onregelmatig, frequentie, moeilijkheid of pijn bij de ontlasting.

Plassen: hoeveelheid, frequentie en kleur worden onderzocht; of nachtelijk urineren aanwezig is, of dat het een brandend gevoel veroorzaakt.

Werkactiviteit: in dit stadium wordt informatie verzameld over het soort activiteit dat men uitvoert of heeft uitgevoerd, om te begrijpen of men in het verleden is of is blootgesteld aan fysische, chemische of biologische agentia of andere mogelijke omstandigheden die mogelijk verantwoordelijk zijn voor beroepsmatige aandoeningen of ziekten. Juist in verband met de beroepsmatige aard van de persoon worden de meeste geconstateerde aandoeningen (een kwart van de gevallen) medegedeeld dankzij de anamnese.

Structurele persoonlijkheidskenmerken: informatie over studie- of werkprestaties.

Neiging om het belang van de eigen gezondheidstoestand te over- of onderschatten. De stemming van de patiënt met bijzondere verwijzing naar de psychologische reactie op de ziektetoestand (acceptatie, wil om te herstellen, het concept van de dood, vertrouwen in artsen).