Bronchiëctasie: wat zijn het en wat zijn de symptomen

By Cristiano Antonino On December 1, 2022

Bronchiëctasie wordt niet vaak genoemd als we het hebben over chronische aandoeningen van de luchtwegen, maar het komt vaker voor dan men zou denken: het treft ongeveer 400 volwassenen per 100,000

Bronchiëctasie wordt gekenmerkt door een abnormale en permanente dilatatie van een deel van de bronchiale boom die een opbouw van catarre veroorzaakt en de frequente ontwikkeling van bronchitis en longontsteking.

Wat zijn bronchiëctasieën

De bronchiën zijn die 'buizen' die lucht naar de longen leiden.

Normaal gesproken hebben de bronchiën een standaard diameter, maar wanneer deze in de breedte toeneemt, verwijden de bronchiën zich en ontstaat er een zogenaamde bronchiëctasie.

Deze verwijdingen van de bronchiën veroorzaken daarom een klinisch syndroom dat wordt gekenmerkt door een opeenhoping van catarre, die bijna dagelijks door patiënten wordt verdreven, met hoesten en frequente episoden van bronchitis of longontsteking.

Kortom, de sleutel tot de pathologie ligt in het naast elkaar bestaan van een klinisch syndroom van slijmproductie, hoesten, frequente infecties en een permanente abnormale dilatatie van een deel van de bronchiën.

De alarmbellen

Hoesten, uitscheiding van slijm en infecties zijn de symptomen die de meeste patiënten met deze ziekte treffen.

Er moeten echter ook andere verschijnselen worden vermeld, zoals de aanwezigheid van bloed in het sputum (bloedspuwing of bloedspuwing), maar ook kortademigheid, aanhoudende vermoeidheid, nachtelijk zweten en koorts.

Deze symptomen worden gedefinieerd als 'bijkomstig', dus secundair aan de dagelijkse productie van slijm, hoesten en frequente infecties.

Er moet echter rekening mee worden gehouden omdat ze vaak voorkomen in combinatie met deze drie hoofdsymptomen.

CT-scan van de borstkas: het hulpmiddel voor diagnose

De diagnose omvat eerst een CT-scan met hoge resolutie van de borstkas, wat nu de standaard is voor het detecteren van de aanwezigheid van bronchiëctasie.

Patiënten komen daarom tijdens een pulmonologisch onderzoek onder de aandacht van de longarts, hetzij omdat bronchiëctasie is vastgesteld tijdens een CT-scan van de borstkas die is uitgevoerd voor ander onderzoek, hetzij omdat ze een specifieke symptomatologie vertonen.

In het laatste geval zal de longarts direct een CT-scan met hoge resolutie van de borstkas aanvragen om de ziekte te diagnosticeren en te beoordelen of de bronchiëctasieën klinisch significant zijn.

Aangeboren of verworven: de oorzaken van bronchiëctasie

Bronchiëctasie kan verschillende oorzaken hebben die worden onderscheiden in aangeboren of verworven.

Er zijn in feite bepaalde genetische of systemische ziekten die kunnen leiden tot de ontwikkeling van bronchiëctasieën in de longen, zoals taaislijmziekte, primitieve ciliaire dyskinesie, een pathologie die de cilia van de bronchiën aantast, of het tekort aan een eiwit dat alfa-1-antitrypsine wordt genoemd.

Immunodeficiënties, of ze nu primair of secundair zijn, kunnen in feite leiden tot het ontstaan van een vicieuze cirkel van terugkerende infecties die op hun beurt leiden tot een anatomische verandering van de bronchus, die vatbaar is voor vergroting.

Er zijn ook een aantal andere associaties, bijvoorbeeld met de ziekte van Crohn, colitis ulcerosa, reumatoïde artritis of andere bind- of auto-immuunziekten.

En nogmaals bronchiëctasie in de context van andere chronische luchtwegaandoeningen zoals astma of chronische obstructieve longziekte.

Er moet echter één feit worden opgemerkt: ondanks de beschikbare diagnostische technologieën heeft ongeveer 40-50% van de patiënten tegenwoordig idiopathische bronchiëctasie, dwz waarvoor geen oorzaak kan worden vastgesteld.

Bij het diagnostisch onderzoek blijft het echter van groot belang om alle mogelijke oorzaken zorgvuldig te beoordelen, aangezien veel hiervan behandelbaar zijn en mogelijk multidisciplinaire behandeling of verwijzing naar verwijzingscentra vereisen.

Hoe bronchiëctasie wordt behandeld

De veelheid aan oorzaken maakt de klinische en radiologische manifestatie van de ziekte zeer heterogeen.

De respons op de verschillende behandelingen moet dus ook zo zijn. De taak van de specialist is om bij de patiënt zogenaamde 'behandelbare ziektekenmerken' te identificeren.

De eerste hiervan is slijmproductie: hoe meer slijm de patiënt kan verdrijven, hoe kleiner het risico op longontsteking en chronische infectie.

Ademhalingsfysiotherapie is dan ook de belangrijkste behandeling van deze ziekte: daarom is in het multidisciplinaire team van specialisten dat de patiënt met bronchiëctasie behandelt, naast de longarts, de ademhalingsfysiotherapeut van groot belang.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Andere behandelbare kenmerken zijn inherent aan infectiebeheer: antibiotica worden gebruikt om te proberen ziekteverwekkers uit de bronchiëctasie van de patiënt uit te roeien of om te proberen chronische infecties onder controle te houden.

In dit geval worden antibiotica door de patiënt gebruikt door verneveling, dwz door aerosol, gedurende weken, maanden of zelfs jaren, afhankelijk van de ernst van de pathologie.

Maar ook ontstekingsremmende interventies en interventies met immunomodulerende medicijnen zoals macroliden kunnen nodig blijken.

Bronchusverwijders worden dan gebruikt bij kortademigheid of obstructie.

Ten slotte is het belangrijk om complicaties te beheersen, van bloed in het sputum tot frequente bronchitis.

Multidisciplinaire aanpak: fundamenteel voor de behandeling van de ziekte

De multidisciplinaire aanpak bij de behandeling van bronchiëctasie is van groot belang: de veelheid aan oorzaken en manifestaties brengt namelijk de noodzaak met zich mee van samenwerking tussen verschillende specialisten.

Naast de longarts en de longfysiotherapeut de microbioloog, die de eventuele aanwezigheid van bacteriën, schimmels of niet-tuberculeuze mycobacteriën signaleert om de behandeling met een specifieke behandeling voort te zetten; de radioloog, die zowel de diagnose als de evaluaties in verband met de aanwezigheid van bloed in het sputum overneemt; of de KNO-arts, omdat chronische sinusitis een veel voorkomende comorbiditeit is bij patiënten met bronchiëctasie.

De aanwezigheid van de gastro-enteroloog is ook belangrijk, of het nu gaat om de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa, of comorbiditeiten zoals gastro-oesofageale reflux.