Slechtziendheid: wat is het en met welke symptomen moet u rekening houden?

By Cristiano Antonino On Juli 12, 2022

Slechtziendheid is een bijzondere aandoening die wordt veroorzaakt door een centrale, perifere of gemengde visuele beperking die resulteert in het onvermogen van een persoon om normale activiteiten van het dagelijks leven uit te voeren, waardoor hun sociale, privé- en werksfeer wordt beperkt

Slechtziendheid wordt gedefinieerd als onomkeerbare bilaterale visuele beperking die niet kan worden verholpen met chirurgische therapie en/of optische correctie

Wie is visueel gehandicapt?

Slechtzienden zijn degenen die

gezichtsscherpte van niet meer dan 3/10 in beide ogen of in het betere oog ondanks de beste optische correctie
binoculaire perimetrische rest van minder dan 60 procent.

Gegevens uit 2016 spreken van ongeveer 246 miljoen slechtzienden wereldwijd en meer dan 1.2 miljoen alleen al in Italië (bron: IAPB).

De oorzaken van slechtziendheid

Bij slechtziendheid is het vanuit medisch oogpunt noodzakelijk om direct de oorzaken te identificeren, dat wil zeggen waardoor de persoon geleidelijk aan een deel van het gezichtsvermogen verloor.

Slechtziendheid staat op de derde plaats, na artritis en hart- en vaatziekten, als een van de oorzaken van verlies van autonomie en de behoefte aan hulp bij dagelijkse activiteiten.

De oorzaken verschillen van land tot land en zijn afhankelijk van de economische omstandigheden en de efficiëntie van de gezondheidsdienst.

De belangrijkste oorzaken in de westerse wereld zijn onderverdeeld in:

leeftijdsgebonden maculaire degeneratie (AMD);
diabetische retinopathie (DR);
retinitis pigmentosa (RP);
glaucoom.

In onderontwikkelde landen is, naast de bovengenoemde, de belangrijkste oorzaak van slechtziendheid staar, die al jaren met succes wordt behandeld in de westerse wereld, gevolgd door

niet-gecorrigeerde brekingsdefecten;
trachoom: infectie opgelopen door het micro-organisme Chlamydia Trachomatis;
onchocerciasis: ook wel 'rivierblindheid' genoemd, veroorzaakt door een klein insect;
xeroftalmie: avitaminose A).

Personen ouder dan 65 jaar, die ongeveer 80% van deze patiënten uitmaken, hebben het meest last van slechtziendheid; in Italië is de incidentie van slechtziendheid bijna 2-3%.

Symptomen

Volgens de GISI-classificatie (Gruppo Italiano Studio Ipovisione) kan slechtziendheid worden gekoppeld aan het verlies van 2 soorten gezichtsvermogen

Centraal zicht: de vermindering van het gezichtsvermogen vindt plaats in het centrale deel van het gezichtsvermogen en is gebaseerd op de beoordeling van de gezichtsscherpte met de beste optische correctie (BCVA). Patiënten melden dat ze de gezichten van mensen niet meer kunnen onderscheiden, niet meer kunnen lezen of de eenvoudigste alledaagse handelingen kunnen uitvoeren. De oorzaken zijn gerelateerd aan aandoeningen van het netvlies, zoals maculaire degeneratie, diabetische retinopathie;
perifeer zicht: de vermindering van het gezichtsvermogen treedt op in het perifere deel van het gezichtsvermogen, wat wordt beoordeeld door het gezichtsveldonderzoek (percentage Esterman of Zingirian-Gandolfo). Patiënten melden dat ze objecten of mensen niet zijwaarts kunnen zien, moeite hebben om zelfstandig te lopen. Oorzaken zijn gerelateerd aan oogzenuwziekten, zoals glaucoom, Leber-syndroom.

Bij de diagnose en revalidatie van de visueel gehandicapte patiënt zijn verschillende figuren betrokken, waaronder:

oogarts;
orthoptist;
psycholoog;
opvoeder;
oriëntatie- en mobiliteitsinstructeur.

Concreet behandelt de oogarts de oorzaak van de aandoening; de orthoptist met de revalidatie van de patiënt.

Diagnose van slechtziendheid

Om een juiste diagnose van slechtziendheid te stellen, afhankelijk van het type visuele beperking, is het noodzakelijk om specifieke instrumentele onderzoeken te ondergaan:

OCT (Computerized Optical Tomography), nuttig bij de diagnose van ziekten van het centrale netvlies en de oogzenuw;
fluorangiografie (FAG), nuttig bij de beoordeling en diagnose van inflammatoire en vasculaire retinale ziekten;
microperimetrie, definieert de anatomische schade en identificeert het beste punt van retinale fixatie;
gezichtsveld, berekent het perifere visuele residu;
VEP (Visual Evoked Potentials), nuttig bij het beoordelen van de functionele integriteit van de visuele paden.

Hoe slechtziendheid wordt behandeld?

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Wat de behandeling betreft, is het vanuit medisch oogpunt noodzakelijk om de oorzaak, dat wil zeggen de pathologie, te identificeren en te behandelen.

In het geval van myope of leeftijdsgebonden maculopathie worden vaak intravitreale injecties (IVT) gebruikt.

Bij netvliesloslating wordt argonlaserbehandeling of vitrectomie toegepast.

In de aanwezigheid van glaucoom is het mogelijk om in te grijpen met medicijnen of een operatie om de druk in het oog onder controle te houden en te verlagen.

Daarnaast wordt, wederom op aanwijzing van de oogarts, veel hulp geboden door orthoptisten die een zeer belangrijke rol spelen bij de visuele revalidatie, het uitvoeren van diagnostisch-instrumentele onderzoeken en het leren exploiteren van zijn visuele restant door middel van optische hulpmiddelen en visuele training.

Inderdaad, terwijl bij de blinde patiënt herstel van de visuele functie niet meer mogelijk is, is het bij slechtzienden mogelijk om delen van het netvlies die nog gezond zijn te exploiteren om de kwaliteit van leven van de patiënt zo veel mogelijk te verbeteren.

In dit verband kan de oogarts visuele hulpmiddelen voorschrijven:

optische hulpmiddelen voor dichtbij zien: videoloep, hypercorrigerend optisch hulpmiddel;
optische hulpmiddelen voor afstand: Galilese telescoop, selectieve filters.

Hoe slechtziendheid te voorkomen?

Preventief is het zeker mogelijk om iets te doen.

Het is nu al noodzakelijk om in te grijpen op de jonge bevolking door de inname van specifieke antioxidantsupplementen op basis van vitamine A, vitamine E, selenium, zink, koper, die in staat zijn om die sporenelementen en vitamines te beschermen die met het ouder worden een tekort krijgen, zoals zeaxanthine of Luteïne.

Heel belangrijk, tot slot, is ook:

correctie van risicofactoren, bijv.:
het volgen van een gezond dieet;
lichamelijke activiteit uitoefenen;
niet roken;
fototoxische bescherming tegen ultraviolette stralen, dwz bescherming tegen huidreacties veroorzaakt door blootstelling aan de zon, waarvoor altijd gezorgd moet worden door het dragen van een zonnebril.