Misofonie, selectieve gevoeligheid voor geluid

By Cristiano Antonino On Oktober 18, 2022

Misofonie is een aandoening die wordt gekenmerkt door intolerantie, en daaruit voortvloeiende pathologische reacties, op geluiden die vaak in de omgeving aanwezig zijn en die normaal gesproken bij de meeste mensen geen specifieke reacties uitlokken

Zoals bij elke andere psychische stoornis, is het zo als het het leven van de patiënt aanzienlijk beïnvloedt, mogelijk sociale en werkactiviteiten beïnvloedt of enig subjectief lijden veroorzaakt.

Dit voorkomt dat de term wordt gebruikt voor milde intoleranties die bij velen van ons voorkomen, of wordt gebruikt voor bijvoorbeeld in de tijd beperkte en specifieke omstandigheden.

Zeker op de derde avond op rij als er per ongeluk een alarm afgaat in de winkel ernaast, is het normaal om boosheid te uiten.

Even begrijpelijk is de reactie van de callcentermedewerker op het rinkelen van de telefoon zodra hij na acht uur werken thuiskomt.

Diagnose van misofonie

Op dezelfde manier is een complex van symptomen dat, hoewel het voldoet aan de criteria om aan de diagnose te voldoen, een uitdrukking is van een complexere psychische stoornis en zich alleen manifesteert in de aanwezigheid ervan (ernstige depressie, bipolaire stoornis, obsessief-compulsieve stoornis, enz. .) kan niet worden gedefinieerd als misofobie.

Verwijzend naar etymologie en gezien het feit dat het voorvoegsel is afgeleid van het Griekse misos, wat haat betekent, zou de meer geschikte term misschien fonofobie zijn, in feite een fobie en geen haat tegen geluiden.

Maar de laatste term is gereserveerd voor andere pathologische aandoeningen, waaronder intolerantie voor alle of veel geluiden, vaak resulterend in hoofdpijn, of de hinder voor geluiden die kunnen optreden bij bepaalde organische manifestaties zoals hoofdpijn of koorts.

Daarom zou ik meer voorstander zijn van het gebruik van de door anderen voorgestelde term 'selectieve gevoeligheid voor geluid'.

Misofonie komt voor als een geïsoleerd symptoom in 9-15% van de gevallen

Voor de rest wordt het geassocieerd met andere aandoeningen, waarvan de meest voorkomende tinnitus is, die 40-50% van alle gevallen van misofobie uitmaakt.

De geluiden waartegen intolerantie zich manifesteert, worden meestal door mensen uitgezonden.

Ze kunnen worden uitgestoten door de mond (tanden poetsen, lippen smakken, kauwen, slikken), neus (ademen, snuiven, blazen), vingers (vingers tikken op de tafel, klikken met een pen, papier scheuren), schoeisel (hielgeluiden op de vloer), gewrichten tijdens normale bewegingen.

Vaak kunnen ook geluiden van dieren (blaffen, miauwen) dezelfde reacties uitlokken.

Als gevolg hiervan kan de proefpersoon een echte fobie ontwikkelen voor die bewegingen, die hij vaak vanuit zijn ooghoeken waarneemt, die mogelijk kunnen leiden tot het uitzenden van de gevreesde geluiden.

Degenen die aan misofobie lijden, kunnen reacties van angst, woede, uitbarstingen, duidelijk ongemak, prikkelbaarheid hebben en kunnen na verloop van tijd veel sociale situaties gaan vermijden, waar de gevreesde geluiden vaker voorkomen, wat resulteert in echt isolement.

Misofonie: de psychologische oorzaken

Misofonie wordt vaak geassocieerd met psychische stoornissen zoals angst, obsessieve compulsieve stoornis en depressie.

Het is echter vaak moeilijk om een oorzaak-gevolgrelatie vast te stellen.

De oorzaak ligt soms in afgelegen situaties, op een bijzonder traumatische manier ervaren, of in de associatie van geluiden met mensen of situaties waar men intolerant voor is of die het leven negatief hebben beïnvloed.

Andere psychologische aspecten zijn relationeel.

Het is geen toeval dat gevreesde geluiden bijna altijd van mensen zijn, en vaak ook van familieleden.

Ze hebben daarom het kenmerk dat ze vermijdbaar zijn.

Maar hiervoor is het noodzakelijk dat de persoon die ze maakt de essentie van de aandoening kan begrijpen en de patiënt in zijn pathologie kan herkennen.

Maar heel vaak is dit niet het geval.

Integendeel, het zijn juist de reacties van de getroffen persoon die worden beschouwd als vijandige handelingen jegens familieleden.

Zo kan de stoornis in sommige gevallen worden ingeschreven in complexe relationele mechanismen.

Misofonie: organische oorzaken

Een van de oorzaken van misofonie kan een verlaagde drempel voor geluidstolerantie zijn, zoals blijkt uit de frequente associatie met tinnitus.

Een interessante Braziliaanse studie uit 2013, uitgevoerd door de Universiteit van São Paulo, toont een erfelijke oorsprong aan.

Het onderzoek werd uitgevoerd bij 15 leden van drie generaties van een gezin, in de leeftijd van 9 tot 73 jaar.

De resultaten, naast het vaststellen van de erfelijke component, benadrukten de oorsprong van de stoornis in de kindertijd en de associatie met andere pathologieën, met name angst in ongeveer 91% van de gevallen, tinnitus (50%), obsessief-compulsieve stoornis (41.6%) , depressie (33.3%) en overgevoeligheid voor geluiden (25%).

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Neurofysiologische aspecten

Wat de overheersende oorzaak ook is, het resultaat is een soort kortsluiting, om het in onwetenschappelijke termen te zeggen, die plaatsvindt tussen het perceptuele systeem van geluiden en het limbische systeem (het gebied van de hersenen dat wordt ingezet voor emoties, van plezier tot woede) , zonder die noodzakelijke passages door andere delen van de hersenen die zijn belast met de controle en verwerking van wat we waarnemen, en zonder welke coëxistentie tussen mensen waarschijnlijk praktisch onmogelijk zou zijn.

Een recente studie uitgevoerd door onderzoekers, waarbij gebruik werd gemaakt van functionele magnetische resonantie beeldvorming, onthulde een abnormale verbinding tussen de frontale kwabben, afgevaardigd naar rationele en controlesystemen, en de voorste insulaire cortex, een gebied dat behoort tot het limbische systeem.

Therapieën en behandeling: hoe om te gaan met misofonie

Misofonie is een relatief jonge aandoening op het wetenschappelijke toneel en heeft nog geen precieze plaats gevonden in de nosografische classificatie.

Tot op heden zijn er geen effectieve farmacologische therapieën bekend, behalve psychotrope geneesmiddelen, die meer de gelijktijdig aanwezige psychologische reacties of stoornissen behandelen dan een goede tolerantie.

Sommige psychologische therapieën hebben enige effectiviteit aangetoond.

Deze omvatten geluidstherapie of TRT (tinnitus-retrainingstherapie), gericht op het verhogen van de tolerantiedrempel voor specifieke geluiden.

Het bestaat uit het onderwerpen van de patiënt aan niet-verdraagbaar geluid met toenemende intensiteit en duur.

De effectiviteit van de therapie is variabel en vereist verdere evaluatie.

Er worden ook vormen van psychotherapie gebruikt, waaronder cognitieve gedragstherapie, vooral wanneer het psychologische aspect van het probleem dominant is in de oorzaken en manifestaties.

In veel gevallen is gezinstherapie nuttig, in ieder geval in die hoedanigheid die de mensen rondom het onderwerp in staat stelt het probleem beter te begrijpen.

Zoals altijd is het juiste begrip van een probleem de conditio sine qua non voor een eerste benadering en oplossing.