Nymfomanie en satyriasis: seksuele stoornissen op psychologisch-gedragsgebied
Nymfomanie en satyriasis: hyperseksualiteit of seksverslaving is een psychologisch-gedragsstoornis waarbij de persoon die eraan lijdt een pathologische obsessie heeft om seks te hebben of aan seks te denken, waardoor een verslaving aan seks ontstaat die identiek is aan die van elke vorm van drugs
Soms is plezier aanwezig, soms afwezig, maar het is niet belangrijk.
De behoefte is niet alleen seksueel, heel vaak is het een zoektocht naar communicatie met anderen via het eigen lichaam, dat spraak vervangt, en het bewijs hiervan is de uitwisselbaarheid en gebrek aan specificiteit van het seksuele object, zodat heteroseksualiteit en homoseksualiteit elkaar afwisselen en overlappen gemakkelijk.
Hyperseksualiteit staat bekend als nymfomanie voor vrouwen en satyriasis voor mannen (een term die is afgeleid van de figuur van de sater in de Griekse mythologie)
Het is geen stoornis die nosografisch is geclassificeerd onder DSM5, aangezien er geen unanieme consensus bestaat over de vraag of seksuele verslaving daadwerkelijk als een op zichzelf staande stoornis bestaat, of dat het een variant is van andere stoornissen met hun eigen psychopathologische expressiviteit op seksueel gebied .
Experts zijn verdeeld over de vraag of hyperseksualiteit is:
- een daadwerkelijke verslaving, op een lijn met andere zoals alcoholisme en drugsverslaving. De handeling, in dit geval de seksuele handeling, zou worden gebruikt om stress of persoonlijkheids- en stemmingsstoornissen te beheersen;
- een vorm van obsessief-compulsieve stoornis en wordt aangeduid als seksuele dwang;
- een product van culturele en andere contexten en invloeden.
Seksverslaving is daarom een diagnostisch raamwerk dat een scala aan gedragingen presenteert, van dwangmatige masturbatie, seksuele promiscuïteit, betaalde seks en het overdreven gebruik van materiaal met pornografische inhoud.
Het is een psychopathologische aandoening die verschilt van parafilieën, die worden gekenmerkt door fantasieën, impulsen of gedrag gepaard gaande met seksuele opwinding waarbij objecten, lijden of vernedering van zichzelf of de partner, kinderen of andere niet instemmende personen optreden, hoewel de twee verschillende aandoeningen zich kunnen voordoen met comorbiditeit.
Hoe nymfomanie en satyriasis het leven van de patiënt veranderen?
Hyperseksualiteit houdt de neiging van een man of vrouw in om op elke plaats en met elke persoon klaar te zijn om seks te hebben of om deel te nemen aan masturbatie (soms dwangmatig), exhibitionisme en voyeurisme.
Daarnaast is het vanwege het gezond fatsoen (hoewel er nu een tendens is naar meer openheid in sociale gebruiken) aan te raden om in gevallen van openbare onfatsoenlijkheid niet te veel ruimte te geven aan seksuele uitingen die een overtreding van de wet kunnen vormen of seksuele intimidatie.
Voor de patiënt kunnen affectieve en relationele relaties vroeg of laat verslechteren (zelfs geleidelijk), wat van invloed kan zijn op andere dagelijkse en sociale activiteiten van het individu.
Mensen die aan seksuele verslaving lijden, kunnen hogere niveaus van persoonlijkheids- en stemmingsstoornissen hebben, zoals angst, depressie, agressie, obsessie en dwangmatigheid dan de gemiddelde bevolking.
Seksverslaafden daarentegen zijn egosyntonisch met betrekking tot fantasieën, die ze als plezierig en opwindend ervaren, maar meestal egodystonisch wanneer ze dwangmatige en gekwelde seksualiteit ervaren, net als bij een obsessief-compulsieve stoornis.
Het gebruik van seks om angst te stillen, seks ervaren op een 'druggy' manier, veroorzaakt echter vooral ongemak bij de partner, die vaak de hulpverlener om hulp vraagt in situaties die ondraaglijk kunnen worden.
De fantasieën die een seksverslaafde ervaart, fungeren vaak als een stimulans om bepaald gedrag uit te voeren, in tegenstelling tot een obsessieve persoon die niet het gedrag vertoont dat door zijn of haar obsessies wordt 'gesuggereerd', maar dwangmatig gedrag vertoont juist in een poging om 'op te heffen'. ' de angstige inhoud van zijn of haar obsessies (Schwartz et al. 2003).
De theorie die seksverslaving correleert met afhankelijkheid van middelen, zoals ontwikkeld door James Orford in 1978, trekt een parallel tussen het gedrag van een seksverslaafde en een verslaafde.
In beide is er tolerantie en dus een beroep op een grotere stimulus om plezier van vergelijkbare intensiteit te verkrijgen.
Ook bij Seksverslaving is er altijd een grotere tijdsbesteding om bepaalde gedragingen te kunnen uitvoeren, ten koste van andere levensactiviteiten zoals werk, sociaal leven, vriendschappen etc., en gaat de aandacht uit naar het seksuele gedrag, wat betreft de drugsverslaafde is de aandacht gericht op de stof die verslaving veroorzaakt, met echte tekenen van ontwenning, angst, depressieve stemming, prikkelbaarheid.
Sommige onderzoeken, zoals die van Raymond in 2003 en die van Black in 1997, hebben aangetoond dat 71% van de onderzochte proefpersonen een verslavingsstoornis had in comorbiditeit met seksverslaving, terwijl 64% van de seksverslaafde proefpersonen een verslavingsstoornis had in comorbiditeit.
Gevolgen veroorzaakt door seksuele verslaving zijn onder meer:
- Lichamelijke stress
- Aantasting van sociale relaties
- Aantasting van het kortetermijn- en synthetisch geheugen
- Cognitieve ondoorzichtigheid en afname van cognitieve vaardigheden: intuïtie, abstractie, synthese, creativiteit, concentratie
- Verminderde fysieke prestaties, chronische vermoeidheid
- Slaap verandering
- Verhoogde angst, gevoel van frustratie, apathie
- Desoriëntatie van plannen: onvermogen om belangrijke keuzes of veranderingen te maken
- Zelfevaluatie, verdriet, melancholie en depressie, rusteloosheid, sociaal isolement
- Aantrekkelijke en emotionele verzadiging, moeilijk verliefd worden
- Variatie in gebruikelijke seksuele relaties: de proefpersoon probeert met zijn partner een 'obsceen' patroon na te bootsen.
De pathologische afhankelijkheid is in sommige gevallen progressief en neemt in intensiteit toe met het gelijktijdig optreden van een vorm van seksuele verzadiging.
Om zijn driften te bevredigen, kan de getroffen persoon steeds intensere seksuele relaties zoeken die neigen naar het obscene of perverse.
Deze aspecten moeten worden gecontextualiseerd in een context van psychologische en psychiatrisch nood.
Aan de andere kant is de belangstelling van de psychiatrie voor de seksualiteit en seksuele problemen van patiënten met psychische stoornissen tot op de dag van vandaag vrijwel afwezig.
De oorzaak kan volgens sommige clinici te wijten zijn aan trauma of psychische stoornissen, maar is meer in het algemeen onbekend, evenals de etiologie van veel ander seksueel gedrag dat van de norm verschilt.
De stoornis, die van nature het psychologische veld omvat, wordt meestal behandeld door middel van individuele of groepspsychotherapie, waarbij een iets andere methode wordt toegepast dan bij onthouding (bijvoorbeeld gebruikt bij alcohol- en drugsverslavingen), een procedure waarvan het doel is om het onderwerp ertoe aan te zetten de obsessieve perceptie van behoefte te overwinnen en terug te keren naar een gezonde relatie met seksualiteit.
In de meest hardnekkige gevallen kunnen naast psychotherapie anxiolytica en farmacologische therapieën worden gebruikt om het libido te verminderen.
Wanneer je je realiseert dat seksualiteit een vaste en oncontroleerbare gedachte wordt, is het belangrijk om een psychiater of een psychoseksoloog te raadplegen.
Artikel geschreven door Dr. Letizia Ciabattoni
Lees ook:
Erotomanie of onbeantwoorde liefdessyndroom: symptomen, oorzaken en behandeling
Nomofobie, een niet-herkende psychische stoornis: smartphoneverslaving
Eco-angst: de effecten van klimaatverandering op de geestelijke gezondheid
Bronnen:
http://www.psychiatryonline.it/
http://www.nuovarassegnastudipsichiatrici.it/
Manuale di psichiatria en psicologia clinica Condividi, Cinzia Bressi, Giordano Invernizzi, McGraw-Hill Education, 2017
Parafilie en devianza: Psicologia en psicopatologia del comportamento sessuale atipico, Fabrizio Quattrini, Giunty, 2015
Le parafilie maggiori. (Sadismo, masochismo, pedofilia, incestofilia, necrofilia, zoofilia) tipica espressione di "atavismo filetico" nella specie umana, Fernando Liggio, Alpes ed., 2013
Schwartz SA, Abramowitz JS, zijn niet-parafiele seksuele verslavingen een variant van een obsessief-compulsieve stoornis? Een pilotstudie, in "Cognit Behav Pract", 2003;