Osteoporose: definitie, symptomen, diagnose en behandeling

By Cristiano Antonino On Februari 5, 2023

Gezondheid schuif

Osteoporose zorgt ervoor dat botten zwak en broos worden, zodat een val of zelfs lichte stress, zoals bukken of hoesten, een breuk kan veroorzaken

Wat is osteoporose?

Osteoporose is geclassificeerd als een metabole botziekte.

Osteoporose treedt op wanneer de aanmaak van nieuw bot geen gelijke tred houdt met het verwijderen van oud bot.
Osteoporose zorgt ervoor dat botten zwak en broos worden, zodat ze breken na een val of zelfs lichte spanningen zoals bukken of hoesten.

Osteoporose kan in twee soorten worden ingedeeld:

Primaire osteoporose. Primaire osteoporose komt voor bij vrouwen na de menopauze en bij mannen op latere leeftijd, maar is niet alleen een gevolg van veroudering, maar veeleer van het onvermogen om een optimale piekbotmassa te ontwikkelen tijdens de kindertijd, adolescentie en jongvolwassenheid.
Secundaire osteoporose. Secundaire osteoporose is het gevolg van medicatie of andere aandoeningen en ziekten die het botmetabolisme beïnvloeden.

Pathofysiologie

Osteoporose wordt gekenmerkt door een afname van de botmassa, verslechtering van de botmatrix en een afname van de architectonische sterkte van het bot.

Vermindering van de totale botmassa. Normale homeostatische botomzetting is veranderd; de snelheid van botresorptie die wordt onderhouden door osteoclasten is groter dan de snelheid van botvorming die wordt onderhouden door osteoblasten, wat resulteert in een vermindering van de totale botmassa.
Progressie. Botten worden poreus, broos en broos; ze breken gemakkelijk onder spanningen die normaal bot niet zouden breken.
Houdingsveranderingen. Houdingsveranderingen veroorzaken ontspanning van de buikspieren en een vooruitstekende buik.
Leeftijdsgerelateerde verliezen. Calcitonine en oestrogeen nemen af met de leeftijd, terwijl het bijschildklierhormoon toeneemt, waardoor de botomzetting en -resorptie toenemen.
Gevolg. Het gevolg van deze veranderingen is een netto verlies van botmassa in de loop van de tijd.

De oorzaken van osteoporose en hun effecten op het bot zijn onder andere:

Genetica. Blanke vrouwen met een klein postuur die niet zwaarlijvig zijn, lopen het meeste risico; Aziatische vrouwen met een tenger postuur lopen het risico op een lage piekmineraaldichtheid; Afro-Amerikaanse vrouwen zijn minder vatbaar voor osteoporose.
Leeftijd. Osteoporose komt bij mannen in een lager tempo en op latere leeftijd voor, aangezien wordt aangenomen dat testosteron en oestrogeen belangrijk zijn bij het bereiken en behouden van botmassa, dus het risico op osteoporose neemt toe met het vorderen van de leeftijd.
Voeding. Lage calciuminname, lage vitamine D-inname, hoge fosfaatinname en onvoldoende calorie-inname verminderen de voedingsstoffen die nodig zijn voor botremodellering.
Oefening. Een sedentaire levensstijl, gebrek aan lichaamsbeweging, een laag gewicht en een lage body mass index verhogen het risico op osteoporose omdat botten stress nodig hebben voor hun onderhoud.
Lifestyle keuzes. Overmatige consumptie van cafeïne en alcohol, roken en slechte blootstelling aan zonlicht verminderen osteogenese bij botremodellering.
Medicijnen. Het gebruik van corticosteroïden, anti-epileptica, heparine en schildklierhormonen beïnvloedt de calciumopname en het metabolisme.

Veelvoorkomende tekenen en symptomen die worden gezien bij patiënten met osteoporose zijn:

Breuken. De eerste klinische manifestatie van osteoporose kunnen fracturen zijn, meestal optredend als compressiefracturen.
Kyfose. De geleidelijke ineenstorting van een wervel is asymptomatisch en wordt progressieve kyfose of 'herdersbult' genoemd, geassocieerd met lengteverlies.
Calcitonine afname. Calcitonine, dat botresorptie remt en botvorming bevordert, is verminderd.
Verlaagd oestrogeen. Oestrogenen, die botafbraak remmen, nemen af met de leeftijd.
Toename van bijschildklierhormoon. Bijschildklierhormoon neemt toe met de leeftijd, waardoor de botomzetting en -resorptie toenemen.

Om primaire en secundaire osteoporose te voorkomen, moeten maatregelen zoals de volgende worden geïmplementeerd:

Identificatie. Vroegtijdige identificatie van risicojongeren en jonge volwassenen kan osteoporose voorkomen.
Eetpatroon. Een dieet met een hogere calciuminname versterkt de botten en voorkomt breuken.
Activiteit. Deelname aan regelmatige gewichtdragende oefeningen zorgt voor uitstekend botonderhoud.
Levensstijl. Wijzigingen in levensstijl, zoals het verminderen van het gebruik van cafeïne, sigaretten, koolzuurhoudende dranken en alcohol, kunnen de osteogenese voor botremodellering verbeteren.

Beoordeling en diagnostische resultaten

Osteoporose wordt mogelijk niet gedetecteerd door routinematige röntgenfoto's totdat 25% -40% demineralisatie optreedt, wat resulteert in radiolucentie van de botten.

Dual Energy X-ray Absorptie (DXA). Osteoporose wordt gediagnosticeerd met DXA, dat informatie geeft over de BMD van de wervelkolom en heup.
BMD-test. De BMD-test is nuttig om osteopenisch en osteoporotisch bot te identificeren en om de respons op therapie te beoordelen.
Laboratorium studies. Laboratoriumonderzoeken zoals serumcalcium, serumfosfaat, serumalkalinefosfatase, urinaire calciumuitscheiding, hematocriet, bezinkingssnelheid van erytrocyten en radiografische onderzoeken worden gebruikt om andere mogelijke aandoeningen die bijdragen aan botverlies uit te sluiten.

De medische behandeling van een patiënt met osteoporose omvat:

Eetpatroon. Een dieet rijk aan calcium en vitamine D gedurende het hele leven, met een verhoogde calciuminname tijdens de adolescentie, jongvolwassenheid en middelbare leeftijd, beschermt tegen demineralisatie van het skelet.
Oefening. Regelmatige gewichtdragende lichaamsbeweging bevordert de botvorming, bijv. aerobe training van 20-30 minuten, drie keer per week, wordt aanbevolen.
Beheer van breuken. Osteoporotische compressiefracturen van wervels worden conservatief behandeld; farmacologische behandelingen en dieetbehandelingen hebben tot doel de botdichtheid van de wervels te verhogen en patiënten die niet reageren op eerstelijnsbehandelingen worden behandeld met percutane vertebroplastiek of kyphoplastie (injectie van polymethylmethacrylaatbotcement in de gebroken wervel, gevolgd door opblazen van een onder druk staande ballon om herstel de vorm van de aangetaste wervel).

Eerstelijnsgeneesmiddelen en andere geneesmiddelen die worden gebruikt om osteoporose te behandelen en te voorkomen, zijn onder meer:

Calciumsupplementen met vitamine D. Om voldoende calciuminname te garanderen, kan een calciumsupplement met vitamine D worden voorgeschreven bij de maaltijd of bij een drankje met veel vitamine C om de opname te bevorderen, maar deze supplementen mogen niet op dezelfde dag worden ingenomen als bisfosfonaten.
Bisfosfonaten. Bisfosfonaten, waaronder dagelijkse of wekelijkse orale preparaten van alendronaat of risedronaat, maandelijkse orale preparaten van ibandronaat of jaarlijkse intraveneuze infusies van zoledroninezuur, vergroten de botmassa en verminderen botverlies door de osteoclastfunctie te remmen.
Calcitonine. Calcitonine remt direct osteoclasten, vermindert botverlies en verhoogt de botmineraaldichtheid; het wordt toegediend door middel van neusspray of subcutane of intramusculaire injectie.
Selectieve oestrogeenreceptormodulatoren (SERM's). SERM's, zoals raloxifeen, verminderen het risico op osteoporose door de botmineraaldichtheid te behouden zonder oestrogene effecten op de baarmoeder.
Teriparatide. Teriparatide is een anabole stof die eenmaal daags subcutaan wordt toegediend; net als recombinant PTH stimuleert het osteoblasten om botmatrix op te bouwen en vergemakkelijkt het de algehele calciumabsorptie.

Chirurgische behandeling

Heupfracturen die optreden als gevolg van osteoporose worden chirurgisch beheerd door:

Gewrichtsvervanging. Gewrichtsvervanging is een operatie waarbij het gewricht geheel of gedeeltelijk wordt vervangen door een kunstgewricht dat prothese wordt genoemd.
Gesloten of open reductie met interne fixatie. Open reductie met interne fixatie omvat de toepassing van implantaten om het genezingsproces van een bot te begeleiden en open reductie of fixatie van het bot, terwijl gesloten reductie een procedure is om een gebroken bot te repareren of te verkleinen zonder operatie.

De behandeling van een patiënt met osteoporose bestaat uit het verpleegkundig proces

Verpleegkundige beoordeling

Gezondheidsbevordering, signalering van personen met een risico op osteoporose en herkenning van problemen die samenhangen met osteoporose vormen de basis van de verpleegkundige beoordeling.

Anamnese. De anamnese omvat vragen over het begin van osteopenie en osteoporose en richt zich op familiegeschiedenis, eerdere breuken, calciumconsumptie via de voeding, bewegingspatronen, begin van de menopauze en gebruik van corticosteroïden, alcohol, cafeïne en roken.
Symptomen. Alle symptomen die de patiënt ervaart, zoals rugpijn, obstipatie of een veranderd lichaamsbeeld, worden onderzocht.
Lichamelijke proef. De fysieke test kan een breuk, kyfose van de thoracale wervelkolom of een kleine gestalte aan het licht brengen.

Verpleegkundige diagnose

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Op basis van de beoordelingsgegevens kunnen de belangrijkste verpleegkundige diagnoses voor een patiënt met osteoporose zijn:

Slechte kennis van het osteoporotische proces en behandelingsregime.
Acute pijn gerelateerd aan de breuk en spierspasmen.
Risico op constipatie in verband met immobiliteit of ontwikkeling van ileus.
Risico op letsel: verdere breuken gerelateerd aan osteoporose.

Zorgplanning en doelen

De belangrijkste doelstellingen voor de patiënt kunnen zijn:

Kennis van osteoporose en het behandelregime.
Verlichting van pijn.
Verbetering van de darmafvoer.
Vermijden van verdere breuken.

Verpleegkundige interventies

Passende verpleegkundige interventies voor een patiënt met osteoporose zijn:

Het bevorderen van het begrip van osteoporose en het behandelingsregime. Het onderwijs aan de patiënt richt zich op factoren die van invloed zijn op het ontstaan van osteoporose, interventies om het proces te stoppen of te vertragen en maatregelen om symptomen te verlichten.
Pijn verlichten. Adviseer de patiënt om meerdere keren per dag in rug- of zijligging in bed te rusten; de matras moet stevig zijn en niet doorhangen; het buigen van de knieën verhoogt het comfort; intermitterende lokale warmte- en rugmassages bevorderen spierontspanning; de verpleegster moet een goede houding aanmoedigen en lichaamsmechanica onderwijzen.
Verbeter de stoelgang. Vroege introductie van een vezelrijk dieet, meer vocht en gebruik van voorgeschreven wasverzachters helpen constipatie te voorkomen of te minimaliseren.
Letselpreventie. De verpleegster moedigt wandelen, een goede lichaamsmechanica en -houding aan, en dagelijkse gewichtdragende activiteit buitenshuis om de vitamine D-productie te verhogen.

Beoordeling

Verwachte patiëntuitkomsten kunnen zijn:

Verwerven van kennis over osteoporose en het behandelregime.
Verlichting van pijn.
Demonstratie van normale stoelgang.
Geen nieuwe breuken.

Richtlijnen voor ontslag en thuiszorg

Na voltooiing van de thuiszorginstructies kan de patiënt of verzorger het volgende implementeren:

Eetpatroon. Identificeer voedingsmiddelen die rijk zijn aan calcium en vitamine D en bespreek calciumsupplementen.
Oefening. Voer dagelijkse gewichtdragende fysieke activiteit uit.
Levensstijl. Wijzig levensstijlkeuzes: vermijd roken, alcohol, cafeïne en koolzuurhoudende dranken.
Houding. Demonstreer goede lichaamsmechanica.
Vroege diagnose. Doe mee aan screening op osteoporose.

Documentatie richtlijnen

Documentatie moet gericht zijn op:

Individuele resultaten, inclusief leerstijl, geïdentificeerde behoeften, aanwezigheid van leerblokken.
Leerplan, te gebruiken methoden en personen die bij de planning betrokken zijn.
Lesplan.
Reactie van cliënt/SO op het leerplan en ondernomen acties.
Beschrijving van de reactie van de cliënt op pijn, bijzonderheden van de pijninventarisatie, verwachtingen van pijnbeheersing en acceptabel pijnniveau.
Huidig ontlastingspatroon, ontlastingskenmerken, gebruikte medicijnen en kruiden.
Voedselopname.
Beweeg- en activiteitenniveau.
Huidige fysieke resultaten.
Cliënt/zorgverlener inzicht in individuele risico's en veiligheidskwesties.
Beschikbaarheid en gebruik van middelen.
Prestatie of vooruitgang in de richting van de gewenste resultaten.
Wijzigingen in het zorgplan.