Paresthesieën: betekenis, oorzaken, risico's, diagnose, behandelingen, remedies, oefeningen

By Cristiano Antonino On Augustus 19, 2022

Wat zijn paresthesieën? In de geneeskunde verwijst paresthesie (in het Engels 'paresthesie') naar een aandoening die wordt gekenmerkt door een veranderde perceptie van gevoeligheid voor verschillende sensorische stimuli (thermisch, tactiel, pijnlijk, vibrerend), zowel bij het begin, de duur als de dislocatie

De term 'paresthesie' verwijst ook naar een subjectieve gevoeligheidsstoornis die bestaat uit het begin van een elementaire sensatie (tintelingen, tintelingen, kietelen, jeuk, speldenprik, enz.) zonder specifieke stimulatie.

Een 'normaal' tintelend gevoel treedt meestal op bij te lang staan of zitten, of bij het dragen van te strakke schoenen en te hoge hakken: meestal verdwijnt dit soort tintelingen binnen enkele minuten door van houding of type schoen te veranderen.

Oorzaken en risicofactoren voor paresthesieën

Er zijn veel aandoeningen en pathologieën die paresthesie kunnen veroorzaken, van myelopathieën en radiculopathieën tot een slechte bloedcirculatie.

Gewoonlijk liggen een of meer factoren die interfereren met het functioneren van het zenuwstelsel (zowel centraal als perifeer) en/of het vasculaire systeem (zowel arterieel als veneus) aan de basis van paresthesie.

Wanneer paresthesie wordt gekenmerkt door voorbijgaande tintelingen in de voeten, kan dit te wijten zijn aan een beknelling van zenuwen: dit gebeurt bij langdurig staan of zitten of het dragen van te strakke schoenen en hoge hakken.

Sommige ziekten en aandoeningen die paresthesieën kunnen veroorzaken of bevorderen zijn:

claudicatio intermittens;
herseninfarct;
goedaardige krampen en fasciculaties-syndroom;
speekselkliertumoren;
acromegalie;
chronische angst en stress;
hartinfarct;
cervicale spondylose;
lumbale spondylose;
artrose;
verschillende soorten schijfaandoeningen, zoals hernia's;
spondylolisthesis;
syringomyelie (van Chiari-misvorming, trauma, tumor of scoliose/kyfose);
abnormale botmassa's als gevolg van de ziekte van Paget of bottumoren/metastasen;
spinal tumoren;
aangeboren afwijkingen van de wervelkolom;
infecties;
chronisch vermoeidheidssyndroom;
wervelfracturen;
verworven neuromyotonie of Isaacs-syndroom;
chronisch verkeerde houding;
te lang een lichaamshouding aanhouden (bijvoorbeeld staan of zitten);
trauma aan de wervelkolom (van verkeersongevallen, sport, enz.);
verschillende soorten trauma;
het dragen van strakke en/of schoenen met hoge hakken;
stijve man syndroom;
amyloïdose;
bekendheid;
atherosclerose;
trombose;
embolie;
ischemie;
diabetische voet;
polycytemie vera;
poliomyelitis;
hondsdolheid;
vasculopathieën;
coagulopathieën;
carpaal tunnel syndroom;
Syndroom van Sjogren;
fibromyalgie;
brandwonden;
slechte veneuze circulatie;
spataderen;
paniekaanvallen;
hoofdpijn;
diabetes;
dyslipidemie;
borstkanker;
huidziektes;
ebola-virus;
lever- of nierontsteking;
het fenomeen van Raynaud;
hyperthyreoïdie;
multiple sclerose;
misbruik van alcohol, tabak of andere middelen;
bijwerking van een medicijn dat wordt ingenomen;
migraine hoofdpijn;
winterhanden;
Herpes zoster;
oogheelkundige herpes zoster;
ontsteking van de trigeminuszenuw;
De ziekte van Paget.

Symptomen en tekenen geassocieerd met paresthesie

Afhankelijk van de onderliggende pathologie die het veroorzaakt, kan paresthesie gepaard gaan met tal van andere symptomen, zoals:

pijn op de plaats van begin van koord en/of spinale zenuwcompressie, bijv nek, borst, rug, onderrug en/of bovenste of onderste ledematen, in sommige gevallen uitstralend naar de voeten of handen
gevoel van stijfheid in de nek, rug en/of bovenste of onderste ledematen;
urinewegaandoeningen: bijv. urine-incontinentie en moeite met urineren
darmaandoeningen: bijv. fecale incontinentie en constipatie;
seksuele stoornissen: moeite met het behouden van een erectie en/of anorgasmie;
griepachtige symptomen zoals koorts, hoofdpijn, misselijkheid, braken, wijdverbreide vermoeidheid, verlies van eetlust, algemene malaise (vooral in het geval van ontsteking/infectie van het ruggenmerg)
claudicatio intermittens;
asthenie (algemeen gebrek aan kracht)
gemakkelijke vermoeibaarheid;
myoclonus;
slaperigheid;
spiertrekkingen;
verlies van reflexen;
krachtverlies in de bovenste en/of onderste ledematen;
motorische problemen;
spierfasciculaties;
verlamming van de bovenste en/of onderste ledematen;
verlies van huidgevoeligheid;
pijn;
gevoelloosheid in het gezicht;
onvaste houding, soms met verlies van evenwicht;
spieratrofie.

Diagnose

De onderzoeken die nuttig zijn om de onderliggende oorzaak van paresthesie te diagnosticeren, variëren afhankelijk van de pathologie of aandoening die de arts vermoedt door de anamnese (verzameling van alle gegevens met betrekking tot de patiënt en zijn geschiedenis) en het objectieve onderzoek (het eigenlijke onderzoek).

Over het algemeen zijn onderzoeken die nuttig kunnen zijn bij het diagnosticeren van de oorzaak van paresthesie:

bloedtesten;
laboratorium testen;
magnetische resonantie beeldvorming;
computertomografie (CT);
radiografie;
myelografie;
elektrocardiogram;
echografie met colordoppler
biopsieën;
houdingsanalyse;
vestibulair onderzoek;
elektromyografie;
elektro-encefalogram;
lumbale punctie.

BELANGRIJK: Niet alle genoemde onderzoeken zijn altijd nodig.

De diagnose (en behandeling) van een aandoening die paresthesie veroorzaakt, kan de tussenkomst van verschillende professionals vereisen, waaronder een neuroloog, neurochirurg, orthopedist, KNO-arts, posturoloog, vaatchirurg; radioloog, hematoloog, gnatholoog, kaakchirurg, cardioloog, fysiotherapeut en anderen.

Wanneer de dokter bellen?

Milde paresthesie, die slechts één keer optreedt en misschien na lange tijd een 'ongemakkelijke' houding aan te houden, kan volkomen normaal zijn en zou geen reden tot bezorgdheid moeten zijn.

Integendeel, een ernstige paresthesie, die zonder duidelijke reden en vaak terugkeert, moet door de arts worden onderzocht: in sommige gevallen kunnen tintelingen of een branderig gevoel in feite de tekenen zijn van een ernstige aandoening of pathologie die onmiddellijk moet worden geëvalueerd.

Het enkele alarmnummer 112 moet vooral worden gebeld wanneer paresthesie gepaard gaat met ernstige symptomen zoals:

verandering in bewustzijnsniveau of alertheid
verandering in mentale toestand
plotselinge gedragsverandering (bijv. verwardheid, delirium, lethargie, hallucinaties)
verwarring;
moeite met spreken;
gevoelloosheid of zwakte aan één kant van het lichaam;
moeite met bewegen;
veranderde gevoeligheid;
verlamming;
plotselinge veranderingen in het gezichtsvermogen;
verlies van gezichtsvermogen;
oculaire pijn;
urine-incontinentie;
fecale incontinentie;
flauwvallen;
erectiestoornis of anorgasmie.

Wanneer paresthesie op een continue, invasieve basis optreedt, na een trauma aan het hoofd, de nek of de rug, en het gevoel is dat het zich door het lichaam verspreidt, is het essentieel om medische hulp in te roepen.

Therapieën en remedies voor paresthesieën

Er is geen enkele therapie die in alle gevallen geldig is: in plaats daarvan zijn er verschillende soorten therapieën die kunnen worden gebruikt om de onderliggende factor te behandelen die paresthesie veroorzaakt.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Om tintelingen in de voeten en tenen te verminderen, zijn er echter tips die altijd geldig zijn, zoals het vermijden van het dragen van hoge hakken of schoenen die de tenen te strak vastgrijpen.

Als je deze gewoonte niet kunt opgeven, gebruik dan inlegzolen en koop schoenen van hoge kwaliteit.

Zorg ervoor dat u geen high-impact workouts doet door uit te rekken voordat u gaat trainen, opnieuw met geschikte hardloop- en gymschoenen op vlakke oppervlakken.

Kies goede alternatieve sporten die geen tintelingen veroorzaken, zoals zwemmen en fietsen, en probeer zoveel mogelijk af te vallen, omdat bekend is dat overgewicht en obesitas dit ongemakkelijke gevoel versterken.

Aangezien langdurig in kleermakerszit of in kleermakerszit tot gevoelloosheid kan leiden, moet u vaak van houding veranderen om de bloedcirculatie te bevorderen en vernauwde slagaders vrij te maken.

Draag compressiekousen en sokken om de gevoeligheid van je tenen te vergroten, alcohol te verminderen en je voeten warm te houden met een verwarmde deken.

Sommige oefeningen kunnen paresthesie en de lumbosacrale en/of nekpijn die er vaak mee gepaard gaat, verminderen

Oefeningen die paresthesieën van de onderrug, billen en onderste ledematen en lumbosacrale pijn kunnen verminderen

oefening 1: zittend met je benen uit elkaar, buig langzaam naar voren totdat je eerst de ene voet aanraakt, dan de andere voet; sta dan langzaam op tot je terug bent met je schouders en rug recht en breng je armen omhoog met je handen samen;
oefening 2: sta met je benen iets uit elkaar, plaats je handen achter je rug net boven je billen, strek dan langzaam je rug naar achteren terwijl je je knieën recht houdt.

Oefeningen die paresthesieën van nek, hoofd, schouders en bovenste ledematen en nekpijn kunnen verminderen:

oefening 1: staand of zittend, buig langzaam uw nek zijwaarts, pauzeer enkele seconden tussen de buigingen in de startpositie;
oefening 2: staand of zittend, buig je nek langzaam opzij; pak met de hand van de kant waarnaar uw nek is gebogen de pols van de andere arm en trek deze iets naar beneden zodat de trapezius en de contralaterale schouderspieren gespannen zijn; houd de positie 20 seconden vast en wissel van kant;
oefening 3: sta op, buig langzaam je nek zijwaarts; met de hand van de kant waarnaar uw hoofd gebogen is, duwt u uw hoofd iets naar beneden om spanning uit te oefenen; buig je andere arm tot 90º en breng je hand achter je rug; houd de positie 20 seconden vast en wissel van kant
oefening 4: sta of zit met je rug rechtop, buig je nek langzaam naar rechts, naar achteren, naar links en naar voren om een volledige hoofdcirkel te maken; houd je schouders en nek ontspannen tijdens de beweging en herhaal in de tegenovergestelde richting.

Daarnaast kunnen rekoefeningen, die onder medisch toezicht worden uitgevoerd, de situatie verbeteren.