Wat is een lichaamsdysmorfe stoornis? Een overzicht van dysmorfofobie

By Cristiano Antonino On Juni 6, 2023

Body Dysmorphic Disorder (BDD), of dysmorfofobie, is een mentale stoornis die ertoe leidt dat het individu zich overmatig concentreert op gebreken in het persoonlijke uiterlijk in een mate dat het de gedachten domineert, wat ernstige verlegenheid, schaamte en angst veroorzaakt, zodat de persoon zelfs kan vermijden sociale situaties

Dit ondanks het feit dat deze vermeende gebreken niet duidelijk zijn voor andere mensen, of te verwaarlozen zijn.

De ernst van deze aandoening kan een aanzienlijk lagere kwaliteit van leven veroorzaken. Volgens de Diagnostic and Statistical Manual-4 (DSM-IV) is BDD “een preoccupatie met een ingebeelde afwijking in uiterlijk; als er een lichte lichamelijke afwijking aanwezig is, is de bezorgdheid van de persoon duidelijk buitensporig.”

Wat zijn de symptomen?

De aanwezigheid van BDD leidt tot een intense obsessie met je uiterlijk, ook wel lichaamsbeeld genoemd.

Zulke individuen hebben de neiging om de hele tijd in de spiegel te kijken, hetzij om denkbeeldige gebreken te corrigeren, hetzij om zichzelf gerust te stellen dat ze er goed uitzien.

Dit proces kan uren van elke dag in beslag nemen.

Sommige lichaamskenmerken die vaak de focus zijn van dergelijke ongezonde fixaties zijn onder meer het gezicht, de neus, de huidskleur, acne, het haar, de borstomvang, de spieromvang en de geslachtsorganen.

Hoewel een zekere mate van onzekerheid over iemands uiterlijk normaal is, is de majoor nood veroorzaakt door dergelijke gedachten bij BDD, samen met de repetitieve acties of gedragingen die het veroorzaakt, is kenmerkend voor de aandoening.

Het kan zelfs het normale functioneren in het dagelijks leven belemmeren, met gevoelens van afwijzing, schaamte en onwaardigheid.

De meeste mensen met BDD zijn niet getrouwd en velen kunnen geen baan houden. Veel BDD-patiënten maken hun school niet af of stoppen met werken.

Het maakt niet uit hoe vaak geruststelling wordt geboden dat het defect niet aanwezig is, of wie de geruststelling biedt, zulke personen blijven geloven dat dit het geval is en denken van zichzelf als lelijk of misvormd.

Bovendien zijn ze in de waan dat anderen ze alleen maar opmerken om ze dan als onaantrekkelijk te beschouwen of om ze daarom te bespotten.

Sommigen vinden zichzelf bijvoorbeeld extreem dik, ondanks het feit dat ze ondergewicht hebben.

Anderen beschouwen hun acne-uitbarstingen misschien als het middelpunt van de aandacht van iedereen om hen heen, met als gevolg dat ze de hele tijd aan puistjes plukken, herhaaldelijk in de spiegel kijken om er zeker van te zijn dat hun acne perfect gecamoufleerd is, of meer make-up gebruiken om het te verhullen.

Zulke personen kunnen ook spiegels vermijden of proberen het zogenaamde lelijke deel onder make-up of een kledingaccessoire te verbergen.

Vergelijkingen met andere mensen zijn voortdurend aan de gang, samen met het vermijden van sociale blootstelling, tot het punt waarop ze aan huis gebonden raken en zich alleen 's nachts wagen wanneer het te donker is voor iemand om ze goed te zien.

Enkele veelvoorkomende coping-maatregelen zijn, zoals hierboven te zien, constant spiegelen; overmatige verzorging; camoufleren; regelmatig van kleding wisselen; op zoek naar constante geruststelling; aan de huid pulken en iemands dieet buiten redelijke grenzen beperken.

Deze gedragingen nemen elke dag een groot deel van de dag in beslag en zijn bijna onweerstaanbaar voor de patiënt.

Andere uitkomsten kunnen vrij onnodige cosmetische chirurgie zijn om deze zogenaamde defecten te corrigeren. Dergelijke procedures geven een tijdje een gevoel van opluchting of voldoening, maar helaas, als het eenmaal afneemt, gaat het individu door met het oude gedrag.

Deze mensen vergelijken zichzelf constant met anderen, altijd tot hun minachting, en moeten van anderen horen dat ze er goed uitzien, vooral met betrekking tot het aanstootgevende kenmerk.

Ze zijn perfectionisten en kunnen kleine gebreken niet over het hoofd zien zonder grote schuld of schaamte.

Terwijl sommige mensen met BDD erkennen dat hun fixatie abnormaal of onwaar is, ontbreekt het meer dan de helft aan dit inzicht - ze hebben waanvoorstellingen. De kracht van het valse geloof bepaalt de mate van verstoring van het normale leven.

Hoe wordt BDD (dysmorfofobie) beheerd?

BDD zal waarschijnlijk niet vanzelf verbeteren en kan na verloop van tijd verergeren.

Dit kan leiden tot ernstige angstgevoelens, de behoefte aan intensieve medische behandeling en hoge medische rekeningen, ernstige depressieproblemen en gedachten aan of pogingen tot zelfmoord.

Hoewel mensen met BDD waarschijnlijk niet denken dat ze een medisch probleem hebben, is het belangrijk om dergelijke problemen te identificeren en ervoor te zorgen dat ze worden behandeld.

De diagnose wordt gesteld als de persoon zich overmatig en voortdurend zorgen maakt over een kleine of denkbeeldige lichaamsfout, waardoor normaal functioneren wordt belemmerd.

De identificatie van risicofactoren voor BDD betekent niet dat het kan worden voorkomen, maar vroege diagnose en behandeling kunnen voorkomen dat complicaties optreden.

BDD is typisch een gemiste diagnose, hoewel het twee keer zo vaak voorkomt als OCS en vaker voorkomt dan sommige fobieën en eetstoornissen.

Somatische symptomen zijn zeldzaam en de presenterende symptomen kunnen een sociale fobie of paniekaanvallen zijn, wat weer leidt tot het over het hoofd zien van de ware diagnose.

BDD wordt gediagnosticeerd bij mensen die 1) zich zorgen maken over een minimale of niet-bestaande afwijking in hun uiterlijk, 2) er elke dag een uur of langer aan denken 3) klinisch significant lijden of verminderd functioneren ervaren als gevolg van hun bezorgdheid.

Therapie kan langdurig nodig zijn om de patiënt stabiel te houden.

Als de patiënt een waanvoorstelling heeft, is de boodschap dat behandeling zijn lijden kan verminderen waarschijnlijk nuttiger dan hem te vertellen dat hij een waanvoorstelling heeft. geestelijke gezondheid stoornis.

Dit kan het beoordelen van de omvang van het probleem, de geschiktheid van verschillende therapieën of procedures of medicijnen omvatten op basis van individuele gevoeligheid, persoonlijke voorkeuren, de mening van de medische professionals die bij de zaak betrokken zijn en de prognose.

Dysmorfofobie: Psychotherapie en medicijnen zijn de meest gebruikte combinatie

Cognitieve gedragstherapie (CGT) blijkt een van de meest effectieve psychotherapieën te zijn, waarbij onaangename en onproductieve gedachten worden vervangen door positieve gedachten.

Deze vaardigheid wordt aangeleerd in sessies met psychologen en therapeuten in de geestelijke gezondheidszorg.

Sommige personen kunnen baat hebben bij het gebruik van antidepressiva, met name selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's), die bij deze aandoening de voorkeursbehandeling zijn.

SSRI's kunnen nodig zijn in relatief hoge doses en gedurende een langere tijd voordat hun gunstige activiteit begint.