Een gedragsnoodgeval, ook wel een gedragscrisis of psychiatrisch noodsituatie, treedt op wanneer iemands gedrag zo uit de hand loopt dat de persoon een gevaar voor iedereen wordt. De situatie is zo extreem dat de persoon onmiddellijk moet worden behandeld om letsel aan zichzelf of anderen te voorkomen. Tijd is van essentieel belang in een gedragsnoodsituatie, dus het is belangrijk om de symptomen van dit soort noodsituaties te herkennen en te beseffen in welke mate de situatie kan escaleren als er niet onmiddellijk maatregelen worden genomen om de situatie te verspreiden.

De symptomen van een gedragsalarm omvatten extreme opwinding, dreigen zichzelf of anderen te schaden, schreeuwen of schreeuwen, uithalen, irrationele gedachten, het gooien van voorwerpen en ander vluchtig gedrag. De persoon zal boos, irrationeel, onbeheerst en onvoorspelbaar lijken. Het onvoorspelbare karakter van dit type noodsituatie kan tot verwondingen van omstanders leiden als de patiënt tijdens de episode gewelddadig gedrag vertoont.

Redenen voor gedragshulp
Gedragsmoeilijkheden kunnen ontstaan ​​door psychische aandoeningen, middelenmisbruik of een andere medische aandoening. Medische aandoeningen die het soort mentale veranderingen kunnen veroorzaken die nodig zijn voor een noodsituatie met betrekking tot gedrag, zijn onder andere lage bloedsuikers gerelateerd aan diabetes of hypoglycemie, hypoxie, een traumatisch hersenletsel of verminderde bloedtoevoer naar de hersenen en infecties van het centrale zenuwstelsel zoals meningitis.

In het algemeen moeten alle mogelijke lichamelijke medische aandoeningen of verklaringen voor het misbruik van verdovende middelen worden uitgesloten voordat een gedragsmatige noodsituatie met betrekking tot een psychische aandoening de schuld wordt gegeven, vooral bij iemand die geen eerdere diagnose of geschiedenis van andere symptomen heeft. Mentale veranderingen die zich plotseling voordoen of die gepaard gaan met incontinentie, geheugenverlies, overmatige speekselvorming of visuele (in de afwezigheid van auditieve) hallucinaties, worden eerder veroorzaakt door een fysieke conditie dan door een psychische aandoening.

De rol van angst in gedragsnoodsituaties
Angst is een veel voorkomende mentale aandoening die ook kan leiden tot een gedragsalarm. Ongeveer 10 procent van alle volwassenen lijdt aan angst, waardoor het de meest voorkomende psychiatrische ziekte is. Symptomen van angst zijn extreme onbehagen en zorgen, opwinding en rusteloosheid. Hoewel de symptomen van angst relatief eenvoudig te herkennen zijn, wordt deze vaak verkeerd gediagnosticeerd. Mensen die aan angst lijden, kunnen paniekaanvallen krijgen, die intense episodes van angst en spanning zijn die de patiënt kunnen overweldigen en snel tot een gedragsalarm kunnen leiden. De patiënt kan het vermogen verliezen om zich te concentreren, te focussen en om het gevoel en de reactie van het lichaam op die gevoelens te rationaliseren.

Symptomen van een paniekaanval omvatten:

- Race of bonzende hartslag
- Hartkloppingen of een onregelmatige hartslag
- Duizeligheid
- Tintelingen of gevoelloosheid van de vingers en mond
- Oncontroleerbaar schudden, alsof de persoon erg koud is en klappertanden
- Kortademigheid

Als een patiënt leert de symptomen van een naderende paniekaanval te herkennen voordat de symptomen te extreem worden, kan die persoon een gedragsalarm vermijden.

Angst is niet de enige mentale medische aandoening die kan leiden tot een gedragsalarm. Depressie, bipolaire stoornis en schizofrenie kunnen allemaal symptomen veroorzaken die de patiënt voldoende kunnen overweldigen om een ​​gedragsalarm te veroorzaken, vooral als deze aandoeningen niet gediagnosticeerd of onbehandeld zijn of als de patiënt abrupt stopt met het innemen van zijn of haar medicatie.

De rol van geweld in gedragsnoodsituaties
Het grootste gevaar van een gedragsalarm is dat dit kan leiden tot schade aan de patiënt of omstanders. Tot wel 70 procent van degenen die lijden aan een gedragshulppoging om anderen aan te vallen of gedrag vertoont dat anderen kan schaden, dus dit is een zeer reële zorg. De eerste prioriteit moet de veiligheid van alle betrokken personen zijn, gevolgd door pogingen om de situatie en de behandeling van de patiënt te verspreiden om toekomstige noodsituaties te voorkomen. Er zijn veel redenen waarom iemand gewelddadig kan worden tijdens een noodsituatie met gedrag, inclusief een echte of waargenomen bedreiging, angst en paniek, hoofdtrauma of de invloed van een stof. Waarschuwende signalen van dreigend geweld zijn pacing, schreeuwen, dreigementen maken en gebalde tanden of vuisten. Deze waarschuwingssignalen moeten serieus worden genomen en niet over het hoofd worden gezien, het negeren ervan kan rampzalige en zelfs fatale gevolgen hebben.

Manieren waarop een lijder gewelddadig kan worden zijn onder meer direct fysiek geweld, de dreiging van fysiek geweld met een wapen en het gooien van voorwerpen in de richting van anderen. Hoewel de wens kan zijn om de patiënt te helpen, moet persoonlijke veiligheid het belangrijkst zijn.

Technieken om een ​​gedragshulpverlening af te handelen
Als je wordt geconfronteerd met een gedrags-noodsituatie is het belangrijk om kalm te blijven. Je angst en ongerustheid zullen de situatie alleen maar escaleren en mogelijk de paniek en agitatie van de lijder verergeren. Het is belangrijk om rechtstreeks met de patiënt te spreken, oogcontact te creëren en te onderhouden en geruststellend te spreken. Maak geen plotselinge bewegingen die door de patiënt verkeerd geïnterpreteerd kunnen worden en houd wat afstand tussen jullie twee. Blijf te allen tijde bij de patiënt.

Wanneer u spreekt met de patiënt, is het belangrijk om eerlijk te blijven en vragen waarheidsgetrouw te beantwoorden. Als die persoon hallucinaties heeft, doe dan niet alsof je de hallucinaties ziet. Dit is niet het moment om de patiënt te vertellen om beslissingen te nemen. Het is belangrijk om ondersteunend te blijven en niet beschuldigend te worden of de patiënt gekleineerd te laten voelen. De lijder vragen om eenvoudige taken uit te voeren, kan helpen om ze aanwezig te houden in plaats van ze te verliezen in een waan of hallucinatie.

Gedragsmoeilijkheden kunnen stress veroorzaken voor alle betrokkenen. Deze situaties zijn niet ongebruikelijk, dus het is belangrijk om te weten hoe u hiermee moet omgaan. Door kalm te blijven en de patiënt zo kalm mogelijk te houden, kan de situatie zo draaglijk en veilig mogelijk worden gemaakt totdat deze volledig is verspreid. De patiënt zal na de episode waarschijnlijk een intensieve behandeling nodig hebben om ofwel te herstellen van een onderliggende fysieke medische aandoening of om een ​​diagnose te stellen en een psychisch-medische aandoening of een probleem met het toedienen van middelen te behandelen. Behandeling is belangrijk om de kans op een tweede episode te verkleinen.

Bron: PSYCHGUIDES -