Stłuczenia i rany szarpane oczu i powiek są dość powszechne w akcjach ratunkowych, dlatego ważny jest przegląd

Rany i stłuczenia powiek

Stłuczenia powiek (prowadzące do podbitych oczu) mają znaczenie bardziej kosmetyczne niż kliniczne, chociaż czasami mogą być z nimi związane poważniejsze urazy i nie należy ich przeoczyć.

Nieskomplikowane kontuzje są leczone okładami z lodu, aby zapobiec obrzękowi w ciągu pierwszych 24-48 godzin.

Niewielkie rozdarcia powieki, które nie obejmują brzegu powieki ani płytki stępowej, można naprawić szwami nylonowymi 6-0 lub 7-0 (lub, u dzieci, materiałem wchłanialnym).

Uszkodzenia brzegu powieki powinien naprawić chirurg okulista, aby zapewnić prawidłowe marginesy i uniknąć nieciągłości brzegu powieki.

Powikłane łzy powiek, które obejmują przyśrodkowej części dolnej lub górnej powieki (które mogą obejmować kanał łzowy), łzy pełnej grubości, te, w których pacjent ma opadanie powieki, oraz te odsłaniające tłuszcz oczodołowy lub obejmujące płytkę stępu , powinien zostać naprawiony przez chirurga okulisty.

Stłuczenia i rany szarpane gałki ocznej

Trauma może spowodować:

• Krwotok spojówkowy, komora przednia i ciało szkliste
• Krwotok siatkówkowy, obrzęk siatkówki lub odwarstwienie siatkówki
• Rozerwanie tęczówki
• Zaćma
• Zwichnięcie soczewki krystalicznej
• Jaskra
• Pęknięcie gałki ocznej (łza)

Ocena może być trudna w przypadku znacznego obrzęku lub uszkodzenia powieki.

Niemniej jednak, o ile nie jest oczywista konieczność natychmiastowego zabiegu chirurgicznego oka (wymagającego jak najszybszej oceny przez okulistę), należy otworzyć powiekę, uważając, aby nie uciskać gałki ocznej i wykonać jak najpełniejsze badanie.

Oceniane są co najmniej:

Ostrość widzenia

• Morfologia i odruchy źrenic
• Ruchy gałek ocznych
• Głębokość komory przedniej lub krwotok
• Obecność czerwonego refleksu

W celu ułatwienia obiektywnego badania można zastosować środek przeciwbólowy lub, po uzyskaniu zgody chirurgicznej, środek przeciwlękowy.

Delikatne i ostrożne użycie rozwieracza powiek lub wziernika powiekowego umożliwia otwarcie powiek.

Jeśli komercyjny instrument nie jest dostępny, powieki można rozdzielić prowizorycznymi wziernikami uzyskanymi przez otwarcie spinacza do papieru, aż uzyskają kształt litery S, a następnie zgięcie końcówek w kształcie litery U do 180 °.

Podejrzewa się pęknięcie gałki ocznej w jednym z następujących stanów:

Widoczne skaleczenie rogówki lub twardówki.

• Wodny humor ucieka (pozytywny znak Seidela).
• Komora przednia jest płytka (np. przez co rogówka wydaje się pofałdowana) lub bardzo głęboka (z powodu tylnego pęknięcia soczewki).
• Uczeń jest nieregularny.
• Brak czerwonego refleksu.

W przypadku podejrzenia łez w gałce ocznej środki, które można podjąć przed przybyciem okulisty, to nałożenie osłony ochronnej i przeciwdziałanie możliwemu zakażeniu ogólnoustrojowymi lekami przeciwdrobnoustrojowymi, a także ciałami obcymi wewnątrz gałki ocznej.

Należy wykonać tomografię komputerową w poszukiwaniu ciała obcego i innych urazów, takich jak złamania.

Unika się miejscowych antybiotyków.

Wymioty, który może zwiększać ciśnienie śródgałkowe i przyczyniać się do wycieku treści z oka, w razie potrzeby jest tłumiony lekami przeciwwymiotnymi.

Ponieważ skażenie grzybicze otwartych ran jest niebezpieczne, kortykosteroidy są przeciwwskazane do czasu chirurgicznego zszycia rany.

Profilaktyka tężca jest wskazana w przypadku otwartych ran gałki ocznej.

Bardzo rzadko, po rozerwaniu gałki ocznej, w przeciwstronnym nieurazowym oku dochodzi do stanu zapalnego (współczulny okulista) i nieleczony może utracić widzenie aż do ślepoty.

Mechanizm jest reakcją autoimmunologiczną; krople kortykosteroidów mogą zapobiegać temu procesowi i mogą być przepisywane przez okulistę.

Hyphema (krwotok z komory przedniej)

Po hyphemie mogą wystąpić nawracające krwotoki, jaskra i krwotoczny zawał rogówki, z których wszystkie mogą spowodować trwałą utratę wzroku.

Objawy dotyczą powiązanych zmian, chyba że przerost jest wystarczająco duży, aby uniemożliwić widzenie.

Bezpośrednia inspekcja zazwyczaj ujawnia rozwarstwienie krwi lub obecność skrzepu lub jedno i drugie w komorze przedniej.

Rozwarstwienie wygląda jak warstwa krwi w kształcie menisku w zboczu (zwykle w dolnej części) komory przedniej.

Mikrohyphema, mniej ciężka postać, może być zauważona w bezpośrednim badaniu jako zmętnienie komory przedniej lub w badaniu w lampie szczelinowej jako zawieszone krwinki czerwone.

Okulista powinien jak najszybciej zająć się pacjentem.

Pacjent kładzie się w łóżku z głową uniesioną pod kątem 30-45° i zakłada się muszlę oczną chroniącą oko przed dalszymi urazami.

Do szpitala powinni zostać przyjęci pacjenci z dużym ryzykiem nawrotu krwotoku (np. pacjenci z rozległymi krwiakami, skazą krwotoczną, stosowaniem leków przeciwzakrzepowych lub drepanocytozą), ze słabą kontrolą ciśnienia wewnątrzgałkowego lub ze złym przestrzeganiem zalecanego leczenia.

Doustne i miejscowe NLPZ są przeciwwskazane, ponieważ mogą przyczyniać się do nawracających krwawień.

Ciśnienie wewnątrzgałkowe może gwałtownie wzrosnąć (w ciągu kilku godzin, zwykle u pacjentów z drepanocytozą lub niedokrwistością sierpowatokrwinkową) lub miesiące i lata później.

Dlatego ciśnienie wewnątrzgałkowe należy monitorować codziennie przez kilka dni, a następnie regularnie w kolejnych tygodniach i miesiącach oraz w przypadku wystąpienia objawów (np. ból oka, pogorszenie widzenia, nudności, podobne do objawów ostrej jaskry zamykającego się kąta).

W przypadku wzrostu ciśnienia podaje się tymolol 0.5% dwa razy dziennie, brymonidynę 0.2% lub 0.15% dwa razy dziennie lub oba.

Odpowiedź na leczenie jest podyktowana ciśnieniem, które często monitoruje się co 1-2 h, aż do uzyskania kontroli lub wyraźnego zmniejszenia; następnie jest zwykle monitorowany 1 lub 2 razy dziennie.

W celu zmniejszenia stanu zapalnego często podaje się krople midriatyczne (np. skopolamina 0.25% 3 razy dziennie lub atropina 1% 3 razy dziennie przez 5 dni) i miejscowe kortykosteroidy (np. octan prednizolonu 1% 4 do 8 razy dziennie przez 2 do 3 tygodni). i bliznowacenie.

W przypadku nawrotu krwawienia należy skonsultować się z okulistą w celu leczenia.

Podawanie kwasu aminokapronowego 50 do 100 mg/kg doustnie co 4 godziny (nie więcej niż 30 g/dobę) przez 5 dni lub kwasu traneksamowego 25 mg/kg doustnie 3 razy/dobę przez 5 do 7 dni może zmniejszyć nawracające krwawienia i miotonię lub leki rozszerzające źrenice należy również przepisać.

Rzadko nawracające krwawienia z jaskrą wtórną wymagają chirurgicznego usunięcia krwi.

Urazy i skaleczenia, ale także złamania oczodołu

Złamanie oczodołu występuje, gdy tępy uraz wypycha zawartość oczodołu przez jedną z bardziej delikatnych ścian oczodołu, zwykle podłogę.

Mogą również wystąpić pęknięcia przyśrodkowej ściany i dachu.

Krwotok oczodołowy może powodować powikłania, takie jak uwięźnięcie nerwu podoczodołowego, obrzęk powiek i wybroczyny.

Pacjenci mogą odczuwać ból oczodołu lub twarzy, podwójne widzenie, wytrzewienie, niedoczulicę policzka i wargi górnej (z powodu uszkodzenia nerwu podoczodołowego), krwawienie z nosa i rozedmę podskórną.

Należy również wykluczyć inne urazy lub złamania twarzy.

Diagnozę najlepiej przeprowadzić za pomocą cienkowarstwowej tomografii komputerowej przez szkielet twarzy.

Jeśli motoryka oka jest zaburzona (np. powodując podwójne widzenie), należy ocenić mięśnie zewnątrzgałkowe pod kątem oznak uwięźnięcia.

W przypadku podwójnego widzenia lub nieakceptowalnego kosmetycznie wydzieliny gardłowej może być wskazana naprawa chirurgiczna.

Należy poinformować pacjentów, aby unikali wydmuchiwania nosa, aby zapobiec zespołowi przedziału oczodołowego spowodowanemu refluksem powietrza.

Stosowanie miejscowego środka zwężającego naczynia krwionośne przez 2 do 3 dni może złagodzić krwawienie z nosa.

U pacjentów z zapaleniem zatok można stosować doustne antybiotyki.

Zespół przedziału oczodołowego

Zespół przedziału oczodołowego jest nagłym przypadkiem okulistycznym.

Zespół przedziału oczodołowego występuje, gdy ciśnienie śródgałkowe nagle wzrasta, zwykle z powodu urazu, powodując krwotok.

Objawy mogą obejmować nagłą utratę wzroku, a także podwójne widzenie, ból oka, obrzęk powiek i siniaki.

Badanie obiektywne może wykazać pogorszenie widzenia, chemozę, aferentną wadę źrenicy, wytrzeszcz, oftalmoplegię i podwyższone ciśnienie śródgałkowe.

Diagnoza ma charakter kliniczny i nie należy opóźniać leczenia przed obrazowaniem.

Leczenie polega na natychmiastowej bocznej kantolizie (operacyjne odsłonięcie bocznego ścięgna kątowego z nacięciem jego gałęzi dolnej), a następnie:

• Monitoring z możliwością hospitalizacji z podniesieniem wezgłowia łóżka do 45°.
• leczenie podwyższonego ciśnienia śródgałkowego jak w ostrej jaskrze zamykającego się kąta
• Odwrócenie jakiejkolwiek koagulopatii
• Zapobieganie dalszemu wzrostowi ciśnienia śródgałkowego (zapobieganie lub zmniejszanie bólu, nudności, kaszlu, napięcia, ciężkiego nadciśnienia)
• Aplikacja lodu lub zimnych okładów

Czytaj także:

Emergency Live jeszcze bardziej…Live: Pobierz nową darmową aplikację swojej gazety na iOS i Androida

Choroby autoimmunologiczne: piasek w oczach zespołu Sjögrena

Otarcia rogówki i ciała obce w oku: co robić? Diagnoza i leczenie

Wytyczne dotyczące pielęgnacji ran (część 2) – otarcia i skaleczenia opatrunkowe

Źródło:

MSD