Małe szarpnięcia i szarpnięcia, mrowienie i mrowienie, potrzeba poruszania nogami: to główne objawy „zespołu niespokojnych nóg”, zaburzenia neurologicznego, które dotyka w szczególności kobiety i występuje głównie pod koniec dnia lub w nocy

Zespół niespokojnych nóg: przyczyny tego zaburzenia

Jedną z głównych przyczyn tego zaburzenia jest fizjologiczny spadek dopaminy, neuroprzekaźnika, którego poziom spada szczególnie wieczorem, powodując wskazane objawy: układ dopaminergiczny pod korą mózgową składa się z neuronów kontrolujących ruch, a jego dysfunkcja wysyła nieprawidłowe sygnały do ​​mięśni powodujące niepokój i dyskomfort w kończynach dolnych.

Dlatego czujesz potrzebę poruszania się i spacerów, aby rozprostować nogi.

Spadek dopaminy występuje szczególnie w godzinach wieczornych i nocnych, co utrudnia zaśnięcie lub nawet przerywanie snu.

Osoby cierpiące na ten zespół cierpią również na bezsenność, ponieważ niepokój w kończynach dolnych łagodzi jedynie ruch, który zmusza pacjenta do wstawania z łóżka, a tym samym wpływa na jakość snu.

Zespół niespokojnych nóg: dwie formy tego samego zaburzenia

Istnieją dwie formy tego zespołu, znane jako forma pierwotna lub wtórna.

W pierwszym przypadku zespół ma charakter rodzinny lub idiopatyczny, dlatego przyczyna jest nieznana i zwykle pojawia się około 40 roku życia.

Z drugiej strony postać wtórna ma „późniejszy” początek i jest związana z innymi chorobami, zaburzeniami lub stanami, takimi jak niedobór żelaza, niewydolność nerek, cukrzyca typu 2, neuropatie obwodowe, takie jak te związane z mocznicą i cukrzycą, oraz zmiany w układzie pozapiramidowym, takie jak rdzeniowy uszkodzenia rdzenia, ale także zmiany hormonalne, takie jak menopauza, ciąża (szczególnie w trzecim trymestrze) i wreszcie choroby neurodegeneracyjne, takie jak choroba Parkinsona.

Diagnoza i leczenie

W celu zdiagnozowania tego zespołu nie są konieczne żadne badania instrumentalne ani inwazyjne, wystarczy jednak obserwacja kliniczna objawów przez neurologa.

Jeśli chodzi o leczenie, to w dużej mierze zależy to od nasilenia i częstotliwości występowania objawów i dyskomfortu: w niektórych przypadkach wystarczy działać na tryb życia, poprawiając jakość snu, np. chodzenie spać i wstawanie o regularnych porach, poświęcenie do czynności relaksacyjnych i ograniczania przyjmowania stymulantów przed snem.

Kiedy te codzienne środki nie wystarczą, kolejnym krokiem jest terapia lekowa: wśród najczęściej stosowanych leków są dipaninoagoniści i leki przeciwdrgawkowe.

Czytaj także:

COVID-19, Odkryto mechanizm powstawania skrzepliny tętniczej: badanie

Częstość występowania zakrzepicy żył głębokich (DVT) u pacjentów z MIDLINE

Zakrzepica żył głębokich kończyn górnych: jak radzić sobie z pacjentem z zespołem Pageta-Schroettera

Zakrzepica żylna: od objawów do nowych leków

Źródło:

Humanitas