Efektywne zarządzanie i wentylacja dróg oddechowych: porady 10
Utrzymanie drożności dróg oddechowych BLS i zabezpieczenie dróg oddechowych ALS poprzez intubację dotchawiczą może być dynamicznym i trudnym przedsięwzięciem, wymagającym skoordynowanych wysiłków wielu ratowników.
W związku z tym korzystne jest stosowanie metod i technik, które pomagają osiągnąć cel, jakim jest skuteczna konserwacja i wentylacja dróg oddechowych.
Oto 10 wskazówek w stopniowej progresji, która obejmuje całe spektrum BLS do zarządzania i wentylacji dróg oddechowych ALS.
- Ustaw pacjenta w optymalnej pozycji, aby otworzyć drogę oddechową
Im bardziej otwarte są drogi oddechowe, tym niższe ciśnienie i objętość wentylacji są potrzebne do skutecznej wentylacji. Richard Levitan, jeden z pierwszych lekarzy medycyny ratunkowej, który stosuje kamerę powietrzną i jest autorem artykułów do badań nad zarządzaniem dróg oddechowych 20, twierdzi, że stworzenie patentowej otwartej drogi oddechowej jest procesem trzystopniowym:
- Umieść pacjenta we właściwej pozycji;
- Włożyć doustne lub nosowe drogi oddechowe;
- Podnieś żuchwę i struktury żuchwowe.
- Użyj wspomagania powietrznego BLS.
U każdego otrzymującego pacjenta należy zastosować środki wspomagające drożność dróg oddechowych BLS wentylacja nadciśnieniowa chyba że istnieją bezwzględne przeciwwskazania do ich stosowania. Jest to rzadki pacjent, u którego nie można zastosować dróg oddechowych ustno-gardłowych lub nosowo-gardłowych.
- Podczas udrażniania dróg oddechowych należy wykonać manewr wysunięcia szczęki.
Manewr wysuwania szczęki jest niezwykle skutecznym sposobem uniesienia szczęki i gny, przemieszczenia ich do przodu oraz podniesienia języka z części ustnej gardła, zapobiegając w ten sposób zamknięciu dróg oddechowych.
Docisk szczęk jest bardzo skuteczny, gdy jest używany z Drogi oddechowe BLS dodatek. Ponadto może być stosowany u pacjentów z podejrzeniem urazu kręgosłupa szyjnego, u których kręgosłup szyjny musi być utrzymywany w neutralnej pozycji w linii.
- Użyj 2-ratowniczego BVM i techniki emanencji późnej, aby uzyskać dobre uszczelnienie maski.
Uzyskanie odpowiedniego uszczelnienia maski na twarzy pacjenta może być jednym z trudniejszych elementów utrzymania i wentylacji dróg oddechowych.
O ile jest to możliwe, wentylacja worka-maski powinna być wykonywana przez dwóch ratowników, jeden dla trzymania uszczelki maski dwoma rękami, a drugi dla wyciskania maski worka z odpowiednią szybkością.
O ile to możliwe, ratownik z największym doświadczeniem w utrzymywaniu drożności dróg oddechowych powinien być odpowiedzialny za uszczelnienie maski i mniej doświadczony ratownik odpowiedzialny za wentylację.
- Przewietrzyć pacjenta za pomocą długich czasów wdechu, z najmniejszą wymaganą objętością oddechową i tak małą, jak to konieczne, aby osiągnąć optymalne natlenienie.
Cel podczas wentylacji BVM jest wystarczający dotlenienie bez wdmuchiwania żołądka lub generowanie niepotrzebnie wysokiego ciśnienia w klatce piersiowej.
Osiąga się to poprzez angażowanie się w praktyki, które pozwalają uniknąć wysokiego ciśnienia w drogach oddechowych podczas wentylacji BVM, takie jak optymalne otwieranie dróg oddechowych, dłuższe czasy wdechu, mniejsze objętości oddechowe i wentylacja z możliwie najniższą szybkością.
- Ustaw pacjenta na bezpośrednią laryngoskopię i intubację dotchawiczą.
Wentylowałeś pacjenta BVM i zdecydowałeś, że intubacja dotchawicza jest konieczna. Czy jest optymalna pozycja dla bezpośrednia laryngoskopia, który najlepiej wyrównuje anatomię dróg oddechowych i zapewnia największe prawdopodobieństwo dobrego spojrzenia na otwór głośni i większe prawdopodobieństwo sukcesu przy pierwszym przejściu?
Odpowiedź brzmi: tak, pozycja na szczycie głowy. Pozycjonowanie pacjenta za pomocą kanału słuchowego na tej samej płaszczyźnie poziomej co ich nacięcie na brzegu serca maksymalizuje wymiary górnych dróg oddechowych i ułatwia bezpośrednią laryngoskopię poprzez dopasowanie osi gardła i krtani, zwiększając ekspozycję otworu głosowego.
- Rozważ zastosowanie natlenienia bezdechu podczas intubacji dotchawiczej.
Przygotowałeś pacjenta do bezpośredniej laryngoskopii i próby intubacji dotchawiczej. Wiesz, że podczas próby intubacji nie będziesz wentylować pacjenta (będzie bezdechowy), a co za tym idzie, jego SpO2 może upaść.
Udowodniono, że natlenienie bezdechu wydłuża czas trwania bezdechu bez hipoksji podczas intubacji w szybkiej sekwencji i jest osiągane przez umieszczenie kaniuli nosowej na pacjencie i dostarczenie tlenu o prędkości 15 l / min podczas próby intubacji.
- Użyj zewnętrznej manipulacji krtani, aby uzyskać najlepszy możliwy widok krtani.
Wyraźnie zostało to pokazane zewnętrzna manipulacja krtani (ELM) może poprawić widok krtani podczas intubacji dotchawiczej. Dwa ELM powszechnie stosowane są metody: laryngoskopia dwuręczna i manewr BURP.
Laryngoskopia dwuręczna (tak nazwany, ponieważ laryngoskopista używa podczas zabiegu dwóch rąk) polega na zewnętrznej manipulacji krtani pacjenta prawą ręką, podczas gdy lewa trzyma laryngoskop.
Połączenia BEKNIĘCIE (nacisk w tył, w górę i w prawo) manewr wykonuje samodzielnie asystent, podczas gdy laryngoskopię wykonuje jego partner. Jest to w pewnym sensie wykonywane na ślepo, przewidując, że przemieszczenie spowoduje lepszy widok krtani.
- Użyj intubatora do intubacji.
Wprowadzenie intubacji do intubacji do intubacji tchawicy, zwane potocznie bougie, jest prostym i niedrogim sposobem na zwiększenie odsetka powodzeń. Jest najbardziej skuteczny w sytuacjach, w których widoczna jest tylko nagłośnia, a nie struny głosowe lub arytenoidy.
Jak skuteczny jest bougie w zwiększaniu skuteczności intubacji dotchawiczej? W jednym z badań skuteczność intubacji dotchawiczej poprawiła się z 66% przy użyciu mandrynu tylko do 96% przy użyciu bougie.
- Potwierdź umieszczenie tuby w tchawicy za pomocą końcowej detekcji dwutlenku węgla.
Wykazano, że wizualizacja rurki dotchawiczej przechodzącej przez struny głosowe nie jest wiarygodną metodą potwierdzenia umieszczenia rurki dotchawiczej w tchawicy. Ponadto osłuchiwanie klatki piersiowej pod kątem dźwięków oddechu, osłuchiwanie nadbrzusza w przypadku braku dźwięków wentylacyjnych w żołądku oraz obserwacja ruchu ściany klatki piersiowej podczas wentylacji to „notorycznie niedokładne metody potwierdzania położenia rurki dotchawiczej”.
Standardem potwierdzenia położenia rurki intubacyjnej i metodą zalecaną przez AHA jest ciągła kapnografia fali.
