Choroby autoimmunologiczne: pielęgnacja i leczenie bielactwa nabytego
Bielactwo nabyte jest chorobą autoimmunologiczną charakteryzującą się niszczeniem komórek wytwarzających melaninę (melanocytów) przez komórki odpornościowe (cytotoksyczne limfocyty T)
Objawia się obecnością białych plam na skórze: są to plamy hipochromiczne/achromiczne spowodowane brakiem barwnika melanicznego w dotkniętych obszarach skóry.
Jak wszystkie choroby autoimmunologiczne, bielactwo ma nieprzewidywalny przebieg, a jego postępowanie terapeutyczne jest bardzo złożone
Pacjenci z bielactwem bardzo cierpią z powodu tego stanu, w którym zaburzenia estetyczne mogą mieć szkodliwe konsekwencje psychologiczne i społeczne.
Pacjenci uważają ten stan za oszpecający, co jest przyczyną obniżenia ich samooceny i jakości życia, zwłaszcza gdy dotyczy to najbardziej widocznych obszarów, takich jak twarz.
Z tego powodu niezbędne jest odpowiednie podejście terapeutyczne, które łączy terapie lekowe ze wsparciem psychologicznym.
Istnieją dowody na poparcie znaczenia psychologicznego wsparcia poznawczo-behawioralnego w powrocie do akceptacji własnego wizerunku, co skutkuje poprawą na poziomie psychologicznym, która znajduje odzwierciedlenie w przebiegu choroby.
Terapia bielactwa ma na celu przywrócenie pierwotnego wyglądu skóry, stabilizację procesu depigmentacji i promowanie repigmentacji plastrów.
Biorąc pod uwagę, że melanocyty powoli reagują na terapię, dla uzyskania zadowalających wyników należy zaplanować przedział czasowy 6-12 miesięcy.
Terapia lokalna na bielactwo
Terapia miejscowa bielactwa nabytego polega na aplikacji na poziomie plastrów kremów na bazie kortyzonu (miejscowe kortykosteroidy) 1-2 razy dziennie przez zmienny okres 2-4 miesięcy lub inhibitorów kalcyneuryny (takrolimus i pimekrolimus).
Leczenie miejscowymi kortykosteroidami jest zalecane tylko w przypadku bielactwa zlokalizowanego.
U dzieci zalecane są kortykosteroidy o mniejszej sile działania lub inhibitory kalcyneuryny, szczególnie w bardziej wrażliwych obszarach, gdzie kortykosteroidy są przeciwwskazane.
Zachęcające wyniki uzyskano również z laserem excimerowym, który jest w stanie emitować monochromatyczne światło podobne do UVB stosowanego w fototerapii, z różnicą większej selektywności dla plam bielactwa.
Dlatego jest szczególnie wskazany u pacjentów z postaciami zlokalizowanymi, również w połączeniu z miejscową terapią miejscową.
Fototerapia UVB i helioterapia w leczeniu bielactwa nabytego
W przypadku bardziej rozlanej postaci bielactwa leczeniem pierwszego wyboru jest fototerapia wąskopasmowa UVB (NB-UVB), terapia wykorzystująca lampy, dzięki którym wykorzystuje się korzystny wpływ promieni UVB na stymulację melanocytów w celu promowania repigmentacji plastrów.
Mikrofototerapia opiera się na ekspozycji na światło UVB tylko na poziomie dotkniętych obszarów, z redukcją całkowitej dawki ekspozycji i korzyścią polegającą na niezwiększaniu kontrastu kolorystycznego między zdrową skórą a łatami.
Zaleca się tylko wtedy, gdy dotknięty obszar nie przekracza 20 procent powierzchni ciała.
Fototerapia jest często łączona z terapią miejscową i przyjmowaniem suplementów zawierających witaminy i pulę antyoksydantów (kwas alfa-liponowy, ekstrakt z Polypodium leucomotos, witamina C, witamina E), które wspomagają proces repigmentacji.
Obecnie na rynku dostępnych jest wiele różnych suplementów mających na celu stymulację pigmentacji, które można przyjmować samodzielnie lub w połączeniu z fototerapią lub helioterapią.
Przydatne może być podawanie witaminy D, która jest zalecana w przypadku choroby autoimmunologicznej ze względu na jej działanie immunomodulujące.
Ponadto posiada również receptory obecne na poziomie melanocytów, co prowadzi do spekulacji, że jej korzystny efekt mógłby być wywierany również bezpośrednio na poziomie melanocytów. Dawkę podawanej witaminy D należy ustalić po zmierzeniu wartości podstawowych.
W okresie letnim fotoekspozycja może być traktowana jako prawdziwy zabieg
Aby zwiększyć skuteczność terapeutyczną promieni UVB na plastry, przydatne może być zastosowanie na poziomie odbarwionych obszarów fotoprotektorów specyficznych dla bielactwa, które mają za zadanie zapobiegać oparzeniom słonecznym poprzez stymulację efektu helioterapeutycznego w kompensacji.
W związku z tym konieczne jest nałożenie kremu przeciwsłonecznego SPF 50+ na zdrowe obszary, aby zmniejszyć ich pigmentację, a tym samym zminimalizować kontrast kolorów.
W przypadku braku odpowiedzi na terapie, nauka technik kamuflażu za pomocą kosmetyków nieprzezroczystych może być pomocna w poprawie wyglądu kosmetycznego skutkującej poprawą jakości życia pacjenta.
W uniwersalnych postaciach bielactwa nabytego można rozważyć możliwość depigmentacji obszarów pigmentacji resztkowej konkretnymi produktami, jednak zarezerwowane tylko dla starannie wyselekcjonowanych przypadków ze względu na możliwe skutki uboczne takich substancji, psychologiczny wpływ trwałej depigmentacji oraz wynikająca z tego wysoka światłoczułość.
Czy planuje się coś nowego w leczeniu bielactwa?
Obecnie lek ze szczególnym wskazaniem na bielactwo nie został jeszcze zatwierdzony.
Pewną nadzieję dają inhibitory kinazy JAK, Ruxolitinib i Tofacitinib, leki, które mogą hamować aktywność cytotoksycznych limfocytów odpowiedzialnych za niszczenie melanocytów u pacjentów z bielactwem nabytym.
Wykazano, że tofacytynib, obecnie zatwierdzony do leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów, jest skuteczny w repigmentacji plastrów bielactwa u pacjentów leczonych z powodu reumatoidalnego zapalenia stawów.
Biorąc pod uwagę poważne działania niepożądane tych leków podawanych ogólnoustrojowo, zainteresowanie skupiło się na opracowaniu preparatów do stosowania miejscowego.
Niedawne badanie, w którym zbadano skuteczność kremu zawierającego ruksolitynib, dostarczyło zachęcających wyników i otworzyło nowe perspektywy dla miejscowego leczenia bielactwa nabytego.
Czytaj także:
Emergency Live jeszcze bardziej…Live: Pobierz nową darmową aplikację swojej gazety na iOS i Androida
Bielactwo, dermatolog: „Złagodzone dzięki innowacyjnym metodom terapeutycznym”
SkinNeutrAll®: Checkmate dla szkodliwych dla skóry i łatwopalnych substancji
Łuszczyca, ponadczasowa choroba skóry
Bielactwo, dermatolog: „Złagodzone dzięki innowacyjnym metodom terapeutycznym”
Bielactwo: co powoduje i jak je leczyć
Fototerapia w leczeniu łuszczycy: co to jest i kiedy jest potrzebna
Bielactwo: co to jest i jak to rozpoznać