Overactieve schildklier (hyperthyreoïdie): wat zijn de symptomen en hoe deze te behandelen

By Cristiano Antonino On 14-2023-XNUMX

Een overactieve schildklier, ook wel hyperthyreoïdie of thyreotoxicose genoemd, is een aandoening waarbij de schildklier een overmatige hoeveelheid schildklierhormonen produceert.

De schildklier is een kleine, vlindervormige klier in de nek, vlak voor de luchtpijp.

Het produceert hormonen die zaken als hartslag en lichaamstemperatuur beïnvloeden.

Het hebben van te veel van deze hormonen kan onaangename en mogelijk ernstige problemen veroorzaken die mogelijk moeten worden behandeld.

Een overactieve schildklier kan iedereen treffen, maar het komt ongeveer 10 keer vaker voor bij vrouwen dan bij mannen en komt meestal voor tussen de 20 en 40 jaar.

Symptomen van hyperthyreoïdie

Een overactieve schildklier kan een breed scala aan symptomen veroorzaken, waaronder:

nervositeit, angst en prikkelbaarheid
stemmingswisselingen
moeite met slapen
aanhoudende vermoeidheid en zwakte
gevoeligheid voor warmte
zwelling van de nek door een vergrote schildklier (struma)
een onregelmatige en/of ongewoon snelle hartslag (hartkloppingen)
spasmen of tremoren
gewichtsverlies

Raadpleeg een arts als u symptomen heeft van een overactieve schildklier.

Ze zullen je vragen naar je symptomen en als ze denken dat je een schildklierprobleem hebt, kunnen ze een bloedtest regelen om de werking van je schildklier te controleren.

Als uit het bloedonderzoek blijkt dat u een overactieve schildklier heeft, kunt u worden doorverwezen voor verder onderzoek om de oorzaak te achterhalen.

Behandelingen voor een overactieve schildklier

Een overactieve schildklier is over het algemeen goed te behandelen.

De belangrijkste behandelingen zijn:

medicatie die voorkomt dat de schildklier een overmatige hoeveelheid schildklierhormonen produceert
behandeling met radioactief jodium - waarbij een soort radiotherapie wordt gebruikt om schildkliercellen te vernietigen, waardoor hun vermogen om schildklierhormonen te produceren wordt verminderd
operatie om een deel of de gehele schildklier te verwijderen, zodat deze geen schildklierhormonen meer produceert

Elk van deze behandelingen heeft voor- en nadelen.

Meestal gaat u naar een hormoonspecialist (endocrinoloog) om te bespreken welke behandeling voor u het beste is.

Oorzaken van hyperthyreoïdie

Er zijn verschillende redenen waarom uw schildklier overactief kan worden.

Deze omvatten:

Ziekte van Graves - een aandoening waarbij het immuunsysteem per ongeluk de schildklier aanvalt en beschadigt (ongeveer 3 op de 4 mensen met een overactieve schildklier hebben de ziekte van Graves)
knobbeltjes (knobbeltjes) op de schildklier – dit extra schildklierweefsel kan schildklierhormonen produceren, waardoor de spiegels te hoog worden
bepaalde medicijnen zoals amiodaron, die kunnen worden gebruikt om een onregelmatige hartslag (aritmie) te behandelen

Bijkomende problemen in verband met hyperthyreoïdie

Een overactieve schildklier kan soms tot verdere problemen leiden, vooral als deze niet wordt behandeld of niet goed onder controle wordt gehouden.

Deze omvatten:

oogproblemen – zoals oogirritatie, dubbel zien of uitpuilende ogen
zwangerschapscomplicaties - zoals pre-eclampsie, vroeggeboorte of miskraam
een schildklierstorm - een plotselinge, levensbedreigende opflakkering van symptomen

Een overactieve schildklier (hyperthyreoïdie) kan een breed scala aan symptomen veroorzaken, hoewel het onwaarschijnlijk is dat u ze allemaal ervaart.

Hyperthyreoïdie kan ook de volgende fysieke symptomen veroorzaken

zwelling van de nek veroorzaakt door een vergrote schildklier (struma)
een onregelmatige en/of ongewoon snelle hartslag (hartkloppingen)
spasmen of tremoren
hete huid en overmatig zweten
rode handpalmen
losse vingernagels
een verhoogde, jeukende uitslag bekend als urticaria (netelroos)
fragmentarisch of dunner wordend haar
gewichtsverlies, vaak ondanks een verhoogde eetlust
oogproblemen, zoals roodheid, droogheid of zichtproblemen (zie complicaties van een overactieve schildklier)

Raadpleeg een arts als u denkt dat u een overactieve schildklier heeft (hyperthyreoïdie)

Een diagnose zal gebaseerd zijn op de symptomen en de resultaten van een bloedtest die de werking van de schildklier evalueert.

Bloedonderzoek voor schildklierfunctie

Een huisarts kan een bloedtest regelen om de schildklierhormoonspiegels te controleren.

Dit staat bekend als een schildklierfunctietest.

De test controleert niveaus van:

schildklierstimulerend hormoon (TSH) – een hormoon geproduceerd door de hypofyse (een klier aan de basis van de hersenen) die de productie van schildklierhormonen reguleert
triiodothyronine (T3) – een van de belangrijkste schildklierhormonen
thyroxine (T4) – een ander belangrijk schildklierhormoon

Uw schildklierhormoonspiegels worden vergeleken met wat normaal is voor een gezond persoon van uw leeftijd.

Een laag TSH-gehalte en hoge T3- en/of T4-waarden duiden meestal op een overactieve schildklier.

Artsen kunnen naar deze metingen verwijzen als 'vrij' T3 en T4 (FT3 en FT4).

Wat als normaal wordt beschouwd, is afhankelijk van zaken als uw leeftijd en de exacte testtechniek die door het laboratorium wordt gebruikt.

Hyperthyreoïdie, verder onderzoek

Als uw schildklierhormoonspiegels hoog zijn, wordt u mogelijk doorverwezen naar een specialist voor verder onderzoek om erachter te komen wat de oorzaak is.

Verdere bloedonderzoeken

U kunt nog een bloedtest ondergaan om te zoeken naar anti-schildklierantilichamen.

Deze worden meestal gevonden als u de ziekte van Graves heeft, een veelvoorkomende oorzaak van een overactieve schildklier.

Een bloedtest genaamd erytrocytbezinkingssnelheid (ESR) kan ook worden uitgevoerd om te controleren op ontsteking in het lichaam.

Als er tekenen van ontsteking zijn, wordt de toename van schildklierhormonen veroorzaakt door thyroiditis (ontsteking van de schildklier).

Schildklierscan

Een schildklierscan kan worden gebruikt om te zoeken naar problemen zoals knobbeltjes (knobbeltjes) op de schildklier.

U wordt gevraagd een kleine hoeveelheid van een licht radioactieve stof in te slikken die door uw schildklier wordt opgenomen.

Het kan ook via injectie worden toegediend.

Vervolgens wordt een scan uitgevoerd om te zien hoeveel van de stof is opgenomen en om de grootte en vorm van de schildklier te onderzoeken.

Een overactieve schildklier (hyperthyreoïdie) is over het algemeen goed te behandelen

Meestal wordt u doorverwezen naar een hormoonspecialist (endocrinoloog) die uw behandeling zal plannen.

De belangrijkste behandelingen zijn:

geneeskunde
behandeling met radioactief jodium
chirurgie

Geneesmiddel

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Geneesmiddelen die thionamiden worden genoemd, worden vaak gebruikt om een overactieve schildklier te behandelen.

Ze voorkomen dat uw schildklier overtollige hormonen produceert.

De belangrijkste gebruikte soorten zijn carbimazol en propylthiouracil.

U zult het geneesmiddel gewoonlijk 1 tot 2 maanden moeten innemen voordat u enig voordeel merkt.

In de tussentijd kunt u ook een ander geneesmiddel krijgen, een bètablokker genaamd, om enkele van uw symptomen te verlichten.

Zodra de schildklierhormoonspiegels onder controle zijn, kan de dosis geleidelijk worden verlaagd en vervolgens worden stopgezet.

Maar sommige mensen moeten gedurende meerdere jaren of misschien hun hele leven medicatie blijven gebruiken.

Bijwerkingen

Tijdens de eerste twee maanden ervaren sommige mensen de volgende bijwerkingen

niet goed voelen
hoge temperatuur
hoofdpijn
pijnlijke gewrichten
veranderde smaak
maagpijn
een jeukende uitslag

Deze zouden moeten verdwijnen naarmate uw lichaam aan het geneesmiddel went.

Een minder vaak voorkomende maar ernstiger bijwerking is een plotselinge daling van het aantal witte bloedcellen (agranulocytose), waardoor u erg kwetsbaar kunt worden voor infecties.

Neem onmiddellijk contact op met uw arts als u symptomen van agranulocytose ervaart, zoals hoge koorts, keelpijn of een aanhoudende hoest.

Er kan een bloedonderzoek worden georganiseerd om het aantal witte bloedcellen te controleren.

Behandeling met radioactief jodium

Behandeling met radioactief jodium is een soort radiotherapie die wordt gebruikt om de cellen van de schildklier te vernietigen, waardoor de hoeveelheid hormonen die deze kan produceren, wordt verminderd.

Het is een zeer effectieve behandeling die een overactieve schildklier kan genezen.

U krijgt een drankje of capsule met jodium en een lage dosis straling die door de schildklier wordt opgenomen.

De meeste mensen hebben maar één behandeling nodig.

Het kan enkele weken of maanden duren voordat u de volledige voordelen voelt, dus misschien moet u gedurende een korte periode medicijnen gebruiken, zoals carbimazol of propylthiouracil.

De stralingsdosis die wordt gebruikt tijdens de behandeling met radioactief jodium is erg laag, maar er zijn enkele voorzorgsmaatregelen die u na de behandeling moet nemen:

vermijd langdurig nauw contact met kinderen en zwangere vrouwen gedurende meerdere dagen of weken
vrouwen moeten gedurende ten minste 6 maanden voorkomen dat ze zwanger worden
mannen mogen zich gedurende ten minste 4 maanden niet voortplanten

Behandeling met radioactief jodium is niet geschikt voor zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven.

Het is ook niet geschikt als uw overactieve schildklier ernstige oogproblemen veroorzaakt.

Chirurgie

Af en toe kan een operatie worden aanbevolen om de schildklier geheel of gedeeltelijk te verwijderen.

Dit kan de beste optie zijn als:

uw schildklier is ernstig opgezwollen door een groot struma
u ernstige oogproblemen heeft die worden veroorzaakt door een overactieve schildklier
u kunt geen andere, minder ingrijpende behandelingen ondergaan
uw symptomen komen terug na het proberen van andere behandelingen

Het wordt meestal aanbevolen om de hele schildklier te verwijderen, omdat dit voorkomt dat de symptomen van hyperthyreoïdie opnieuw verschijnen.

Maar je zult de rest van je leven medicijnen moeten slikken om het ontbreken van een schildklier te compenseren.

Dit zijn dezelfde medicijnen die worden gebruikt om een hypoactieve schildklier te behandelen.

Raadpleeg een arts als u denkt dat u een overactieve schildklier heeft (hyperthyreoïdie).