Gebroken rib (ribfractuur): symptomen, oorzaken, diagnose en behandeling

By Cristiano Antonino On 18 mei 2022

Een ribfractuur is een vrij veel voorkomende blessure, bestaande uit de min of meer ernstige breuk van de ribben van de borstkas

Vaak treft de breuk slechts één rib; in bijzonder ongelukkige gevallen kan het echter meerdere aangrenzende ribben tegelijk aantasten (meervoudige ribfractuur)

De ribben die het vaakst een breuk oplopen, zijn die in het midden van de ribbenkast. Fracturen van de bovenste ribben (eerste en tweede) volgen meestal gezichtstrauma of slagen op het hoofd.

Oorzaken van een ribfractuur

De meest voorkomende oorzaak van een ribfractuur is ernstig trauma aan de borstkas.

Trauma van een zodanige intensiteit dat een of meer ribben breken, kan optreden tijdens een auto-ongeluk, een val of een aanrijding op een speelplaats tijdens het beoefenen van een sport.

Naast traumatische gebeurtenissen kunnen ribfracturen ook optreden:

Een zeer luide hoest. Het klinkt misschien vreemd, maar bijzonder hevig hoesten kan leiden tot een breuk van de botten waaruit de ribbenkast bestaat.
Een repetitieve beweging op het werk of tijdens het sporten. Op deze momenten spreken artsen beter van een stressribfractuur. Twee mogelijke sportactiviteiten die een stressribfractuur kunnen veroorzaken, zijn golf en roeien.

Risicofactoren voor een ribfractuur

Risicofactoren voor een ribfractuur zijn onder meer:

Osteoporose. Osteoporose is een systemische skeletziekte, die ernstige verzwakking van de botten veroorzaakt. Deze verzwakking is het gevolg van een vermindering van de botmassa, die op zijn beurt een gevolg is van de verslechtering van de microarchitectuur van botweefsel. Daarom zijn mensen met osteoporose vatbaarder voor fracturen omdat ze fragielere botten hebben dan normaal.
Deelname aan contactsporten. Het beoefenen van sporten waarbij fysiek contact betrokken is, brengt een hoog risico op fracturen met zich mee, niet alleen in de onderste of bovenste ledematen, maar ook in de borstkas. De sporters die het meeste risico lopen, zijn rugby-, voetbal-, American football-, ijshockey- en basketbalspelers.
Neoplastische laesies van de ribben. Een kwaadaardige tumor die in een rib ontstaat, verzwakt de rib, waardoor deze kwetsbaarder wordt en bijzonder vatbaar voor breuken.

Symptomen en complicaties

Het kenmerkende symptoom van een fractuur is gelokaliseerde pijn op het punt van botbreuk.

De pijnsensatie varieert van patiënt tot patiënt, afhankelijk van de locatie, het aantal aangetaste ribben en de individuele pijntolerantie.

Pijn na een breuk in de ribben heeft de neiging om in bepaalde omstandigheden te verergeren:

Wanneer de patiënt diep ademhaalt.
Met compressie van het geblesseerde borstgebied.
Met draaiende en buigende bewegingen van het lichaam.

Als de patiënt door zeer intense pijn niet normaal kan ademen, heeft hij/zij de neiging om te lijden aan:

Kortademigheid
Hoofdpijn
Duizeligheid, licht gevoel in het hoofd, vermoeidheid en/of slaperigheid
Angst en rusteloosheid

Vaak, wanneer de oorzaak van de breuk trauma is, verschijnen er twee tekenen op het thoracale gebied die betrokken zijn bij de impact die zeker niet onopgemerkt blijven: zwelling en hematoom.

Meervoudige fracturen: wat zijn de risico's?

Als de ribfractuur meervoudig is, kan dit leiden tot een mogelijk dodelijke medische aandoening, aangeduid met de term 'ribvolet'.

Wanneer medische hulp inroepen?

Als ze ernstige en blijvende pijn ervaren en moeite hebben met ademhalen, moeten mensen die een ernstig borsttrauma hebben gehad medische hulp inroepen of naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gaan.

Complicaties bij een ribfractuur

Indien ernstig of onbehandeld, kan een breuk van een of meer ribben tot verschillende complicaties leiden, waaronder:

Verwonding van de belangrijkste thoracale bloedvaten. Dit gebeurt wanneer de breuk de eerste drie paar bovenste ribben treft. Schade aan de aorta of de andere grote vaten van de thorax wordt veroorzaakt door een van de twee puntige botstompen die het gevolg zijn van de breuk.
Verwonding aan een van de longen. De ribben die, indien gebroken, de longen kunnen beschadigen, bevinden zich in het midden van de ribbenkast. Net als voorheen is het een van de twee scherpe benige stompen, die ontstaan na een gebroken bot, die de longen 'prikt'. Het belangrijkste gevolg van een longbeschadiging door een rib is de ineenstorting van de long zelf, doordat lucht en bloed de pleuraholte binnendringen. In de geneeskunde is deze aandoening ook bekend als pneumothorax (PNX).
Letsel aan de milt, lever of nieren. Deze drie organen lopen het risico beschadigd te raken wanneer de breuk de onderste ribben aantast en zodanig is dat er zeer scherpe ledematen ontstaan.
Longontsteking en andere longaandoeningen. Het onvermogen om diep te ademen, omdat dit pijn veroorzaakt, kan zelfs leiden tot ernstige longontsteking.

Verschillen met gebarsten rib

Het symptomatische aspect dat een ribfractuur het meest onderscheidt van een scheur is het feit dat er in het laatste geval geen risico is op letsel aan de inwendige organen van de borstkas.

Diagnose

Over het algemeen omvat de diagnostische procedure voor het opsporen van een ribfractuur ten eerste een grondig objectief onderzoek en ten tweede het uitvoeren van een reeks instrumentele onderzoeken, die in sommige gevallen behoorlijk ingrijpend zijn.

Omdat een gebroken rib tot gevaarlijke complicaties kan leiden, is het erg belangrijk om de juiste diagnose te stellen.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Dit verklaart waarom artsen, in aanwezigheid van ribpijn, bijzonder nauwgezet zijn om de exacte oorzaak van het huidige symptomatologische beeld te begrijpen.

OBJECTIEF ONDERZOEK

Tijdens het objectieve onderzoek onderzoekt de arts de patiënt, op zoek naar eventuele uitwendige klinische symptomen (hematomen, zwelling, enz.), en stelt hem/haar vragen over de symptomen:

Wat zijn ze?
Na welke gebeurtenis verschenen ze?
Welke bewegingen of gebaren verergeren hun intensiteit?

Dit soort vragen maken het mogelijk om in grote lijnen het onderliggende probleem te begrijpen en de oorzaak ervan.

Na de vragenlijst eindigt het objectieve onderzoek met palpatie van het pijnlijke gebied (om te zien wat de reactie van de patiënt is), auscultatie van de longen en het hart (op zoek naar abnormale geluiden) en onderzoek van het hoofd, nek, spinal koord en buik.

INSTRUMENTELE EXAMENS

Instrumentele onderzoeken zijn essentieel, omdat de informatie die ze opleveren een correcte en veilige einddiagnose mogelijk maakt.

Voorgeschreven procedures kunnen zijn:

Röntgenstralen. Ze maken de detectie van de meeste ribfracturen mogelijk. In feite hebben ze alleen beperkingen in de aanwezigheid van 'verse' en niet schone ribfracturen. Röntgenstraling is ioniserende straling die schadelijk is voor de gezondheid; er moet echter aan worden herinnerd dat de dosis van dergelijke straling minimaal is.

CT-SCAN. Het biedt een reeks driedimensionale afbeeldingen die de interne anatomie van het lichaam heel duidelijk weergeven. Het is erg handig voor het analyseren van niet alleen de botten van de hele ribbenkast, maar ook de gezondheid van de thoracale bloedvaten, longen en buikorganen. Het is gebaseerd op het gebruik van niet te verwaarlozen hoeveelheden ioniserende straling.
Nucleaire magnetische resonantie beeldvorming (NMR). Dit is een radiologisch onderzoek waarbij de patiënt wordt blootgesteld aan volledig ongevaarlijke magnetische velden, zonder dat schadelijke ioniserende straling nodig is. Net als CT is het nuttig voor het evalueren van een breed scala aan elementen: ribben, bloedvaten die door de borstkas gaan, longen en organen van de buik.
Bot scintigrafie. Dit is een zeer gevoelig nucleair geneeskundig onderzoek, omdat het eventuele botveranderingen laat zien, zelfs de minst voor de hand liggende. Juist vanwege de gevoeligheid schrijven artsen het voor wanneer ze minimale breuken vermoeden, die bij eerdere instrumentele onderzoeken niet zichtbaar zijn. Dergelijke fracturen zijn die die een repetitief gebaar of een luide hoest kan veroorzaken. Helaas is het een nogal invasieve diagnostische techniek. In feite gaat het om de veneuze injectie van een radioactief medicijn.

Behandeling van ribfractuur

De behandeling die artsen toepassen in het geval van een ribfractuur omvat rust, het aanbrengen van ijs op de pijnlijke plek en het nemen van pijnstillende medicijnen.

Tot de meest voorgeschreven pijnstillers behoren aspirine, aspirinederivaten en ibuprofen.