Artrose: definitie, oorzaken, symptomen, diagnose en behandeling

By Cristiano Antonino On Juni 5, 2023

Osteoartrose is een degeneratieve en chronische ziekte die het langzame proces van erosie en dunner worden van het gewrichtskraakbeen aantast, en ook anatomische veranderingen veroorzaakt in de omliggende weefsels en spieren, met negatieve effecten op de normale gewrichtsbeweging van de patiënt.

Volgens wetenschappelijke literatuur zijn degenen die het meest door artrose worden getroffen ouder dan 70 jaar, vanwege het fysiologische verouderingsproces dat spieren en botten aantast.

Het wordt echter steeds minder zeldzaam dat de diagnose ook wordt gesteld bij patiënten tussen de 40 en 50 jaar

Het geslacht dat het meest wordt getroffen, lijkt vrouwen te zijn, om redenen die verband houden met de menopauze en de daaruit voortvloeiende hormonale veranderingen.

Bij jongeren treft de ziekte vooral jongens, omdat zij meer vatbaar zijn voor werk- en/of sportgerelateerde belasting en trauma's.

Gewrichtskraakbeen is een zeer belangrijk weefsel voor ons organisme

Hard, maar extreem elastisch, bedekt de botten en heeft de taak om als beschermend kussen voor hen te fungeren.

Een soort 'schokdemper' tegen de wrijving, stoten en wrijven waaraan de botten voortdurend worden blootgesteld tijdens beweging.

De normale weerstand van het kraakbeen kan namelijk in het gedrang komen door voortdurende belasting, een verkeerde houding en een hele reeks aandoeningen die tot een langzame erosie leiden: dit is de oorsprong van artrose.

De gewrichten die het zwaarst worden getroffen door artrose zijn de gewrichten die het grootste deel van het lichaamsgewicht dragen, namelijk voornamelijk de heupen, knieën, hals- en lendenwervels, maar ook de kleine gewrichten van handen en voeten.

Artrose, wat is het?

Kraakbeen speelt een zeer belangrijke rol vanwege het vermogen om de microtrauma's en spanningen op te vangen waaraan gewrichten herhaaldelijk worden blootgesteld.

Met het vorderen van de leeftijd wordt het kraakbeen echter geleidelijk dunner en regenereert het niet, waardoor de gewrichtsoppervlakken niet meer kunnen glijden en bewegen zoals bij een jongere persoon.

Daarom kunnen we kraakbeen definiëren als een fundamenteel weefsel, omdat het botten in de loop van de tijd beschermt.

Wanneer een bot wordt blootgesteld aan trauma of spanning, stimuleert het lichaam, in een poging om beschadigd kraakbeenweefsel te herstellen, de aanmaak van chondrocyten (kraakbeencellen).

Dit regeneratieproces kan echter ook abnormaal plaatsvinden in het botweefsel dat zich onder het kraakbeen bevindt, bekend als het subchondrale bot, waarbij snavels van botweefsel ontstaan, osteofyten genaamd, die, wanneer ze elkaar raken of aangrenzende zenuwstructuren samendrukken, verantwoordelijk kunnen zijn voor het verschijnen van pijn en tintelingen.

Artrose kan ook vaak de wervelkolom: in dit geval is lumbago het meest typische symptoom.

Bij de persoon met de diagnose osteoartrose hebben alle onderdelen van de gewrichten (bot, gewrichtskapsel en synoviaal weefsel, pezen, ligamenten en kraakbeen) de neiging te falen, waardoor de normale stabiliteit en, in het geval van de gewrichten van de onderste ledematen, het lopen verandert.

Het is belangrijk om de pijnlijke symptomen die een teken zijn van artrose niet te onderschatten en om onmiddellijk uw arts te bezoeken, zelfs als de symptomen mild zijn.

Als het tijdig wordt ontdekt, kan de progressie van artrose worden vertraagd, waardoor de complicaties en de noodzaak van een operatie zoveel mogelijk worden vermeden.

Artrose: de oorzaken

De belangrijkste tot nu toe erkende oorzaken zijn ongetwijfeld ouderdom en langdurig zwaar werk of intensieve sportactiviteiten hebben verricht.

Er zijn aanvullende risicofactoren beschreven die ertoe kunnen leiden dat sommige personen meer vatbaar zijn voor artrose.

Laten we eens kijken welke:

Hoog lichaamsgewicht: een persoon met overgewicht of obesitas onderwerpt zijn of haar botten en kraakbeen aan grotere spanning en wrijving, wat al op jonge leeftijd kan leiden tot de ontwikkeling van artrose. Als gevolg hiervan zijn de meest getroffen gewrichten die van de heupen, knieën en voeten, vanwege de lichaamsbelasting waaraan ze zelfs bij dagelijkse bewegingen worden blootgesteld.
Erfelijkheid en genetica: personen met ouders die lijden aan artrose hebben meer kans om het te ontwikkelen.
Breuken, diepe gewrichtsblessures en eerdere operaties zijn allemaal risicofactoren, omdat ze de normale anatomie van het gewricht kunnen veranderen.
Veranderingen van de kniespieren of hyperlaxiteit van de ligamenten zijn aandoeningen die progressieve gewrichtsmisvorming bevorderen.
Osteoartrose veroorzaakt door het continu aanhouden van geforceerde houdingen en een verkeerde houding.
Geslacht: zoals reeds vermeld, treft artrose vooral vrouwen, vandaar dat er een hormonale factor in het spel is. Mannen worden echter op jongere leeftijd meer getroffen door de hoge fysieke inspanning die wordt veroorzaakt door werk of sport.

Artrose classificatie

Primaire osteoartrose of idiopathische osteoartrose (degene die tot nu toe is besproken, waarvan de oorzaken niet precies bekend zijn, maar alleen risicofactoren voor de ontwikkeling ervan) wordt gekenmerkt door over het algemeen kleine, eenmalige en vaak herhaalde verwondingen of trauma's als gevolg van abnormale en abrupte bewegingen die de onderwerp onwillekeurig maakt.

Het kan een of meer gewrichten aantasten

Artrose daarentegen wordt secundair genoemd wanneer het ontstaat als gevolg, meestal laat, van een andere gewrichtspathologie: in de meeste gevallen is osteoartrose secundair aan een botinfectie (osteomyelitis) of gewrichtsinfectie (septische artritis) of aan een aangeboren of verworven bot-/gewrichtsafwijkingen (ontwikkelingsstoornissen, osteomalacie, rachitis, inflammatoire artritis).
Een pathologische staat van hyperlaxiteit van de ligamenten kan ook een oorzaak zijn van osteoartrose, omdat het een anatomische toestand veroorzaakt waarin de gewrichten niet bewegen zoals ze zouden moeten op hun natuurlijke locatie.

Symptomen van artrose

Hoewel osteoartrose behoorlijk pijnlijk en invaliderend is in de meer gevorderde stadia, is het in het begin bijna volledig asymptomatisch, wat een vroege diagnose moeilijk maakt, waarbij patiënten de aandoening pas in een vergevorderd stadium beseffen.

Hoewel het ontstaan van de ziekte dus niet gepaard gaat met specifieke symptomen, is het goed om enkele klachten op een rijtje te zetten die, indien gevoeld, als alarmbellen kunnen werken en de patiënt kunnen overtuigen om naar zijn of haar huisarts of reumatoloog te gaan voor een klinisch onderzoek.

Laten we ze hieronder bekijken:

Pijn en zwelling van de gewrichten, vooral aan het einde van intense inspanning, bijvoorbeeld door langdurig sporten.
Gewrichtsstijfheid na rust ('s ochtends zodra u wakker wordt of na lang zitten/liggen). Een vrij subtiel symptoom dat de neiging heeft om volledig te verdwijnen zodra het aangetaste gewricht wordt verplaatst.
Kraken en schokken van gewrichten bij het uitvoeren van bepaalde bewegingen.
Gewrichten die zonder aanwijsbare reden bezwijken bij het uitvoeren van bepaalde bewegingen.
Wanneer artrose de cervicale wervelkolom aantast, kan men begeleidende symptomen ervaren zoals duizeligheid, hoofdpijn, pijn en tintelingen in de nek, schouders en armen. Lumbale artrose daarentegen kan gepaard gaan met pijn en problemen in de heupzenuw.
Verlies van gevoel en gewrichtsfunctie, met duidelijke functionele beperking (extensie- of flexietekort)
In de vroege stadia van de ziekte kan gewrichtspijn soms frequent voorkomen en op andere momenten volledig verdwijnen.

Als de patiënt echter een vergevorderd stadium van artrose heeft bereikt, is het kraakbeen bijna volledig verdwenen en zijn de symptomen vaak intenser en constanter.

Gewrichtsmisvorming en stijfheid worden gevoeld, met frequente episodes van zelfs intense pijn en zwelling.

Het klinische beloop van de pathologie kan zeer variabel zijn

Artrose is in de regel een ziekte die jarenlang stabiel kan blijven, maar ook snel en plotseling kan ontstaan.

Om deze reden is het bij de eerste tekenen altijd een goed idee om direct advies in te winnen.

Diagnose van artrose: hoe gebeurt het?

Het diagnostisch proces van artrose omvat in eerste instantie een zorgvuldige anamnestische verzameling en een objectief onderzoek tijdens een medisch onderzoek, waarbij de medische geschiedenis van de patiënt, de symptomen en de meest voor de hand liggende manifestaties die op de ziekte zijn terug te voeren, zorgvuldig worden onderzocht.

De arts die zich ermee bezighoudt is meestal een reumatoloog, aangezien artrose een van de bot- en reumatische aandoeningen is.

Nadien kan de specialist beslissen om de patiënt te onderwerpen aan enkele hematochemische tests (voornamelijk gericht op het beoordelen van de aanwezigheid van systemische ontsteking) of kan hij verdere onderzoeken vereisen met beeldvormende technieken zoals radiografie, MRI, botscintigrafie en artroscopie.

De laatste, hoewel invasiever, geeft de beste informatie over de grootte van de kraakbeenerosie, maar wordt zelden gebruikt in de klinische praktijk, omdat het gepaard kan gaan met complicaties.

Het is duidelijk dat een diagnose niet alleen kan worden gesteld op basis van de pijn die wordt gevoeld, ten eerste omdat de pijndrempel sterk varieert afhankelijk van de patiënt die wordt getest (deze is subjectief), en ten tweede omdat er kleine laesies kunnen zijn die zeer pijnlijk zijn en, omgekeerd, groot weefseldegeneratie die niet bijzonder hinderlijk is.

Daarom zijn beeldvormende technieken een waardevolle bondgenoot bij het bepalen van de schade en de omvang van de pathologie.

Onder de technieken die kunnen worden gebruikt, blijft magnetische resonantiebeeldvorming de favoriet onder reumatologen omdat het, in tegenstelling tot röntgenfoto's, zelfs de vroege stadia van de aandoening kan laten zien.

Het uitvoeren van diagnostisch onderzoek is van groot belang omdat hiermee andere vormen van gewrichtsaandoeningen dan artrose kunnen worden uitgesloten.

Vergeet niet dat het, om complicaties te voorkomen, een goed idee is om uw arts te bezoeken voor een objectieve test zodra u rode, pijnlijke, gezwollen gewrichten of wrijvingskraakjes opmerkt.

Artrose: behandeling en preventie

Helaas blijft artrose tot op heden een chronische aandoening.

Hoewel er nog steeds geen allesomvattende therapie is, kunnen sommige behandelingen met bewezen effectiviteit rechtstreeks werken op pijn en het behoud van gewrichtsmobiliteit en -flexibiliteit, waardoor het leven van de geteste patiënt gemakkelijker wordt.

De zogenaamde 'pijntherapie' omvat een reeks behandelingen die, in combinatie met het toedienen van bepaalde medicijnen, de pijn verminderen.

Dit is de eerste stap naar het uitstellen van operaties voor de implantatie van kunstmatige prothesen om het door artrose aangetaste gewricht zoveel mogelijk te vervangen.

Hier is een korte lijst van de meest gebruikte behandelingen en medicijnen

Toediening van analgetica (paracetamol) en NSAID's (ibuprofen). Deze medicijnen hebben een goede pijnstillende functie, waardoor de patiënt de functies kan herstellen die intense pijn wegneemt. Ze kunnen oraal worden ingenomen, maar het gebruik van zalven en crèmes die in de buurt van het aangetaste gewricht worden aangebracht (topische toepassing) wordt steeds populairder.
Lokale infiltratieve behandelingen met hyaluronzuur of cortisone. Deze worden veel gebruikt wanneer gewrichten plotseling ontstoken raken en pijn en zwelling veroorzaken.
Overtollig gewrichtsvocht wordt uit het gewricht verwijderd met behulp van een aspiratienaald (een procedure die bekend staat als artrocentese) en het medicijn dat tijdelijke verlichting biedt, wordt geïnjecteerd. Deze injecties kunnen de pijn verminderen, maar stoppen de progressie van de ziekte niet (het is dus alleen symptomatische therapie).
Tissue engineering behandelingen. Dit zijn recente mini-invasieve behandelingen waarbij kraakbeencellen (chondrocyten) uit andere delen van het lichaam worden geoogst. We hebben het over therapieën die zich nog in de experimentele fase bevinden en voorbehouden zijn aan bepaalde soorten patiënten (jong, met weinig gewrichtslaesies en met kraakbeen en omliggende botten in goede staat).
Thermotherapie. Warme of koude kompressen die op de gewrichten inwerken en de pijn tijdelijk verlichten.
Elektrostimulatie en acupunctuurtechnieken. Dit zijn natuurlijke pijnstillers, omdat ze een geschikt hersengebied stimuleren dat werkt tegen pijn. Hetzelfde geldt voor massage en echografie.

Als deze niet-invasieve behandelingen niet het gewenste resultaat opleveren – en de pijn, zwelling en mobiliteitsbeperking aanhouden – kan de orthopeed besluiten om een artroplastiek uit te voeren met een kunstmatig implantaat (meestal van titanium) van het beschadigde gewricht.

Dit implantaat kan volledig zijn, als het hele gewricht wordt vervangen, of gedeeltelijk als alleen bepaalde delen van het gewricht worden gewijzigd.

Chirurgie verbetert de kwaliteit van beweging en stopt de pijn, maar moet worden gezien als een laatste redmiddel wanneer de pijn onhandelbaar wordt en lopen eronder lijdt.

Het is belangrijk om te weten dat zelfs het kunstgewricht niet voor onbepaalde tijd meegaat (ongeveer 20 jaar); om deze reden is er een tendens om operaties bij jonge mensen uit te stellen, omdat anders het risico bestaat dat de prothese tijdens het leven van de patiënt meerdere keren moet worden vervangen.

Het voorkomen van verergering van artrose, zowel bij jongeren als bij volwassenen, is mogelijk door een gezonde levensstijl aan te nemen

Het is belangrijk om niet te sedentair te leven. Gewrichten moeten in beweging blijven.

Als je echter last hebt van artrose, is het aan te raden om alle sporten met een hoge impact en belasting van de gewrichten te vermijden, zoals krachttraining, maar ook hardlopen, springen en atletische activiteiten.

Geef de voorkeur aan low-impact, maar allround sporten zoals zwemmen en fietsen, die ook helpen de spieren en ligamenten rond de verschillende gewrichtsgebieden te versterken.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Om de spieren gezond te houden, mag niet worden vergeten dat er dagelijks behoorlijk wat rekoefeningen worden gedaan, wat natuurlijk alleen mag worden gedaan na een adequate aerobe warming-up.

Als u overgewicht of obesitas heeft, is het belangrijk om uw eetgewoonten te veranderen.

Samen met constante lichaamsbeweging stelt een correct dieet u in staat om af te vallen en zo het gewicht op uw gewrichten te verminderen.

Voor iedereen is het essentieel om de gewrichten goed te gebruiken.

Nee tegen het handhaven van geforceerde en onjuiste houdingen.

In alle gevallen kan de behandelend arts beslissen om de patiënt cursussen houdingsgymnastiek, fysiotherapie of osteopathie aan te bevelen om de verkeerde uitlijning van de botten en de houding te verbeteren.

Het dragen van steunzolen helpt ook bij het behouden van een juiste houding tijdens het lopen.

Bij gevorderde artrose wordt het gebruik van krukken en andere supplementen aanbevolen om de druk op de knieën en heupen te verminderen.