Paraplegie in de geneeskunde verwijst naar een toestand van diplegie waarbij het onderste deel van het lichaam wordt aangetast door gedeeltelijke of volledige motorische verlamming en/of functionele deficiëntie, geassocieerd met een verstoring van het gevoel

De spinal koordlaesie die dwarslaesie veroorzaakt, ligt ten grondslag aan de eerste thoracale wervel (T1).

Het verschilt van quadriplegie, die alle vier de ledematen aantast en optreedt in gevallen van cervicaal ruggenmergletsel.

Paraplegie: etymologie van de term

Paraplegie (accent op de 'i') is een woord dat is afgeleid van het Griekse παραπληγία, bestaande uit παρα- ('para' betekent 'nabij, rond') en -πληγία ('plegia' betekent 'ik sla').

Oorzaken van dwarslaesie

De laesie van het ruggenmerg die dwarslaesie veroorzaakt, ligt ten grondslag aan de eerste thoracale wervel (T1).

Dit letsel kan verschillende oorzaken hebben:

• infectieuze laesies
• traumatisch letsel aan het lumbale of dorsale gebied van het ruggenmerg, bijv. bij verkeersongevallen of geesten;
• discitis;
• tumoren;
• vasculaire laesies;
• plaque sclerose;
• van aangeboren afwijkingen van het wervelkanaal, zoals bij spina bifida.

Symptomen van dwarslaesie

De belangrijkste symptomen die gepaard gaan met dwarslaesie kunnen ook onmiddellijk na een dwarslaesie optreden, bijvoorbeeld bij traumaletsel.

Ze variëren sterk, afhankelijk van de ernst van de verwonding.

Zij omvatten:

• verlamming van de onderste ledematen;
• bewegingstekorten;
• langzamer dan gebruikelijke reflexen;
• darmaandoeningen;
• urine- en fecale incontinentie;
• ademhalingsmoeilijkheden;
• steriliteit en onvruchtbaarheid;
• erectiestoornissen;
• veranderde orgastische gevoeligheid;
• veranderde ejaculatie (anejaculatie, retrograde ejaculatie, asthenospermie...).

Op het niveau van de laesie is er:

• volledige vernietiging van zenuwcellen;
• breuk van de reflexboog;
• slappe verlamming van de spieren die worden geïnnerveerd door de segmenten van het ruggenmerg die zijn vernietigd.

Motorische stoornissen bij dwarslaesie

Bij ruggenmergletsels zijn er verschillende klinische beelden, afhankelijk van of de schade al dan niet volledig is.

Een dwarslaesie veroorzaakt een onvermogen om vrijwillig motoreenheden te rekruteren in de spieren die worden geïnnerveerd door de sublaterale ruggenmergsegmenten.

Deze laatste, die anatomisch intact zijn, zullen, zodra de spinale shockfase voorbij is (van 1 week tot enkele maanden), onderhevig zijn aan abnormale activiteit (spasticiteit) als gevolg van een tekort aan suprasegmentale motorische controle.

Sensorische stoornissen bij dwarslaesie

Na een dwarslaesie kunnen alle soorten gewaarwordingen min of meer verminderd zijn.

Anesthesie of hypesthesie kan de gevoeligheid in verschillende mate beïnvloeden:

• oppervlakkig en diep voelbaar
• pijnlijk
• pressor;
• warmte-
• statethetisch;
• kinesthetisch.

De persoon met een dwarslaesie kan pijn ervaren die kan worden onderscheiden in:

• wervelpijn;
• metamere pijn van radiculaire oorsprong;
• sublaesionale pijnen zonder metamere distributie, dit zijn pijnlijke paresthesieën zoals tintelingen, tintelingen waarvan de oorsprong onzeker is;
• viscerale pijnen, meestal geprojecteerde relatie (onduidelijk) met de uitzetting van een hol orgaan (blaas, darm);
• psychogene pijnen.

Ademhalingsstoornissen bij hemiplegie

Bij patiënten met hemiplegie treedt een verandering in het ademhalingsmechanisme op na een dwarslaesie.

De ademhalingsstoornissen die optreden, zijn in wezen afkomstig van de volgende factoren:

• volledige verlamming of tekort van de inspiratoire en expiratoire musculatuur;
• veranderde thoraco-abdominale mechanica;
• verminderde longcompliantie;
• vermindering van de naleving van de borstwand.

Gevolgen en complicaties

Paraplegie brengt helaas verschillende problemen met zich mee die verband houden met verminderde mobiliteit, met een afname van de kwaliteit van leven van de patiënt.

De ernst van de verlamming hangt af van de mate van letsel aan het ruggenmerg.

Veel mensen met een dwarslaesie zijn gedwongen om een ​​rolstoel te gebruiken om zich te verplaatsen.

Na de afname of het verlies van de functie van de onderste ledematen, kan een dwarslaesie ook leiden tot een aantal medische complicaties, waaronder:

• drukverwondingen;
• trombose;
• longontsteking;
• myo-osteo-articulaire schade: gewrichtsbeperkingen, spier-peesretracties;
• psychologische complicaties: posttraumatische stressstoornis, depressie, zelfmoordgedachten;
• nerveuze complicaties.

Diagnose

De gewonde die lijdt aan een vermoedelijke dwarslaesie moet met spoed worden opgenomen in een faciliteit die is uitgerust met een spinale eenheid.

Een gespecialiseerd team zal snel diepgaande onderzoeken uitvoeren om de locatie van de laesie te identificeren en de ernst ervan te beoordelen door middel van neurologische tests, CT-scans, radiologische analyses met contrastvloeistof op de membranen van de hersenvliezen, evenals magnetische stimulatie van de schedel om de functionaliteit te beoordelen van de circuits die terugleiden naar het centrale zenuwstelsel.

Behandeling en revalidatie bij patiënten met een dwarslaesie

Het algemene doel van een revalidatiebehandeling op de Wervelkolom of in de Revalidatiecentra is om de persoon met een dwarslaesie (plm) te helpen bij het bereiken van de grootst mogelijke autonomie/onafhankelijkheid in de dagelijkse activiteiten in relatie tot het restpotentieel (type en niveau van letsel), leeftijd, de algemene toestand van de persoon, de aan- of afwezigheid van complicaties, motivatie en steun van de familie.

De patiënt die naar de Spinal Unit of naar de revalidatiecentra komt, vraagt ​​om de optimalisatie van hun middelen om op waardige wijze hun plaats in de samenleving te hervatten.

Net als een atletische trainer moet de fysiotherapeut ervoor zorgen dat de plm de fysieke capaciteiten bereikt die hem in staat stellen, onder begeleiding van het revalidatieteam, het functionele gebaar uit te voeren.

Binnen het revalidatieproces wordt de interventie in principe op twee gebieden uitgevoerd:

1) REHABILITATIEF

Gericht op het herstellen van maximale functionele capaciteit door middel van

• neurologisch herstel als het optreedt;
• de versterking van intacte spieren;
• het zoeken naar compensaties en motorische strategieën die het opnieuw leren en verwerven van functionele vaardigheden in dagelijkse, werk- en spelactiviteiten, enz. mogelijk maken;
• de identificatie van coping-strategieën die de “aanpassing” aan de gebeurtenis met een handicap bevorderen.

2) ONDERWIJS

Gericht op de kennis en het juiste beheer van de problemen die inherent zijn aan dwarslaesie (gezondheidseducatie).

De meest gebruikte revalidatietechnieken om neurologische functies te herstellen zijn:

• Kabat-methode;
• Bobath-methode;
• Perfetti-methode.

Naast deze zijn:

• Gezamenlijke mobilisaties;
• Uitrekken;
• Ademhalingstherapie;
• Behandeling van sfincteraandoeningen;
• Ergotherapie.

Lees ook:

Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android

Exoskeletten (SSM) hebben tot doel de ruggengraat van reddingswerkers te ontlasten: de keuze van brandweerkorpsen in Duitsland

Spinale shock: oorzaken, symptomen, risico's, diagnose, behandeling, prognose, overlijden

Spinale immobilisatie: behandeling of letsel?

10 stappen om een ​​correcte spinale immobilisatie van een traumapatiënt uit te voeren

Verwondingen aan de wervelkolom, de waarde van de Rock Pin / Rock Pin Max Spine Board

Spinale immobilisatie, een van de technieken die de hulpverlener moet beheersen

Wervelkolomimmobilisatie met behulp van een ruggengraatbord: doelstellingen, indicaties en gebruiksbeperkingen

Spinale kanaaldecompressie: wat het is en wanneer het wordt uitgevoerd?

Bron:

Medicina online