Longembolie: symptomen en behandeling

By Cristiano Antonino On 14 november 2022

Longembolie is in de meeste gevallen de complicatie van een diepe veneuze trombose van de onderste ledematen; het komt voor wanneer min of meer grote fragmenten loskomen van een trombus gevormd in een diepe ader

Deze stolselfragmenten (embolieën) worden door de bloedbaan in steeds grotere vaten naar het hart gevoerd, dat ze op hun beurt in de longslagaders duwt.

Hier vernauwen de bloedvaten zich weer en stoppen de stolsels, waardoor er een verstopping ontstaat.

Soms is een longembolie een gevolg van diepe veneuze trombose van de bovenste extremiteit (zeldzaam) of van andere districten (bijv. het bekken)

Het risico op longembolie is veel groter als de trombose niet snel wordt gediagnosticeerd en niet adequaat wordt behandeld: naar schatting leidt meer dan 40% van de diep-veneuze trombose tot longembolie als er geen goede antistollingstherapie wordt gegeven.

Longembolie is de derde belangrijkste oorzaak van acute hart- en vaatziekten en treft één op de honderdduizend mensen in Italië.

Sterfte binnen dertig dagen na diagnose is meer dan 10%.

Opgemerkt moet worden dat longembolie door trombose niets te maken heeft met embolie bij duikers, die wordt veroorzaakt door de vorming van gasbellen in het bloed.

Longembolie, welke schade veroorzaakt het?

De ernst van longembolie hangt af van zowel de omvang en het getroffen gebied als van de 'basale' cardiovasculaire toestand van de patiënt.

Het kan de pulmonale microcirculatie aantasten (micro-embolie), maar ook de grote vaten (massieve embolie).

Een massale longembolie omvat de obstructie van verschillende vaten van de pulmonaire arteriële boom, maar ook die van een enkel groot kaliber vat en kan leiden tot ernstig ademhalings- en hartfalen.

Als daarentegen de embolus of embolieën klein zijn, zodat ze alleen de perifere vaten bereiken, kan alleen het longsegment dat door deze vaten wordt gevoed, gedeeltelijk worden aangetast en kan de patiënt zelfs asymptomatisch blijven.

In sommige gevallen compliceert de embolie met longinfarct en gesuperponeerde bronchopneumonie: het manifesteert zich door sputum van met bloed besmeurd slijm.

Aangezien longembolie een complicatie is van diepe veneuze trombose, zijn de risicofactoren dezelfde als die voor diepe veneuze trombose: leeftijd, familiegeschiedenis, diabetes, gebruik van de anticonceptiepil, zwangerschap en kraambed, trauma (vooral fracturen van de onderste ledematen), infarct en hartfalen, eerdere trombo-embolische episodes en maligne neoplasmata.

Er moet ook aan worden herinnerd dat operaties en lange perioden van immobilisatie kan diepe veneuze trombose veroorzaken.

Aangezien longembolie zijn oorsprong vindt in diepe veneuze trombose, zelfs asymptomatisch, is de frequentie ervan opmerkelijk hoog bij patiënten die om welke reden dan ook in het ziekenhuis worden opgenomen en blijkt het de belangrijkste doodsoorzaak te zijn bij patiënten die een operatie hebben ondergaan.

Of het kan degenen treffen die lange tijd per vliegtuig reizen en gedwongen zijn hun onderste ledematen onbeweeglijk te houden.

Om deze reden is het erg belangrijk om de benen te bewegen en te oefenen.

Symptomatologie van longembolie

Symptomen kunnen sterk variëren: bij micro-embolie kan de patiënt bijna geen ongemak ervaren; massieve embolie, aan de andere kant, presenteert zich dramatisch, met kortademigheid, hoesten, pijn op de borst.

Soms is het begin van de symptomen zeer hevig, soms met de dood tot gevolg.

Longembolie kan ook een asymptomatisch verloop hebben.

Indien aanwezig, is de symptomatologie niet-specifiek en vergelijkbaar met die van vele andere cardio-respiratoire aandoeningen.

De meest voorkomende typische symptomen zijn tachypnoe en tachycardie, gevolgd door pijn op de borst, die in verschillende mate, gelokaliseerd of diffuus kan zijn.

De patiënt klaagt vaak over angst, dyspnoe (ademnood), pijn op de borst, cardiovasculaire collaps (als er een verminderde doorbloeding is en daaruit voortvloeiende hypotensie), voorbijgaande dalingen in de bloedtoevoer naar de hersenen (cerebrale hypoafflux).

De patiënt kan cyanotisch lijken of koorts hebben

Rechterventrikelinsufficiëntie kan optreden in het hart, wat resulteert in een verhoogde hartslag (galopperend ritme).

Verhoogde jugulaire veneuze druk veroorzaakt zwelling en roodheid van de vaten in de nek.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

De diagnose van longembolie is nooit eenvoudig: de onderzoeken die het meest betrouwbaar zijn, zijn angioTAC (de enige die de meeste diagnostische twijfels kan wegnemen, zelfs in het geval van minimale embolie), longscintigrafie (een speciale substantie wordt geïnjecteerd in een ader die diffundeert in de longen en wordt gedetecteerd door speciaal uitrusting) of angiografie (er wordt een 'contrastmiddel' in de longslagader gespoten, waarvan de bewegingen kunnen worden gedetecteerd door een reeks röntgenfoto's).

Dit zijn geen eenvoudige onderzoeken die overal kunnen worden uitgevoerd.

De andere onderzoeken, zoals het elektrocardiogram en laboratoriumtests, kunnen nuttig zijn om bepaalde ideeën te verduidelijken, maar zijn zelden doorslaggevend.

Daarom is het alleen de arts die, door de symptomen van de patiënt zorgvuldig te beoordelen, het meest geschikte onderzoek kan aanvragen.

Mogelijke remedies tegen longembolie

Remedies tegen longembolie kunnen zeer effectief zijn: antistollingsmiddelen en trombolytica (middelen die trombi oplossen) leiden bij correct en vooral snel gebruik tot uitstekende resultaten; in bepaalde situaties kan zelfs een operatie om de embolie te verwijderen noodzakelijk blijken.

Men kan dus heel goed herstellen van een longembolie, vaak zonder vervelende 'nawerkingen' in de jaren daarna, maar zoals gezegd kan men ook overlijden aan trombose.

Aangezien de diagnose niet eenvoudig is en men niet altijd tijd heeft om in te grijpen, is voorkomen het meest effectieve beleid.

Speciale aandacht verdienen die mensen die een neiging tot trombose hebben vanwege een verhoogde bloedstolling.

Gespecialiseerde centra zijn in veel gevallen in staat om zelfs onder ogenschijnlijk gezonde mensen, die naaste familieleden hebben met herhaalde trombose-episoden, degenen te identificeren die het meest vatbaar zijn voor diepe veneuze trombose of longembolie.