Udana historia RKO: napisała ją dr Johanna Moore, jeden z moich kolegów z Hennepin, który prowadzi badania nad RKO, wraz z Keithem Lurie i Demetrisem Yannopoulosem. Przełożyła swoją wiedzę naukową na spektakularną resuscytację.

54-letni mężczyzna prezentowany przez ambulans na oddział ratunkowy (SOR) w przypadku zatrzymania krążenia. Został znaleziony na zewnątrz kliniki, gdzie personel kliniki zainicjował RKO świadka. Czas przestoju był niejasny, ale uważany za minimalny, ponieważ był to obszar dla pieszych o dużym natężeniu ruchu.

Otrzymał szacunkowo 5 minut ręcznej RKO, a następnie, po przybyciu lekarza, 20 minut RKO LUCAS, w tym użycie urządzenia progu wdechowego (ITD, ResQPod) przedszpitalnie. Został odnotowany jako oporny na migotanie komór przez ratowników medycznych.

W ramach jego opieki przedszpitalnej założono drożność dróg oddechowych Kinga, 7 razy defibrylowano i otrzymał 300 mg amiodaronu dożylnego, a następnie 150 mg amiodaronu dożylnie. Otrzymał również 2 mg epinefryny. Zauważono, że „przeżuwa” drogi oddechowe Kinga i podano mu również 2 mg IV z odpowiednim środkiem.

Po przybyciu na oddział ratunkowy (po 25 minutach przedszpitalnej RKO) pacjent miał oddechy agonalne i krótkie ruchy kończyn górnych i dolnych podczas stosowania urządzenia LUCAS. [Obecność dyszących lub agonalnych oddechów podczas zatrzymania krążenia wiąże się z poprawą przeżycia.] Jego ciągłe odczyty końcowo-wydechowego CO2 w całym przypadku uśrednione w 30s mmHg (oznaka skutecznej RKO i dobrego wyniku).

Kontynuowano LUCAS CPR, z wykorzystaniem ITD. Droga oddechowa króla została zamieniona na rurkę dotchawiczą bez przerwania resuscytacji krążeniowo-oddechowej, a w tym czasie zaobserwowano, że krew gromadzi się w tylnej części gardła. Obserwowano także, że w niewielkich ilościach dochodzi do sporadycznego wydostawania się z rurki intubacyjnej. Źródło krwi było niejasne.

W tym czasie stwierdzono u niego niedotlenienie, z początkowym odnotowanym nasyceniem tlenem wynoszącym 70% i nadirem wynoszącym 49%. Po intubacji wysycenie tlenem pozostawało niskie, w zakresie 70–80%.

Kilka rund leków ACLS, w tym epinefryny, wodorowęglanu sodu i glukonianu wapnia, podano wraz z dalszymi defibrylacja próbowanie. Po defibrylacji rytm z przerwami zmieniałby się w częstoskurcz komorowy, ale szybko przeradzał się w migotanie.

To fascynujące: Przegroda migocze, ale ściana boczna (na dole po prawej) nie. Jak zobaczysz później, dzieje się tak dlatego, że w ścianie bocznej znajduje się STEMI.  Jest zbyt niedokrwiony, aby nawet migotać!

Około 15-20 minuty w przypadku, głowa łóżka była podniesiona tak bardzo, jak LUCAS pozwoli (10-20 stopni) w próbie poprawy natlenienia i zachowania funkcji neurologicznej (RKO „Head Up”). Pacjent pozostał w opornym na leczenie VF.

Lidokaina Podano 100 mg IV, a także 2 g magnez empirycznie. 20 mEq KCL podano po początkowym potasie zwróconym w 2.6 mEq / L. Pacjent pozostał w opornym na leczenie VF i esmolol bolus, a następnie kroplówka, został rozpoczęty w leczeniu burzy komorowej.

Dalsze wyładowania defibrylacyjne wykonywano bez ROSC. Ruch pacjenta podczas RKO ustał, ale końcowo-wydechowy poziom CO2 pozostawał powyżej 20 mmHg. Jego nasycenie tlenem poprawiło się po intubacji i umieszczeniu w pozycji Head Up.

Podwójna defibrylacja została następnie przeprowadzona poprzez umieszczenie na pacjencie dwóch oddzielnych zestawów elektrod jednocześnie, a następnie jednoczesne wykonanie wstrząsu. Po 38 minutach resuscytacji krążeniowo-oddechowej i 25 minutach poza szpitalną RKO (łącznie 63 minuty) uzyskano ROSC z odpowiednim wzrostem końcowo-wydechowego CO2 z zakresu 30 mmHg do zakresu 50 mmHg. Pacjent był trzymany w pozycji Head-Up. Jego prześwietlenie klatki piersiowej wykazało rozproszone zmętnienie przestrzeni powietrznej prawego płuca.