Syndrom porzucenia (problemy): przyczyny, objawy, do czego może prowadzić i jak go przezwyciężyć
Syndrom porzucenia (problemy): ile razy jako dzieci cierpialiśmy z powodu tęsknoty za kimś, być może nasza mama wychodziła z domu do pracy?
Wiele badań wykazało, że takie przypadki mogą mieć również reperkusje w wieku dorosłym, tworząc rusztowanie dla tak zwanego zespołu porzucenia.
Co to jest zespół porzucenia?
Syndrom porzucenia odnosi się do zespołu niewygodnych uczuć – od zwykłej irytacji po udrękę i depresję – spowodowanych prawdziwym porzuceniem, zdradą uczuć lub brakami emocjonalnymi.
Podążając za wielkim Jeanem Piagetem – którego książki zawładnęły moim domem dzięki mojemu ojcu, który jest profesorem pedagogiki – wszystko mogło wynikać z czegoś, co nazwał „trwałością przedmiotu”.
W bardzo młodym wieku dziecko uświadamia sobie, że nie jest samowystarczalne i że wszystko jest zależne od przedmiotu (dorosłego), który zarówno istnieje, jak i nie istnieje. Innymi słowy, kiedy dziecko potrafi dostrzec obecność matki, jest uspokojone, ponieważ nauczyło się, że ona się nim opiekuje. Jeśli jednak matka „znika”, to znaczy wymyka się dziecku z percepcji, wówczas pojawia się kryzys, udręka i dziecko płacze, aż albo jest uspokojone przez matkę, albo zdaje sobie sprawę, że osoba pozostaje, nawet jeśli nie widzi jej ani nie słyszy; to znaczy, dopóki nie pokona jednej z faz wczesnego dzieciństwa i wejdzie w następną.
Ten wielki strach prawdopodobnie pozostaje w pamięci, a emocje mogą budzić się już w wieku dorosłym, kiedy obiekt, wobec którego została skonstruowana emocjonalna zależność, „znika”.
Interesujące jest przypomnienie, że na ten syndrom mogą cierpieć także starsze osoby porzucone samym sobie (a w dobie kryzysu gospodarczego i społecznego ich liczba rośnie wykładniczo) oraz matki-dziewczyny porzucone przez rodzinę pochodzenia.
Jakie są przyczyny syndromu porzucenia?
Przyczynami determinującymi są dramatyczne wydarzenia, takie jak śmierć jednego z rodziców, gwałtowne kłótnie rodzinne, brak opieki, chłód matki.
Ale również zdarzenia, które są w rzeczywistości normalne (ale doświadczane przez podmiot jako bardzo traumatyczne) mogą prowadzić do objawów zespołu, takich jak narodziny braciszka.
Takie wydarzenia niosą ze sobą dwa warunki w temacie:
- niepełne budowanie pewności siebie;
- mniej lub bardziej świadome przekonanie, że tylko poprzez delegowanie odpowiedzialności i problemów można sobie poradzić, co stwarza w podmiocie przekonanie, że słuszne i lepsze jest poleganie na innych w pokonywaniu przeciwności życiowych.
Jakie są objawy zespołu porzucenia?
Dzieci cierpiące na ten zespół mogą wykazywać opóźnienia psychoruchowe, łatwość zachorowania, abulię (niezdolność do podejmowania decyzji i wykonywania działań), okresowe napady lęku, zazdrości i agresji.
Ogólnie rzecz biorąc, syndrom ten objawia się emocjami i zachowaniami, które mogą wahać się od zwykłego dyskomfortu do najczarniejszej rozpaczy, poczucia pozbawienia części siebie, do utraty przyjemności życia: bez pewnej osoby, która ją porzuciła, podmiot zgłasza, że jego życie nie ma już sensu.
Do czego to może prowadzić?
Syndrom porzucenia zwykle wywołuje trzy typy zachowań: konstruktywne, wyczekujące lub – w najgorszym przypadku – destrukcyjne (ja i/lub hetero); zależy to od tego, jak się manifestuje.
W najcięższych przypadkach zespół porzucenia może prowadzić do depresji, a to niestety może prowadzić do myśli samobójczych i samobójstwa.
Czytaj także:
Emergency Live jeszcze bardziej…Live: Pobierz nową darmową aplikację swojej gazety na iOS i Androida
Europejska Rada Resuscytacji (ERC), Wytyczne 2021: BLS – Podstawowe zabiegi resuscytacyjne
Nowe urządzenie ostrzegające o padaczce może uratować tysiące istnień
Zrozumienie napadów i epilepsji
Pierwsza pomoc i epilepsja: jak rozpoznać napad i pomóc pacjentowi?
Padaczka dziecięca: jak radzić sobie z dzieckiem?