Co to jest przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP)?

By Krystiana Antonina On Grudnia 5, 2022

POChP (przewlekła obturacyjna choroba płuc) jest niejednorodnym i złożonym zespołem klinicznym charakteryzującym się postępującym pogorszeniem wydolności oddechowej, spowodowanym przewlekłym zapaleniem dróg oddechowych wywołanym głównie paleniem papierosów

Źródłem tej patologii może być przewlekłe zapalenie oskrzeli i rozedma płuc.

POChP jest dziś zarówno we Włoszech, jak iw pozostałych częściach świata najczęstszą przyczyną niepełnosprawności i śmierci wśród wszystkich chorób układu oddechowego.

Przyczyny POChP

Palenie papierosów jest głównym czynnikiem ryzyka POChP.

Wiek zachorowania i dzienna liczba wypalanych papierosów warunkują rozwój choroby.

Z drugiej strony rzucenie palenia spowalnia jego ewolucję.

Rola, jaką w rozwoju choroby odgrywają zanieczyszczenia domowe, środowiskowe i zawodowe, jest mniej znana niż dym papierosowy, ale doniesień o istniejącym związku między tymi czynnikami a początkiem POChP jest coraz więcej.

Jednak niezależnie od czynnika ryzyka istnieje indywidualna zmienność w rozwoju choroby.

Dowody na znaczenie czynników genetycznych w determinizmie POChP pochodzą z obserwacji osób z niedoborem alfa1-antytrypsyny, u których występuje wysokie ryzyko rozwoju POChP, zwłaszcza jeśli są nałogowymi palaczami.

Objawy POChP

POChP jest chorobą przewlekłą, która może znacząco wpływać na jakość życia pacjentów.

Decydujące znaczenie dla określenia ciężkości choroby ma również symptomatologia kliniczna.

Typowymi objawami są przewlekły kaszel z odkrztuszaniem (lub nawracający co najmniej 3 miesiące/rok przez co najmniej 2 kolejne lata), duszność, duszność związana z mniejszą tolerancją wysiłku.

Zaburzenia te ewoluują w sposób postępujący i nieodwracalny, nawet jeśli rzucenie palenia może opóźnić spadek sprawności i złagodzić objawy ze strony układu oddechowego.

Spektrum nasilenia objawów jest niezwykle szerokie i może wahać się od niewielkiego i przejściowego nasilenia objawów, z którymi pacjent może sobie poradzić samodzielnie, aż po bardzo poważne stany, w przypadku których konieczna jest hospitalizacja na oddziale intensywnej terapii lub aktywacja planu tlenoterapii lub mechaniczna wentylacja.

Nasilenie objawów prowadzi do zaostrzenia choroby.

Zaostrzenia mają znaczący wpływ na rozwój choroby i są często spowodowane infekcjami dróg oddechowych, zwłaszcza w miesiącach zimowych.

Rozpoznanie POChP w populacji ogólnej jest obecnie zaniżane

Spirometria, niezbędna metoda prawidłowego rozpoznania POChP i oceny jej progresji, jest niedostatecznie wykorzystywana.

Z drugiej strony trafna diagnoza i prawidłowa ocena czynnościowa pozwalają na wczesne wdrożenie działań mogących zmniejszyć objawy, poprawić jakość życia, spowolnić postęp choroby.

Prawidłowe badanie obiektywne jest pierwszym elementem przydatnym w diagnostyce ze względu na możliwość wykrycia świszczącego oddechu, rozdęcia klatki piersiowej, sinicy.

Badanie spirometryczne pozostaje jednak podstawowym badaniem pozwalającym ocenić czynność oddechową i określić stopień zaawansowania choroby.

Badania radiograficzne (RTG klatki piersiowej i tomografia komputerowa) wykazują zmiany strukturalne dróg oddechowych, ale muszą być zarezerwowane dla przypadków bezwzględnej konieczności.

Wreszcie analiza gazów krwi (oznaczenie gazów we krwi tętniczej) pokazuje poziomy tlenu i dwutlenku węgla.

Leczenie POChP

Zaprzestanie palenia papierosów jest jedynym sposobem leczenia, który może spowolnić rozwój choroby.

Podobne posty

Wydatki na opiekę zdrowotną we Włoszech: rosnące obciążenie gospodarstw domowych

Kwiecień 11, 2024

Alert wolierowy: między ewolucją wirusa a ryzykiem dla ludzi

Kwiecień 4, 2024

Dzień na żółto przeciwko endometriozie

Mar 28, 2024

Nadzieja i innowacja w walce z rakiem trzustki

Mar 27, 2024

Dziś dysponujemy serią leków, które mogą złagodzić objawy, zmniejszyć liczbę zaostrzeń, poprawić jakość życia pacjenta, ale nie są w stanie spowolnić postępującego pogarszania się funkcji układu oddechowego.

W leczeniu POChP stosuje się leki rozszerzające oskrzela i kortykosteroidy, głównie i najlepiej wziewnie.

Teofilinę należy stosować pod ścisłą kontrolą lekarską ze względu na możliwe działania niepożądane.

Antybiotyki są przydatne tylko w przypadku zaostrzenia spowodowanego infekcją dróg oddechowych.

W najpoważniejszych przypadkach, ale przede wszystkim w przewlekłej niewydolności oddechowej, konieczne jest stosowanie długotrwałej tlenoterapii, aw niektórych przypadkach stosuje się wentylację mechaniczną.

Rehabilitacja pulmonologiczna jest integralną częścią leczenia POChP: programy rehabilitacyjne mogą bowiem pozytywnie wpływać na czynność mięśni oddechowych i mięśni obwodowych oraz stan odżywienia chorego.

Niestety wiemy, że przestrzeganie przez pacjentów terapii jest na ogół słabe, dlatego edukacja pacjenta jest podstawową interwencją dla optymalizacji programu terapeutyczno-rehabilitacyjnego.