ایمنی پیراپزشکی الزامی است. اما موقعیت های بسیاری وجود دارد که جلوگیری از تجاوز به چالش کشیده می شود. پیراپزشکی که به بیمار حمله می شود شایع ترین آن است.

A متخصص متأسفانه حمله به بیمار بسیار متداول است. #آمبولانس! جامعه در سال 2016 شروع به تجزیه و تحلیل موقعیت های مختلف کرد. هدف اصلی ایجاد ایمن تر EMT و تغییر پارامتری به لطف دانش بهتر است. خواندن را شروع کنید ، این یک داستان #Crimefriday است برای یادگیری بهتر نحوه نجات بدن ، تیم و آمبولانس خود از یک "روز بد در دفتر"!

زندگی و کار در یک شهر آرام باعث می شود شما حتی کمتر از هر نوع خشونت آمادگی داشته باشید. این چیزی است که امروزه به شخصیت اصلی داستان ما اتفاق افتاده است، که مجبور شد با بیمار سوء مصرف مواد مخدر در یک بیمارستان مواجه شود. این متخصص خود را درگیر در یک وضعیت جدی درست در داخل ED می کند. واکنش به رفتار خشونت آمیز باید صلح باشد ، اما گاهی اوقات آرام بودن راحت نیست.

پیراپزشکی که توسط بیمار حمله می شود: پیش زمینه

وی گفت: "کمک به افراد در زمان نیازشان امتیاز بزرگی است که ما در آن هستیم خدمات اورژانس پزشکی (EMS) هر روز تجربه کنید من در یک شهر کوچک در آلبرتا کار می کنم Canada. ما به جمعیت تقریباً 100,000 نفری خدمت می کنیم. اقتصاد تا حد زیادی مبتنی بر کشاورزی و تولید نفت و گاز است. زمستان های این بخش از استان نسبتاً معتدل است بنابراین ما به یک کانون بازنشستگی تبدیل شده ایم.

در نتیجه ، ما به تعداد زیادی از آنها پاسخ می دهیم تماس های قلبی, درد مزمن مسائل و سایر مسائل مربوط به مراقبت بهداشتی سالمندان. ما همچنین نزدیک به یک پایگاه نظامی است که توسط آموزش نظامی بریتانیا چندین بار در سال استفاده می شود. این به طور قابل ملاحظهای به میزان تماس ما افزوده میشود پاسخ به صدمات آنها در حین آموزش و برای سربازانی که از کار و کار خارج از شهر هستند، ادامه می دهند.

علاوه بر پاسخ های آمبوالنس زمین، ما یک آمبولانس هوا جزء. مسافت طولانی تا سطح 1 مرکز تروما با استفاده از یک King Air 200 که در قالب یک آمبولانس هوایی استفاده می شود، کاهش می یابد. ما همچنین دارای یک بلای 209 هلیکوپتر است که به عنوان یک منبع نجات منطقه ای استفاده می شود. در حال حاضر، من در خارج از واحد پاسخگویی به این معنی که من به تنهایی کار می کنم و معمولا به خدمه های دیگر در تماس های شدید کمک می کنم یا وقتی نیروی انسانی افزایش می یابد لازم است. من از 2003 اینجا کار کرده ام و در آن زمان شاهد تغییرات زیادی بوده ام.

یکی از بزرگترین تغییراتی که من دیده ام تغییر اخیر ماست خدمات توزیع. ما قبلا از مرکز تماس گرفته شده که تمام سه سرویس اضطراری (EMS، پلیس و آتش) حالا ما به یک تغییر کرده ایم EMS فقط ارسالمرکز این در مرکز 300 کیلومتر از اینجا قرار دارد. این امر به عنوان یک اقدام هزینه صرفه جویی شد زمانی که خدمات ما به یک سیستم استان منتقل شد.

ما خدمات پلیس خودمان را در شهر داریم (برخلاف RCMP ملی ما) و از روابط خوبی با آنها لذت می بریم. آنها اغلب با تماسهای ما مطابقت دارند و در نتیجه ، یک رفقا وجود دارد.

ما در زمینه صلح آمیز کار می کنیم. این افزایش صلح به آرامی با افزایش مصرف مواد مخدر در شهر ما تهدید می شود. ما در کنار بزرگراه Trans Canada مستقر هستیم که بزرگراه بین مراکز اصلی کانادا از شرق به غرب است. به عنوان یک نتیجه، ما مقدار نامتناسب مواد مخدر داریم که در جامعه ما منتقل می شود.

خوشبختانه ، ما موارد بسیاری از خشونت علیه ما نداشته ایم پرسنل EMS و یک پیرپزشکی که به بیمار حمله می شود چندان رایج نیست. این حوادث به طور پیوسته در حال افزایش است و عمدتاً ناشی از آن است دارو استفاده کنید. شهر صلح آمیز که من کار خودم را در سال 2003 شروع کردم به جایی تبدیل شد که ما بطور منظم از نارنجان استفاده می کنیم. اسلحه ها در اینجا رواج ندارند. خشونت با ما معمولاً یک حمله جسمی است. من خدمات پلیس ما را به دلیل عدم وجود بسیاری از حوادث جدی علیه کارکنان خود ، اعتبار می دهم.

بیمارستان محلی ما به طور فزاینده ای بیش از حد ظرفیت دارد. تعداد کاملی از مردم در ما اتاق اورژانس منجر به افزایش حوادث خشونت وجود دارد و برای نیاز به افزایش است امنیت. زمان انتظار ما در راهرو با بیماران ما در طول سال ها به طور چشمگیری افزایش یافته است که به استرس بیمار می افزاید.

پرونده پیراپزشکی مورد حمله قرار گرفت

حادثه من در ژوئن سال جاری اتفاق افتاد. من تازه یک بیمار مسن را به بیمارستان منتقل کرده بودم بخش اورژانس و من در انتظار یکی دیگر از خدمه EMS برای ارائه گزارش به تریاژ پرستار و امیدواریم ما را دریافت کنیم بیمار یک تخت در بخش.

بخش اورژانس ما مشابه بسیاری از شهرهای کوچک است بیمارستان ها اتاق انتظار با یک میز سه تایی شیشه ای و یک درب امنیتی جدا شده است که برای ورود از بیرون به یک دکمه نیاز است. پرسنل امنیتی یک میز را بلافاصله در آن درب قرار می دهند و 90٪ از زمان را می توان در آنجا یافت

یک اتاق نگهداری برای افراد بالقوه خشونت آمیز وجود دارد روانپزشکی بیماران علاوه بر میز امنیتی که می تواند قفل شود. برخی از پرسنل امنیتی ما افسران صلح آموزش دیده هستند که اجازه دارند بیمارانی را که ممکن است تهدیدی برای خود یا دیگران باشند تا زمانی که پلیس یا روانپزشکان در مورد طرحی برای آنها تصمیم بگیرند، بازداشت کنند.

در حالی که خشونت در بخش اورژانس ما غافل نیست که نادر است. در بعضی مواقع ، پرسنل امنیتی باید بیمارانی را که مسموم شده اند محدود کنند و یا پلیس را در مهار بیماران خشن که برای ارزیابی پزشکی آورده شده اند ، مهار کنند. به طور کلی ، روند کاملاً آسوده انجام می شود و از اتاق نگهدارنده به طور مؤثر استفاده می شود.

روز حادثه من مثل سایر روزها بود. در حالی که منتظر پرستار Triage بودم با یکی از همکارانم صحبت می کردم. خدمه EMS از طریق یک درب جداگانه وارد می شوند ، بنابراین ما گزارشی را برای تراریختن پشت شیشه به اتاق انتظار ارائه می دهیم. مردی از پشت سر من گذشت و با قاطعیت به سمت واحد منشی پیاده شد.

پیراپزشکی حمله کرد: این حادثه

او بلافاصله شروع به فریاد زدن و قسم خوردن از واحد منشی کرد که در این نمایش تهاجمی کاملاً شوکه شده و وحشت زده بود. در پایان دیاتریب ، او استیپل را برداشت و به طرف او پرتاب کرد. بلافاصله ، او چرخید و من اولین چیزی بود که او دیدم. بیش از 10 ثانیه بین مردی که پشت سر من و او بود که استپلر را پرتاب کرده بود نگذشته بود.

در ابتدا ، او به نظر من شگفت زده شد که من فکر می کنم او در منطقه منشی قرار داشت. طولی نکشید که لباس یونایتد من را ببیند و تصور کند من یک افسر پلیس بوده ام.

به من قسم خورد و مرا در صورت مشت کرد. من چاره ای جز تسخیر مرد با زور نداشتم. ماهیت ناگهانی این مبارزه باعث شد تا من واقعاً بتوانم یک برنامه عملی برای این برخورد فیزیکی تدوین کنم. خوشبختانه من به طور غریزی توانستم او را به دور سر خود بگیرم و او را به زمین کشتی دهم ، در حالی که بیمار در پشت من را مشت می زد. از اینکه چقدر از او عصبانی بودم ، تعجب کردم.

اصرار برای رها كردن از گردنبند كه من او را در آنجا داشتم و شروع به مشت زدن به او کردم بسیار عالی بود. من از وظیفه ای که باید مجبور می کردم به این انسان آسیب نرسانم بسیار آگاه بودم. من به این فکر می کردم که دوربین های فیلمبرداری بخش اورژانس را ضبط می کنند و این که چگونه این امر به مقامات ارشد من یا بدتر از این رسانه نشان داده می شود ، چگونه به نظر می رسد.

همانطور که معلوم شد، پرسنل امنیتی که در کنار مجلس Triage 90٪ از زمان حضور دارند، در حادثه رخ نداده بودند. بنابراین، در آنچه به نظر می رسید مانند یک مدت طولانی، اما احتمالا تحت یک دقیقه بود، من توسط دو همتای من که قادر به نگه داشتن بازوی بیمار بود، به من کمک کرده بود، بنابراین او نمی تواند من را متوقف کند. بعد از استپلر پرتاب شد، آنها به کمک Unit Clerk رفته بودند و به دنبال نگرفتن من با بیمار نبودند. سرانجام، پرسنل امنیتی وارد، دستگیر و بیمار را محکوم کردند و او را در اتاق نگهداری با قفل درب قرار دادند.

پلیس پس از آن وارد و مورد بررسی قرار گرفت. من در ماه نوامبر در دادگاه مرد شهادت دادم. من از آن زمان مطلع شده ام که بیمار در بخش اورژانس بوده است. او در اتاق نگهداری بود که منتظر یک دکتر در مورد استفاده از مواد مخدر خود بود. درب اتاق نگهداری بسته شد و یا قفل شد زیرا تهدید خشونت محسوب نمی شد.

پیراپزشکی حمله کرد: تجزیه و تحلیل

تأثیر این حادثه شگفت آور بوده است. در حالی که فقط جزئی است صدمات توسط منشی واحد ، بیمار پرخاشگر و من پایدار بودند ، عواقب آن همچنان ادامه دارد. می خواهم قبل از بررسی تحلیل این واقعه ، سؤالاتی را که بلافاصله بعد از ضرب و شتم به ذهنم خطور کرده است ، لیست کنم.

اولا می توانیم از سوال واضح بپرسیم .... چرا این اتفاق افتاد؟ واضح است که تهدید بالقوه این بیمار که در زمان وی در اتاق نگهداری قرار داده شد، نامناسب بود. یا آن بود؟ شاید هیچکس در اتاق نگهداری نباشد باید مراقبش نباشد. پس از همه، طراحان اداره اضطراری دلیلی برای امنیت اتاق کنار اتاق گذاشتند.

آیا در یک بیمارستان شهری کوچک با منابع امنیتی محدود غیرممکن است که شخصی را برای نظارت بر آن اتاق هنگام اشغال اختصاص دهیم؟ پرسنل امنیتی در زمان حادثه کجا بودند؟ آیا وجود مانع شیشه ای بین اورژانس و اتاق انتظار احساس امنیت کاذب را ایجاد می کند؟

آیا موانع دیگری در بخش وجود دارد؟ آیا من در هنگام مواجهه با حمله جسمی ، آموزش لازم برای واکنش مناسب دارم؟ آیا من بیش از آنچه لازم بود برای تحمل تجاوز خود به بیمار صدمه دیده ام؟ چرا احساس می کنم از رفتن به دادگاه برای شهادت بر علیه او احساس گناه می کنم؟ تمام این سؤالات از زمان حادثه در ذهن من بوده است.

با بررسی این حادثه که توسط بخش امنیتی ما انجام شده ، مشخص شد که این بیمار در مورد مشکل دارویی خود توسط پزشک دیده شده است. وی از ویزیت های قبلی به پرسنل امنیتی شناخته شده بود و در گذشته فقط کلامی تهاجمی بوده است. سرویس پلیس محلی ما نیز در موارد متعددی با این بیمار سر و کار داشته و با شنیدن اقدامات تهاجمی وی شگفت زده نشده است. بنابراین به وضوح امنیت

پرسنل در آن شب وظیفه خود را به درستی ریسک بالقوه خود را برای خشونت ارزیابی نکردند. با گفتن این موضوع ، آنها در حال حاضر و یا در زمان حادثه ، هیچ سیاستی برای نظارت بر اتاق نگهبانی هنگام اشغال ندارند. سیاست نیز بیان نمی کند که درب باید بسته شود. در صورت عدم نظارت ، درب اتاق نگهبانی باید به نظر من بسته شود.

در هر زمان ، سه پرسنل امنیتی در بیمارستان مشغول به کار هستند. این بیمارستان دارای یک بخش اورژانس شلوغ است و همچنین تنها واحد روانپزشکی با شدت بالا در 300 کیلومتری هر مرکز دیگری دارد. سیاست امنیتی این است که یک نگهبان قرار است در بخش روانپزشکی مستقر شود و دو نفر دیگر باید در بیمارستان و زمینه های آن گردش کنند. با این حال ، میز امنیتی دو پرسنل ، همانطور که قبلاً توضیح داده شد ، در کنار اتاق نگهبانی در بخش اورژانس قرار دارد. بنابراین ، مانند طبیعت انسانی ، دو نگهبان تمایل پیدا می کنند که در محل کار خود باشند و بتوانند با کارکنان در تعامل باشند و از کامپیوتر برای گذر زمان استفاده کنند.

وقتی امنیت حادثه اتفاق می افتد، دو نگهبان پاسخ می دهند و می توانند در صورت نیاز از طریق رادیو، برای نگهبان سوم تماس بگیرند. آنها همچنین می توانند در صورت لزوم به پلیس مراجعه کنند. به طور مشخص، پاسخ به یک حادثه امنیتی نباید به تنهایی انجام شود ، بنابراین حضور بیمار در اتاق نگهبان مشکلی ایجاد می کند. در زمان حادثه من ، دو پرسنل امنیتی در خارج از منزل با بیمار دیگری بودند که هنگام سیگار کشیدن به نظارت نیاز داشتند. بیمار که تهاجمی بود وقتی تحت کنترل قرار نگرفت و درب اتاق نگهبان باز شد. بخش اورژانس آن شب بسیار شلوغ بود و با تأخیر در دیدن پزشک ، بیمار پرخاشگر بسیار بی تاب شد. این بیمار نباید مراقب بود.

همانطور که قبلا اشاره کردم، من در یک زمینه صلح آمیز کار می کنم. چندین حادثه خشونت آمیز وجود دارد که در خدمات ما اتفاق می افتد اما معمولا جدی نیستند. اتاق انتظار بخش اورژانس سهم خود را از حوادث خصومت دارد، اما عواقب آن یک بار دیگر جزئی است. در بررسی این حادثه، من احساس می کنم که مانع شیشه ای امنیت مبهمی را ارائه می دهد. اندیشه حمله به یک بیمار در حالی که در سمت "امن" مانع هرگز به من رخ نداد. من به طور کامل برای یک بیمار تهاجمی آماده نشده بودم. با گفتن این که من محدودیت عملیاتی موانع اضافه شده را می شناسم. واضح است که این حادثه را می توان با نظارت بهتر اتاق نگهداری و آگاهی بهتر از محیط اطراف من کاهش داد.

وقتی من را دریافت کردم آموزش EMS من آموزش داده شد دفاع از خود. وقتی که به خدمات EMS استخدام شدم، دستورالعمل بیشتری برای رسیدگی به بیماران تهاجمی داده شد. با این حال، همه این تمرین ها بر روی پیش برنامه ریزی شده، رویکردهای هماهنگ با بیماران مهاجم متمرکز شده است. حادثه من رخ داده است در یک چشم به نظر می رسد. من زمان برای پیش بینی رویکرد من به عنوان من با بیماران مضطرب در گذشته انجام نشده است. تنها هماهنگی که می توانستم مدیریت کنم پس از آن بود که در این مبارزه فیزیکی تمام عیار با این بیمار بودم و همکارانم به کمک من آمدند. در حالی که من توانستم با مهاجم مبارزه کنم، احساس می کردم که خوش شانس بودم. آموزش بیشتر در دفاع از خود مناسب خواهد بود.

هنگامی که با بیمار مبارزه می کردم، او توانست او را در محوطه ای قرار دهد که منجر به کنترل جنبش سرش شد و بنابراین توانایی او برای صدمه زدن به من را محدود کرد. من به شدت آگاه بودم که این نگهبان می تواند به سرعت به یک نگهدارنده جرقه بزند و من نمی خواستم این اتفاق بیفتد. من احساس خجالت می کنم که ذهنم بلافاصله به حضور دوربین های امنیتی بر می گردد و این که "اینطور به نظر می رسد" در مقایسه با این که بیمار چگونه تنفس می کند. در نهایت، من فکر نمی کنم که من بتوانم این تجاوز را به گونه ای متفاوت انجام دهم. فیزیک ساده بیمار بلندتر از من استراتژی دیگری را اجازه نمیدهد.

بیماری روانی و سوء مصرف مواد مخدر بخش مهمی از EMS در هر بخش از جهان است. از زمان آغاز کار من، من احساس خوبی برای این افراد ایجاد کرده ام. من تلاش می کنم به خاطر داشته باشم که افراد مبتلا به بیماری مانند هر نوع دیگر هستند. من اغلب همکارانم را می خوانم که طنز نامناسب در مورد این بیماران را تحسین می کنند. برای همه این دلایل، من احساس گناه نسبت به آسیب زدن به این مرد. آسیب های جسمی او شدید نبود اما تاثیر این حادثه بر زندگی او هنوز از طریق سیستم دادرسی ادامه دارد. آیا من به این مرد نیاز دارم، که به وضوح مسائلی دارد که به کمک او نیاز دارد، تا به زمان مجازات برای پانچ به صورت من محکوم شود؟ من احساس نمی کنم که لازم است، اما این نتیجه اکنون از کنترل من خارج است که در سیستم دادگاه است.

نتیجه حاصل از این حادثه ناامید کننده است. سیاست امنیتی نظارت بر اتاق نگهداری تغییر نکرده است. به استثنای نگرانی اولیه در مورد رفاه کارکنان درگیر شده توسط مقامات ایمنی ما، هیچ گونه اقدام برای ارائه آموزش های اضافی یا امنیت انجام نشده است. ترس من این است که این حادثه به سرعت از ذهن مردم فراموشی می شود و به عنوان یکی دیگر از "دست کم" محسوب می شود. در این دنیا بودجه های شدید، چیزها را تغییر نمی دهم تا حوادث بسیار جدی تر اتفاق بیفتد. با این حال می توانم خواننده را اطمینان دهم که من تغییر نحوه محیط اطراف خود را تغییر داده ام. امیدوارم این یکی مثبت باشد که از همه اینها حاصل می شود.

درسهایی که از این رویداد آموخته شده است این است که نیاز به آگاهی از محیط اطراف در هنگام ورود به بخش اورژانس تغییری نخواهم کرد. این یک نقطه است که من سعی کردم به همکارانم انتقال دهم تا از تجربه من بهره مند شوند. درس دیگری یاد گرفته است که من باید از عدم پیش بینی بیماران در رابطه با مسائل مربوط به مواد مخدر و الکل آگاهی داشته باشم. این پیش بینی غیر قابل پیش بینی بدان معنی است که فردی که در ورود به بخش اورژانس ارزیابی می شود می تواند به طرق مختلفی با ساعت های طولانی در انتظار صبر کردن برای درمان رفتار کند.
با وجود خطراتی که در این کار روبرو هستیم، من آن را درک می کنم امتیاز دادن به آموزش و مسئولیت کمک به کسانی که در زمان نیاز به آن هستند.

 

#CRIMEFRIDAY: سایر موارد

• چگونه با یک سناریوی چند ضرب و شتم روبرو شویم؟

• واکنش اندوه خشونت آمیز و مشکوک هنگام بررسی اضطراری

• معالجه یک بیمار روانپزشکی در آمبولانس: در صورت وجود بیمار خشن چگونه واکنش نشان دهیم؟