Patch test je temeljni pregled za dijagnozu alergijskog kontaktnog dermatitisa, patološkog stanja kože s manifestacijama sličnim drugim oblicima ekcema, bilo iritativnog ili atopijskog.

Prvi korak u liječenju ovih dermatitisa na najispravniji i najučinkovitiji način je otkrivanje njihovog pravog podrijetla zahvaljujući patch testu, koji razlikuje iritativni dermatitis od alergijskog kontaktnog dermatitisa.

Što je patch test?

Patch test je takozvani in vivo dijagnostički test, indiciran za utvrđivanje uzroka u slučajevima:

• sumnja na kontaktnu alergiju (CAC);
• kožne bolesti koje mogu predstavljati sekundarnu alergiju;
• određene oblike nuspojava na lijekove (ADR).

Jozef Jadassohn (profesor dermatologije na Sveučilištu u Wroclawu, sada Wroclaw, Poljska) otac je patch testa

Svojim otkrićem 1895. godine prepoznao je mogućnost pojave ekcematoznih reakcija kod nekih (senzibiliziranih) pacijenata kada im se na kožu nanese kemikalije.

Bruno Bloch (profesor na sveučilištima u Baselu i Zürichu) nastavio je i proširio Jadassohnov klinički i eksperimentalni rad.

Danas su patch testovi ili epikutani testovi nacionalno i međunarodno standardizirana metoda i zahtijevaju posebnu stručnost u čitanju rezultata.

Imaju vrijednost u medicinsko-pravnom području i za prepoznavanje profesionalnih bolesti'.

Kako radi test zakrpa

Ispitivanje se provodi nanošenjem sumnjivih tvari (haptena) na leđa osobe, na odgovarajući način prenesene (u vazelinu, vodi, etanolu itd.), pripremljene u određenim koncentracijama i stavljene u ćelije pričvršćene flasterima.

Flasteri se uglavnom drže 48 sati prije uklanjanja i mjerenja', kaže dermatolog.

Kako čitati rezultate testa zakrpa

Zlatni standard za očitanja je 48 i 96 sati, ali uklanjanje se može obaviti i nakon 72 sata, čekajući sat vremena na očitanje.

Neki hapteni mogu dati posebno zakašnjele reakcije (akrilati, neomicin, lanolin, nikal...) pa će možda biti potrebno dodatno očitavanje nakon 7 dana.

Nakon što su flasteri uklonjeni, dermatolog procjenjuje pojavu bilo kakvog eritema, edema (otekline) i mjehura kako bi definirao pozitivne reakcije i utvrdio njihov gradijent, od +, što su sumnjive reakcije, do +++, pozitivne reakcije.

Potrebna je određena količina iskustva da se prave pozitivne reakcije razlikuju od lažno pozitivnih reakcija (npr. eritematozne, pustularne, itd.) i od reakcija iritativne prirode.

Hapteni ili sumnjive tvari ispitane testiranjem zakrpa

Najznačajnije haptene (sumnjive tvari) koje treba testirati utvrđuju znanstvena društva, a zatim se kontinuirano ažuriraju.

Trenutno je moguće izvesti standardnu ​​europsku seriju koju je ustanovio Europsko društvo za kontaktni dermatitis (ESCD).

Postoji i niz integrativnih serija koje se mogu koristiti kao dubinski dijagnostički test i u slučaju preciznih kliničkih sumnji.

Što se patch testom dijagnosticira: DAC i DIC

Patch test je, kao što je već spomenuto, dijagnostički alat za ispitivanje posebno alergijskog kontaktnog dermatitisa (ACD), koji se zahvaljujući ovom testu može razlikovati od iritativnog kontaktnog dermatitisa (ICD).

Alergijski kontaktni dermatitis

Alergijski kontaktni dermatitis (ACD) čest je upalni dermatitis u neprofesionalnim i profesionalnim okruženjima.

Na njega otpada oko 90% svih dermatoza definiranih kao 'profesionalne' (tj. povezane s profesijom).

Ova patologija proizlazi iz alergijske (imuno posredovane) reakcije na kemijske ili biološke senzibilizatore.

U slučaju alergijskog kontaktnog dermatitisa, imunološki odgovor na senzibilizirajuće agense je odgođen ili posredovan stanicama i određen je prethodnom izloženošću imunološkog sustava alergenu.

Kada osoba ponovno dođe u kontakt s tvari na koju je postala osjetljiva, stanice, prethodno senzibilizirani T limfociti, se aktiviraju, oslobađaju medijatore (citokine) i regrutiraju upalne stanice, uzrokujući tipične simptome alergijskog kontaktnog dermatitisa.

Simptomi alergijskog kontaktnog dermatitisa

Općenito, poremećaj se manifestira kao punktiformne vezikule sa seroznim sadržajem na područjima 'u dodiru' s odgovornom tvari, ali ima tendenciju širenja još dalje.

Mjesta koja su najviše izložena senzibilizatorima su ruke, lice, vrat, pazuha i stopala.

Glavni simptom je svrbež, ali u teškim slučajevima može doći do boli, pa čak i funkcionalne impotencije.

To je iscrpljujuće stanje, osobito kada su zahvaćene ruke, što rezultira rhagadom i bolom koji sprječavaju obavljanje ručnih i kućanskih zadataka.

Kod akutnog ekcema, vezikule sa seroznim sadržajem mogu puknuti i eksudatirati.

Kod kroničnog ekcema prevladava lihenifikacija, odnosno zadebljanje epiderme, koja postaje tvrda i suha, te fisure.

Ako se ne utvrdi uzrok i ne provede ciljano liječenje, alergijski kontaktni dermatitis može se ponoviti, postati kroničan i dovesti do komplikacija (npr. infektivnih).

Iritativni kontaktni dermatitis (ICD)

Alergijski kontaktni dermatitis treba razlikovati od oblika čisto iritativnog podrijetla, koji mogu dati jednako ozbiljne slike upalnih kožnih reakcija, ali nastaju izravnim oštećenjem iritansa na kožnoj barijeri.

Reakcija u ovom slučaju nije imunološki posredovana (zbog čega su patch testovi negativni) i ograničena je na mjesto kontakta.

Iritantni kontaktni dermatitis (ICD) je češći i najčešći je u određenim zanimanjima, kao što su građevinarstvo, mehaničari ili 'mokri radovi', poput frizera, domaćica i onih koji rade u trgovinama mješovitom robom.

Kožne alergije na nikal, parfeme i konzervanse

Nikal, mirisi i konzervansi glavni su krivci kožnih alergija, a mi ih detaljno razmatramo.

Alergija na nikal

Nikal je glavni uzrok alergijskog kontaktnog dermatitisa i alergije na metal.

To je metal koji se često nalazi u svakodnevnim predmetima, odjevnim dodacima, bižuteriji, posebice naušnicama.

Zbog toga je to vrlo česta alergija kod žena (može oboljeti do 31% ženske populacije).

Alergija na parfeme

Parfemi su najčešći uzrok alergijskog kontaktnog dermatitisa iz kozmetike.

U općoj populaciji prevalencija je 1.9-3.5%, uz rastući trend senzibilizacije čak i kod oboljelih od atopijskog dermatitisa.

Parfemi se često nalaze u

• kozmetika (kreme, gel za tuširanje, šampon, itd.);
• prirodni proizvodi (npr. u eteričnim uljima);
• deterdženti i omekšivači;
• aditivi i sredstva za dezinfekciju.

Kako su mirisi prisutni posvuda, moguće je ponoviti alergijski kontaktni dermatitis nakon upotrebe čak i vrlo različitih proizvoda (deterdženti, insekticidi, biljke, pa čak i hrana).

Alergija na konzervanse

Drugi česti senzibilizatori su konzervansi, sastojci kozmetike koji se koriste za sprječavanje kontaminacije mikroorganizmima.

Među njima se najčešće koriste:

• Euxyl K 400, mješavina fenoksietanola (80%) i dibromodicijanobutana (20%), pri čemu je potonji onaj s najvećom snagom senzibilizacije.
• Kathon CG, mješavina metilizotiazolinona i klorometilizotiazolinona, uglavnom sadržana u kozmetici, deterdžentima i omekšivačima. Nedavno je došlo do prave 'epidemije' alergijskih reakcija, pa je njihova upotreba kao konzervansa u kozmetici sada regulirana u Europi, a dopušteni su samo u niskim koncentracijama u proizvodima koji se ispiraju i zabranjeni za proizvode koji se ostavljaju kao što su kreme i mlijeka za čišćenje.
• Formaldehid, koji se koristi u industriji i smatra se sveprisutnim alergenom. Europski propisi trenutačno ograničavaju njegovu upotrebu na proizvode za ispiranje i lak za nokte (formaldehidne smole). Drugi važan izvor senzibilizacije su konzervansi koji oslobađaju formaldehid (imidazolidinylurea, Quaternium15, diazolidinyl urea, DMDM ​​hidantoin, bronopol). Oni mogu biti prisutni u kozmetici kao što su kreme za lice, maskare, puderi, dezodoransi, šamponi, regeneratori za kosu, učvršćivači za nokte, paste za zube i u lokalnim lijekovima.
• Parabeni, klasa aromatičnih organskih spojeva s baktericidnim i fungicidnim djelovanjem. Metilparaben, etilparaben, propilparaben i butilparaben su najčešće korišteni konzervansi u kozmetici, farmaciji, prehrambenoj industriji i raznim drugim industrijskim proizvodima. S obzirom na široku upotrebu parabena u kozmetici (90% proizvoda koji se ne ostavljaju i 77% proizvoda koji se ispiraju sadrže parabene), učestalost alergijskih reakcija je rijetka, iako su posljednjih godina izrazito kriminalizirane (u usporedbi s drugim konzervansima). ).

Drugi mogući agensi za preosjetljivost

Ostala senzibilizirajuća sredstva uključuju druge metale: kobalt i krom kao i nikal, ali i one koji se koriste u oralnoj implantologiji poput paladija ili u ortopedskim protezama.

Preosjetljivost na boje za kosu i akrilate u umjetnim noktima također je sve češća.

Osim toga, česta je i preosjetljivost na sintetičke boje za tkanine, dodatke za gumu, plastiku, smole itd.

Konačno, čuvajte se prirodnih ekstrakata ili fitoekstrakta, koji se često koriste u parfemima, kozmetici (losioni, masti, kreme) i lokalnim lijekovima i mogu izazvati preosjetljivost, iako se općenito smatraju 'bezopasnima'.

Kontraindikacije za testiranje zakrpa

Testiranje se ne preporučuje nakon ultraljubičaste terapije ili nedavnog intenzivnog izlaganja suncu.

Ako se patch testovi provode tijekom imunosupresivnih tretmana (koji se jednostavno ne mogu prekinuti), rezultate treba tumačiti s oprezom zbog mogućnosti lažno negativnih rezultata i, ako je moguće, treba ih ponoviti nakon završetka terapije.

Ostale situacije u kojima testiranje s flasterima možda nije sasvim pouzdano su aktivne faze ili pojave alergijskog kontaktnog dermatitisa ili atopijskog ekcema.

Osim toga, atopična koža je vrlo lako iritirana, pa može doći do iritativnih reakcija ili lažno pozitivnih na testove (obično s metalima, parfemom, formaldehidom i lanolinom).

Čitajte također:

Hitna pomoć uživo još više…Uživo: preuzmite novu besplatnu aplikaciju svojih novina za iOS i Android

Nuspojave na lijekove: što su i kako upravljati štetnim učincima

Simptomi i lijekovi alergijskog rinitisa

Alergijski konjunktivitis: uzroci, simptomi i prevencija

Izvor:

GSD