Stwardnienie rozsiane, co to jest, objawy, rozpoznanie i leczenie

By Krystiana Antonina On Jan 6, 2023

Stwardnienie rozsiane to demielinizacyjna choroba neurodegeneracyjna, czyli taka, w której dochodzi do zmian w ośrodkowym układzie nerwowym

W stwardnieniu rozsianym uszkodzenie i utrata mieliny występuje w kilku obszarach (stąd nazwa „multiple”) ośrodkowego układu nerwowego

Liczne dowody kliniczne i eksperymentalne wskazują, że podstawą stwardnienia rozsianego jest reakcja układu odpornościowego, która wyzwala proces zapalny, który wpływa na określone obszary ośrodkowego układu nerwowego i powoduje zniszczenie mieliny i wyspecjalizowanych komórek, oligodendrocytów, które ją wytwarzają.

Te obszary utraty mieliny (lub „demielinizacji”), znane również jako „blaszki”, mogą być rozproszone w dowolnym miejscu w półkulach mózgowych, ze szczególnym uwzględnieniem nerwów wzrokowych, móżdżku i rdzeniowy sznur.

U podstaw SM leży zatem proces demielinizacji, który prowadzi do uszkodzenia lub utraty mieliny i powstawania zmian (blaszek), które mogą ewoluować od początkowej fazy zapalnej do fazy przewlekłej, w której przybierają cechy przypominające blizny, stąd termin 'skleroza'.

Na całym świecie żyje około 2.5-3 milionów osób ze stwardnieniem rozsianym, z czego 600,000 118,000 w Europie i ponad XNUMX XNUMX we Włoszech.

Rozmieszczenie choroby nie jest jednolite: częściej występuje na obszarach oddalonych od równika o klimacie umiarkowanym, zwłaszcza w Europie Północnej, Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii i Australii Południowej.

Stwardnienie rozsiane może rozpocząć się w każdym wieku, ale najczęściej diagnozuje się je w wieku od 20 do 40 lat oraz u kobiet, które chorują dwukrotnie częściej niż mężczyźni.

Stwardnienie rozsiane, pod względem częstości, jest drugą najczęstszą chorobą neurologiczną u młodych dorosłych i pierwszą przewlekłą chorobą zapalną

Przyczyny choroby są nadal częściowo nieznane, jednak dowody naukowe wskazują, że choroba wywodzi się z połączenia czynników środowiskowych i genetycznych.

Klasyfikacja MS

Zespół izolowany klinicznie (CIS)
Rzutowo-remisyjna postać stwardnienia rozsianego (RRMS)
Wtórnie postępujące stwardnienie rozsiane (SM-SP)
Pierwotnie postępujące stwardnienie rozsiane (MS-PP)
Zespół izolowany radiologicznie (RIS)

Osoby ze stwardnieniem rozsianym mają różne objawy w oparciu o różne możliwe lokalizacje zmian w ośrodkowym układzie nerwowym

Większość objawów związanych ze stwardnieniem rozsianym można z powodzeniem leczyć za pomocą określonych terapii farmakologicznych i niefarmakologicznych (rehabilitacja).

Na świecie jest około 2.5-3 milionów osób dotkniętych chorobą, z czego 600,000 118,000 w Europie i ponad XNUMX XNUMX we Włoszech.

NAJCZĘSTSZE OBJAWY to: zmęczenie, zaburzenia czucia, zaburzenia widzenia, ból, zaburzenia seksualne, spastyczność, zaburzenia pęcherza moczowego, zaburzenia jelitowe, zaburzenia poznawcze, depresja, zaburzenia koordynacji (ataksja, drżenie), zaburzenia mowy (dyzartria), zaburzenia napadowe.

RZADZIEJ OBJAWY występują rzadziej niż objawy powszechne i są to: zaburzenia połykania, ból głowy, utrata słuchu, padaczka, problemy z oddychaniem.

Podobne posty

Wydatki na opiekę zdrowotną we Włoszech: rosnące obciążenie gospodarstw domowych

Kwiecień 11, 2024

Alert wolierowy: między ewolucją wirusa a ryzykiem dla ludzi

Kwiecień 4, 2024

Dzień na żółto przeciwko endometriozie

Mar 28, 2024

Nadzieja i innowacja w walce z rakiem trzustki

Mar 27, 2024

Rozpoznanie stwardnienia rozsianego

Diagnozę stawia lekarz na podstawie następujących podstawowych elementów:

Symptomy
Badanie neurologiczne
Badania instrumentalne (MRI mózgu+rachis in toto bez iz mdc)
Wywołane potencjały
Nakłucie lędźwiowe
Badania krwi

Terapia

TERAPIA ATAKU (POUSSIS) – Kortykosteroidy

TERAPIE DŁUGOTERMINOWE - DMT, terapie modyfikujące przebieg choroby, zapobiegające nawrotom lub opóźniające postęp choroby (np. INTERFERON)

TERAPIE OBJAWOWE - Terapie zwalczające objawy (lęk, bezsenność, depresja, zmęczenie, ból neuropatyczny, zaburzenia erekcji, zaburzenia układu moczowego, spastyczność, drżenie posturalne itp.).